Αγάπη στη σιωπή
200η ιστορία
Ο Πάτρικ μοιράστηκε την ιστορία του.
Στο δρόμο για τη δουλειά, περνούσα δύο φορές κάθε μέρα από ένα ανθοπωλείο.
Και κάθε φορά δεν μπορούσα να αγνοήσω την ομορφιά της κοπέλας που δούλευε εκεί. Ήταν πολύ ελκυστική και κάθε φορά που την κοιτούσα, ξεχνούσα την κούρασή μου από τη δουλειά και τη ζωή.
Δεν τόλμησα ποτέ να μπω στο ανθοπωλείο, μέχρι τη γιορτή της μητέρας. Μπήκα μέσα και είπα γεια.
Κούνησε το κεφάλι της, χαμογέλασε και έγραψε κάτι στο σημειωματάριό της και μετά μου το έδειξε.
"Παρακαλώ επιλέξτε τα λουλούδια σας."
Με σύγχυση, έδειξα μερικά κρίνα και έδειξα με τα δάχτυλά μου: «10 από αυτά».
Έφτιαξε μια όμορφη ανθοδέσμη από αυτά ήσυχα, και μου τα έδωσε και μετά έγραψε ξανά κάτι: «56$, παρακαλώ».
Εκείνο το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ καθόλου. Το κορίτσι που ερωτεύτηκα ήταν κωφό.
Την επόμενη μέρα πήγα ξανά στο μαγαζί της, άρπαξα το στυλό της και έγραψα στο τετράδιό της: «Θέλω ένα φυτό με το όνομα «coleus».
Χαμογέλασε και έδειξε τον κολεού πίσω μου.
Διάλεξα μια κατσαρόλα, οι τιμές ήταν πάνω τους, πλήρωσα και βγήκα έξω.
Από εκείνη τη μέρα πήγαινα στο ανθοπωλείο κάθε μέρα και γράφαμε όλες μας τις συζητήσεις στο σημειωματάριό της, ξεκίνησα με τις ερωτήσεις μου για τα οφέλη των διαφορετικών φυτών και μέρες μετά, έφτασε μέχρι τις προσωπικότητες και τα χόμπι μας. Νιώσαμε και οι δύο υπέροχα βλέποντας ο ένας τον άλλον.
Πέρασαν μήνες και μου άρεσε να βλέπω τα όμορφα μάτια της και τα γραπτά της να φέρνουν ειρήνη στον κόσμο μου.
Για λίγες μέρες δεν πήγαινα στο ανθοπωλείο. Έπρεπε να σκεφτώ αυτή τη σχέση, έπρεπε να πάρω την απόφασή μου. Αυτό δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί άλλο έτσι.
Μετά από μια εβδομάδα που έμενα μακριά της, μπήκα στο μαγαζί της. Θύμωσε, δεν μοιράστηκε το όμορφο χαμόγελό της μαζί μου.
Πήρα το στυλό της και έγραψα στο τετράδιό της. «Χρειάζομαι μια πολύ μεγάλη ανθοδέσμη για τον αρραβώνα μου, παρακαλώ».
Το πρόσωπό της έγινε κόκκινο και με λύπη έγραψε: «Συγχαρητήρια». μετά περπάτησε προς τα λουλούδια και έφτιαξε ένα όμορφο καλάθι, ενώ τα δάκρυα ήταν στα μάτια, μου έδωσε το καλάθι με τα τρεμάμενα χέρια της.
Είχα έτοιμο το στυλό της στο χέρι μου και έγραψα: «Θα με παντρευτείς;» και της έδωσε το καλάθι.
Το χαμόγελό της ήταν πιο όμορφο από όλα τα λουλούδια του μαγαζιού.
Έγραψα ξανά: «Σε αυτόν τον τρελό κόσμο, θα χαιρόμουν να ζήσω ειρηνικά δίπλα σου. Μου αρέσει όταν γράφεις την καλοσύνη σου στο χαρτί. Θα μπορούσαμε να κρατήσουμε τις όμορφες στιγμές μας γραμμένες σε πολλά τετράδια για χρόνια.
Έχουν περάσει μερικά χρόνια από τότε που είμαστε παντρεμένοι, και είμαι ακόμα ερωτευμένος με τη σιωπή των χειλιών της και τη φωνή των ματιών της!
https://lalehchini.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου