Εκείνο το πρώτο βλέμμα σου, που με φυλάκισε για όσες ζωές κι αν ζήσω…
Όταν τα μάτια σου έπεσαν πάνω στα δικά μου, χάιδεψαν την ψυχή μου και μπήκαν μέσα στην καρδιά μου. Ένα βλέμμα σαν από προηγούμενη ζωή, που έμεινε ξεχασμένο στο χθες…
Μια ματιά ήταν αρκετή για να σου ξυπνήσει έναν έρωτα που περίμενες για χρόνια. Για να μου θυμίσει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Μέσα από το πρώτο μας το βλέμμα, ήξερες ότι η καρδιά σου είναι δική μου. Ήξερες ότι τα τόσα χρόνια μοναξιάς άξιζαν την αναμονή για αυτό το μοναδικό βλέμμα.
Ένα πρωί, χωρίς να είμαι έτοιμη να δεχτώ την μοίρα μου, ήρθες από το πουθενά, με κοίταξες και όλα άλλαξαν. Η μοίρα μας γράφτηκε με αίμα, από την στιγμή που γεννηθήκαμε. Ήταν έτοιμη να μας δώσει στιγμές αληθινές, μα και στιγμές έντονου πόνου, άλλωστε λένε οι μεγάλοι έρωτες δεν μένουν μαζί.
Σαράντα χρόνια ζούσαμε μέσα σε ένα ψέμα, μια ζωή χωρίς πραγματική ουσία, μια ζωή χωρίς αυτό το καθαρό βλέμμα. Όσα βλέμματα κι αν κοίταξα, πάντα κάτι έλειπε, πάντα υπήρχε ένα κενό, ένα κομμάτι του παζλ που δεν έλεγε να συμπληρώσει το κενό χρόνων μέσα στην ψυχή μου. Μάτια που κοίταγαν χωρίς ουσία, γεμάτα ενθουσιασμό που γρήγορα χανόταν. Μάτια κενά από συναισθήματα, καρδιές που δεν ήξεραν τι θα πει αγάπη και ψυχές που δεν ένιωσαν έναν αληθινό έρωτα. Κι αν ένα βλέμμα δεν έχει αλήθεια, που είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας, τότε και η καρδιά δεν θα έχει αγάπη.
Μέσα σε αυτό το βλέμμα διάβασα την σιωπή σου, άκουσα το “σ’ αγαπώ” διαφορετικά, χωρίς λόγια, μόνο μέσα από ένα βλέμμα, το πιο ωραίο “σ’ αγαπώ”! Κοίταξα το πιο ωραίο βλέμμα, που είχα την τύχη να δω και να χαθώ μέσα του, λίγο πριν κλείσεις για πάντα αυτά τα μάτια και το βλέμμα σου να γίνει μια ανάμνηση ενός μεγάλου έρωτα, που έζησε, άνθισε και στο τέλος άφησε την πνοή του μέσα στην αγκαλιά μου…
https://gynaikaeimai.com/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου