ΣΥΜΠΟΝΙΑ !
«Δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε»
Πόσες φορές έχω ακούσει αυτά τα λόγια!
Αυτός ο τελευταίος ύμνος της ζωής..
από αυτούς που με αγαπούν και μου αρέσουν, δυσκολεύονται να επιβιώσουν γνωρίζοντας την πικρή μοίρα,
περιμένοντας τη σκληρή καταδίκη.
Αναρωτιέμαι, ακριβώς εδώ, σε αυτόν τον τόπο
του θανάτου και του σκότους:
Ποιος θα φωτίσει το σκοτάδι στην καρδιά;
Ποιος θα γεμίσει το αγεφύρωτο κενό που είναι μέσα στην ψυχή;
Ποιος θα χαρίσει ένα χαμόγελο σε ένα θαμπό πρόσωπο;
Όλες οι προηγούμενες σκέψεις για το τι απομένει
από μια κανονική ζωή ..
μια ζωή χωρίς προσβολή και χωρίς διαφορές.
Οι δυνάμεις φεύγουν, διχασμένοι από τη σκληρή δουλειά.
Το σώμα φθείρεται ανάμεσα στις γραμμές μιας πιτζάμα.
Στη θέα το μόνο χρώμα είναι αυτό των στρατιωτών
Ένα ξεθωριασμένο χρώμα σαν όραμα θολωμένο από πείνα.
Ελπίζω στη βροχή που μερικές φορές
καθαρίζει με το νερό της
... αλλά όχι εδώ, γιατί είναι γεμάτη στάχτες.
Η αμπελόσκονη αντιμετωπίζεται σαν απορρίμματα χαρτιού.
Ζωές φτωχών ανθρώπων, άδειασαν, ταπεινώθηκαν, κακομεταχειρίστηκαν, εκμεταλλεύτηκαν και δολοφονήθηκαν..
Από αυτούς που πιστεύουν ότι ένα χρώμα
είναι συνώνυμο της κακοποίησης
και της απάνθρωπης ανωτερότητας.
Ποιος Θεός μπορεί ποτέ να συγχωρήσει
αυτές τις φρικαλεότητες; Συμπόνια!
Ναταλία Καστελούτσιο
- https://pensieriparoleepoesie.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου