Οι αναμνήσεις γυρίζουν στα μέρη που έζησες και άφησες μια πνοή ζωής
Το ίδιο σημείο, αυτό το παγωμένο υπόγειο του σταθμού των τρένων, έμεινε το ίδιο. Το σημείο που δόθηκε το πρώτο μας φιλί έμεινε εκεί και εμείς πλέον σαν φαντάσματα απλά αναπολούμε στιγμές, χωρίς πλέον να μπορούμε να τις νιώσουμε. Το σημείο που δεν άλλαξε, σαν να είμαστε δύο αγάλματα στο ίδιο σημείο, αγκαλιασμένα όπως τότε. Πριν εφτά χρόνια.
Είναι στιγμές που θέλω να πάω στο ίδιο σημείο και να σταθώ απέναντι, να κοιτάξω αυτή την πρώτη μας ζεστή αγκαλιά. Αυτό το φιλί που είχε κάνει το κορμί μου να ανατριχιάσει.
Είναι μέρες που αναγκαστικά θα περάσω από εκεί, πάντα όμως θα σταθώ. Με τα μάτια της ψυχής θα δω ένα ζευγάρι να αφήνει το στίγμα του σε αυτό το παγωμένο υπόγειο. Ένα φιλί που τότε ζέστανε κάθε κομμάτι των κορμιών μας.
Αυτό το σημείο, έμεινε σαν μια ασπρόμαυρη εικόνα που πάγωσε στον χρόνο. Που πάγωσε και έμεινε εκεί να θυμίζει ότι εδώ η αγάπη άνθισε. Κοιτώ αυτή την στιγμή που πέρασε στο παρελθόν, μα αισθάνομαι πως ίσως να είναι ακόμα ζωντανή στο σήμερα. Πριν εφτά χρόνια ήταν μια μόνο στιγμή που τελείωσε γρήγορα και ξεχάστηκε, μα τώρα τίποτα δεν μπορεί να σβήσει μια ανάμνηση που γεμίζει την ψυχή σου με όμορφα συναισθήματα. Με ευγνωμοσύνη που έζησες κάτι τόσο όμορφο.
Κρατάς αυτή την ανάμνηση σαν ένα μάθημα για ότι έρθει από δω και πέρα. Κρατάς αυτή την αγάπη σαν δίδαγμα για τον επόμενο άνθρωπο που θα έρθει. Γιατί τότε πλέον θα ξέρεις πώς είναι να αγαπάς και να αφήνεις και τους άλλους να αγαπούν με τον δικό τους τρόπο. Σε μια ανάμνηση ενός φιλιού και μιας ζεστής αγκαλιάς τυλίγεις τα όνειρα σου και προχωράς μπροστά, σε μια ζωή που θέλει μόνο την ευτυχία σου. Ακόμα κι αν αφήσεις αυτή την ανάμνηση πίσω, πάντα θα είναι μέσα σου για να την δώσεις για ακόμα μια φόρα σε κάποιον που θα την αξίζει πραγματικά. Γιατί τώρα πλέον ξέρεις…
https://gynaikaeimai.com/
Της Άνδρεα Αρβανιτίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου