Post Covid China
Διδάγματα από την Ανατολική Ασία
Ο κόσμος θα πρέπει να πάρει ένα μάθημα από το πώς η Ανατολική Ασία διαχειρίστηκε τον εαυτό της το 2020. Η Ιαπωνία δεν είχε κανένα lockdown. Κανένα. Με γηράσκοντα πληθυσμό, ο δείκτης θνησιμότητάς της ανεβαίνει εδώ και πολλά χρόνια. Το 2020, μειώθηκε κατά 0,7%, λες και το Covid-19 ήταν σωτήριο για τη ζωή.
Καθημερινά νέα κρούσματα στη Σιγκαπούρη - το Covid-19 φαίνεται να είναι σχεδόν υπό έλεγχο εκεί
Ο πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης εμφανίστηκε επανειλημμένα στην τηλεόραση για να συμβουλεύσει τους ανθρώπους να ζουν κανονικά και να μην αφήνουν τον φόβο να κυριαρχεί. Η Ταϊβάν είχε συνολικά 623 θανάτους που σχετίζονται με το Covid-19 [σ.σ.: μέχρι τα μέσα Μαΐου υπήρχαν μόνο 12- τις τελευταίες εβδομάδες υπήρξε μεγάλη αύξηση]. Οι αρμόδιοι γραφειοκράτες στη Νότια Κορέα οργάνωσαν ένα σύστημα για την ταχεία απομόνωση όσων έπασχαν από την ασθένεια και δεν χρειάστηκε ποτέ να επιβάλουν μεγάλο αποκλεισμό. Το ίδιο συνέβη και στο Χονγκ Κονγκ.
Ίσως η Κίνα είναι υπεύθυνη για την έναρξη του Covid-19, ίσως όμως και όχι. Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε, δεδομένου ότι από τη μία πλευρά, υπάρχουν ανίκανοι διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΠΟΥ, οι οποίοι δεν μπορούν να λογοδοτήσουν. Επομένως, δεν είναι δυνατή καμία ανάλυση κόστους-οφέλους ή εξέταση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων των δραστηριοτήτων τους επί τόπου. Όσο περισσότερο αποτυγχάνουν, τόσο περισσότερα χρήματα παίρνουν για να κάνουν περισσότερα από αυτά που οδήγησαν στις αποτυχίες τους. Από την άλλη πλευρά, κάθε χώρα που έχει σημασία θέλει να επηρεάσει τη λήψη αποφάσεων του ΠΟΥ. Ούτε η Κίνα ούτε η Δύση είναι αθώες εδώ. Η έξοδος του Τραμπ από τον ΠΟΥ ήταν στην πραγματικότητα μια ορθολογική απόφαση.
Ο ΠΟΥ δεν συνέστησε αποκλεισμό στην Κίνα, αλλά η ίδα προχώρησε ούτως ή άλλως στις 23 Ιανουαρίου 2020. Αν και αυτό που έκανε η Κίνα θεωρήθηκε αρχικά ως σκληρό, είναι δύσκολο να πει κανείς σε ποιο σημείο πολλές δυτικές χώρες είχαν καλύτερες επιδόσεις. Από τις αρχές Απριλίου 2020, όταν άλλοι μόλις ξυπνούσαν από το Covid-19, το περιορισμένο κλείδωμα της Κίνας τελείωσε και έδωσε στους πολίτες της πίσω την καθημερινότητά τους. Επιπλέον, πολλά μέρη της Κίνας δεν αντιμετώπισαν καθόλου αποκλεισμό.
Η Κίνα έχει προχωρήσει και ως επί το πλείστον έχει ξεχάσει τον ιό. Στα μέσα Αυγούστου, η Γουχάν, η οποία πιθανολογείται ότι είναι το επίκεντρο του Covid-19, είχε μια μαζική, ώμος με ώμο συγκέντρωση σε ένα υδάτινο πάρκο.
Τα πλεονεκτήματα των προσλήψεων με βάση τα προσόντα και οι οικονομικές επιδόσεις της Κίνας
Ένα πράγμα ξεχωρίζει ως προς το γιατί η Ανατολική Ασία διαχειρίστηκε τόσο καλά το Covid-19. Τα θεσμικά της όργανα είναι επανδρωμένα με βάση την αξιοκρατία και όχι την "Ισότητα, Διαφορετικότητα και Ένταξη". Αν αναφέρετε EDI ή ESG σε όσους βρίσκονται στην Ανατολική Ασία, πιθανότατα θα λάβετε μπερδεμένα βλέμματα. Σίγουρα αποφεύγω να επενδύω σε εταιρείες που, κατά βάθος, πιστεύουν ειλικρινά στην EDI/ESG. Αν πρέπει να κάνουν επίδειξη αρετής για να τα βγάλουν πέρα, το καταλαβαίνω αυτό.
Δεν είναι περίεργο ότι το 2020, η Κίνα σημείωσε τη μεγαλύτερη ανάπτυξη μεταξύ των μεγάλων οικονομιών: 2,3%. Το 4ο τρίμηνο του 2020, το ΑΕΠ της αυξήθηκε κατά 6,5% σε ετήσια βάση. Όλα δείχνουν ότι η Κίνα επιστρέφει στον κανονικό ρυθμό ανάπτυξης του 8% για το 2021.
Μήπως οι αριθμοί αυτοί έχουν παραποιηθεί; Πιθανώς, αλλά όσοι ισχυρίζονται ότι η Κίνα είναι χάρτινη τίγρη δεν έχουν μπει στον κόπο να κοιτάξουν πού έχουν κατασκευαστεί τα ρούχα τους, ο εξοπλισμός γραφείου, τα κινητά τηλέφωνα, ακόμη και ο εξοπλισμός υψηλής τεχνολογίας. Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής στον κόσμο. Ένα απλό, οικιακό τεστ δείχνει ότι η Κίνα είναι πραγματική.
Το 2020, για τον αυξημένο αριθμό ανθρώπων που εργάζονται πλέον από το σπίτι στη Δύση, η Κίνα εξήγαγε περισσότερα έπιπλα γραφείου, φορητούς υπολογιστές, ακουστικά, καναπέδες και καρέκλες γραφείου. Απέστειλε τεράστιο αριθμό μασκών και 31% περισσότερο ιατρικό εξοπλισμό και φάρμακα. Οι κινεζικές εξαγωγές, αντί να μειωθούν, αυξήθηκαν κατά 3,6%. Η Κίνα είχε εμπορικό πλεόνασμα 538 δισεκατομμυρίων δολαρίων - και αυτό το ποσό δεν μπορεί καν να πειραχθει.
Στο θυμό τους με την Κίνα για την εξάπλωση του Covid-19, πολλοί άνθρωποι -πολιτικοί και δημοσιογράφοι στη Δύση και την Ινδία- ισχυρίστηκαν με υπερηφάνεια ότι η μεταποίηση και άλλες επιχειρήσεις θα μεταφερθούν στην Ινδία και την Αφρική. Οι ινδικές επαφές μου στο εμπόριο -αντί να κατασκευάζουν μάσκες στην Ινδία- τις παρήγγειλαν από την Κίνα και τις προμήθευαν σε πελάτες στη Δύση.
Το εμπορικό ισοζύγιο της Κίνας - το πλεόνασμα παραμένει ισχυρό
Η Ινδία, στην οποία βρίσκομαι σήμερα, μια χώρα στην οποία τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δίνουν χειροκροτήματα, κατάφερε να σπρώξει 75 εκατομμύρια νέους ανθρώπους στην απελπιστική φτώχεια. Αν έβγαινα στο δρόμο και έκανα τον εαυτό μου να φαίνεται φτωχός, κάτι που συμβαίνει στο 98% των Ινδών, θα με έδερνε μέχρι θανάτου - ακόμη και θα με σκότωνε αν διαμαρτυρόμουν - η αστυνομία επειδή παραβίασα την απαγόρευση κυκλοφορίας του Κόβιντ. Χαίρομαι που η Κίνα δεν προσπαθεί να γίνει δημοκρατική.
Το κόστος εργασίας της Κίνας είναι τετραπλάσιο από αυτό της Ινδίας. Χρειάζεται απλώς ένα λογικό συμπέρασμα, όχι μια σε βάθος ανάλυση των θεμελιωδών στοιχείων της μεταποίησης, για να ξέρετε αν η μεταποίηση θα μετακινηθεί: Αν η μεταποίηση έπρεπε να μετακινηθεί στην Ινδία ή την Αφρική, θα είχε ξεκινήσει από εκεί. Η κινεζική κυριαρχία είναι εδώ για να μείνει.
Βαριά, αλλά μέχρι στιγμής Επιτυχής
Η Κίνα δεν προσέφερε δωρεάν χρήματα στο λαό της κατά τη διάρκεια του περιορισμένου αποκλεισμού που είχε. Παρείχε φτηνά δάνεια στις εταιρείες και επένδυσε περισσότερο στις υποδομές - γεγονός που αντικατοπτρίζεται εν μέρει στο πόσο καλά πήγαν οι τιμές των βασικών εμπορευμάτων το τελευταίο έτος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ενώ οι μισθοί αυξήθηκαν μόνο κατά 1,2%, λιγότερο από τον ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης, η ανεργία ομαλοποιήθηκε γρήγορα από τον Απρίλιο του 2020 και μετά, επιστρέφοντας στο 5,2%.
Μπορεί να μην αρέσει ο τρόπος με τον οποίο η Κίνα σχεδίασε την οικονομική διαχείριση του Covid-19 από πάνω προς τα κάτω και η βαρύτητά της, αλλά δυσκολεύομαι να το βλέπω από ψηλά σε σύγκριση με το τι συμβαίνει αλλού σε παγκόσμιο επίπεδο, ακόμη και στον δυτικό κόσμο.
Η Κίνα καταναλώνει σχεδόν το 50% του συνόλου των εμπορευμάτων που παράγονται στον κόσμο. Θα υπάρξουν αναποδιές στις εμπορικές συμφωνίες, το είδος του εμπορικού πολέμου που έχει με την Αυστραλία και τις ΗΠΑ, αλλά είναι δύσκολο να βρει κανείς στοιχεία που να δείχνουν ότι η κινεζική ανάπτυξη φτάνει στο τέλος της. Αν το εμπορικό της πλεόνασμα μειωθεί για οποιονδήποτε λόγο, θα έχει περισσότερα να επενδύσει στην επέκταση της εγχώριας κατανάλωσης αντί να συσσωρεύει δολάρια.
Ο Jayant Bhandari μεγάλωσε στην Ινδία. Συμβουλεύει θεσμικούς επενδυτές σχετικά με τις επενδύσεις στον κλάδο των μικρών ορυχείων. Αρθρογραφεί
για πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά θέματα σε διάφορες εκδόσεις. Είναι συντάκτης του περιοδικού Liberty. Διοργανώνει ένα ετήσιο σεμινάριο στο Βανκούβερ με τίτλο Capitalism & Morality.
Διαγράμματα από Worldometers, tradingeconomics
https://www.macroskopio.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου