Ρίτσαρντ Γκύν (Richard Gwyn): Σπαρτιάτες
Ρίτσαρντ Γκύν (Richard Gwyn)
Σπαρτιάτες
(Spartans)
ΤΗΝ ΠΟΛΗ τῆς Σπάρτης ἡ διαβίωση ἦταν δύσκολη. Παρατημένος στὴν πλαγιὰ ἑνὸς λόφου ὡς νεογέννητο γιὰ μιὰ νύχτα, ἔμαθες γρήγορα τὸ τί καὶ τὸ πῶς. Ἔπειτα ἦρθαν μάχες ποὺ ἔπρεπε νὰ γίνουν, τόποι νὰ κατακτήσεις, λεηλασία καὶ ὑποδούλωση νὰ φέρεις εἰς πέρας. Ἀξιοπρέπεια κι ἕνας τάφος πρὸς τιμή σου. Καὶ διαρκῶς νὰ πρέπει νὰ ὑπερτερεῖς ἀπὸ ἐκείνους τοὺς διπρόσωπους Κορίνθιους καὶ τοὺς ὑπερόπτες Ἀθηναίους σὲ θανατηφόρες συγκρούσεις καὶ στὸ νὰ μὴ μένει οὔτε τρίχα ἄθικτη. Λόγχες ποὺ ἔπρεπε νὰ γυαλιστοῦν ἕως ὅτου ξεπεράσουν σὲ λάμψη τὶς ἀκτίνες τοῦ φεγγαριοῦ, σπαθιὰ νὰ ἀκονιστοῦν μέχρι καὶ τὸ ἐλαφρύτερο ἄγγιγμα νὰ ἔσχιζε στὰ δύο τὸ ἰσχυρότερο νεῦρο. Ἐὰν μεγάλωσες νιώθοντας ἀδύναμος μπροστά σὲ ὅλη αὐτὴ τὴ σκληραγώγηση, ὅλη αὐτὴ τὴν ἀπαίτηση γιὰ αἷμα καὶ θάνατο, καὶ λαχτάρησες ἔστω μιὰ ἰκμάδα μυστηρίου ἢ τρυφερότητας, ἤσουν καταδικασμένος στὸν χλευασμὸ καὶ τὴν προσβολή. Τοὺς ἄκουσα στὸ προαύλιο τοῦ σχολείου, τοὺς ὑποψήφιους Σπαρτιάτες πολεμιστές. Ἀκόμα καὶ οἱ βλασφημίες τους ἦταν καθαρόαιμες, ἐνῶ τὸ δικό μου στόμα ἦταν γεμάτο βώλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου