-ΚΙΚΗ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ


 By Gynaikaeimai 7 Σεπτεμβρίου 2021
Φεύγει η ζωή, μέρα τη μέρα λιγοστεύει κι εσύ με χίλιες δυο δικαιολογίες αναβάλεις να πεις όσα σε πνίγουν. Πόσα “σ’ αγαπώ”, πόσα “συγνώμη”, πόσα “ας το ξεχάσουμε”, πόσα “σε θέλω”, αργοπεθαίνουν σε κουτάκια του μυαλού, με την ταμπέλα “αργότερα”; Πόσες αγκαλιές που λαχταράς, πόσα φιλιά που ποθείς, πόσες συγνώμες που χρωστάς… πόσα στέκονται στην ουρά και περιμένουν την “κατάλληλη στιγμή”; Μια στιγμή που αναβάλλεται συνεχώς. Αργότερα… όχι ακόμη… σε λίγο… λες και πέφτει κι άλλη άμμος στην κλεψύδρα…
Φεύγει η ζωή, μέρα τη μέρα λιγοστεύει κι εσύ με χίλιες δυο δικαιολογίες αναβάλεις να πεις όσα σε πνίγουν. Σαν βραχνάς στέκονται στο λαιμό σου όλα τα “θέλω” που παραμένουν “δεν μπορώ”, που βαφτίζονται “όχι ακόμη”. Σαν βραχνάς στο λαιμό σου όλα τα “θέλω” που δεν γίνονται ποτέ πράξη. Στέκονται μπροστά τους ο εγωισμός, ο φόβος, η δειλία και θαμπώνουν το βλέμμα και την κρίση σου. Κάπου κάπου τα ξεχνάς, τ’ αφήνεις κουκουλωμένα να μην τα βλέπεις και σου θυμίζουν όσα δεν τόλμησες. Μα κάπου κάπου τα θυμάσαι και πονάς κι εκεί που παίρνεις θάρρος, κάτι στέκεται πάλι μπροστά τους και τα βάζει στην αναμονή. Κι ο χρόνος κυλά…
Φεύγει η ζωή, μέρα τη μέρα λιγοστεύει κι εσύ με χίλιες δυο δικαιολογίες αναβάλεις να πεις όσα σε πνίγουν. Πόσα στέκονται στην ουρά και περιμένουν την “κατάλληλη στιγμή”; Αργότερα… όχι ακόμη… σε λίγο… λες και πέφτει κι άλλη άμμος στην κλεψύδρα… Θαρρείς κι ο χρόνος είναι μετρημένος, θαρρείς κι ο χρόνος είναι ορισμένος, θαρρείς ο χρόνος κι είναι ανεξάντλητος.
Μια στιγμή αρκεί να σβήσουν όλα. Μια στιγμή κι όλα τα “σ’ αγαπώ”, όλα τα “συγνώμη”, όλα τα “ας το ξεχάσουμε”, όλα τα “σε θέλω”, αυτά που τώρα αργοπεθαίνουν σε κουτάκια του μυαλού με την ταμπέλα αργότερα… μια στιγμή και δεν θα ειπωθούν ποτέ.
Της Κικής Γιοβανοπούλου
https://gynaikaeimai.com/