Είναι και κάτι ιστορίες που μένουν χαραγμένες στην μνήμη σου για καιρό. Είναι και κάτι κύκλοι που αρνείσαι να κλείσεις μέσα σου. Κύκλοι μ’ ανθρώπους που το “μαζί” σας τελείωσε νωρίς, πιο νωρίς απ’ ότι θα ήθελες, πιο νωρίς απ’ ότι περίμενες, πιο νωρίς απ’ ότι χρειαζόταν για να καταφέρεις να αντέξεις το να πας παρακάτω. Κύκλοι μ’ ανθρώπους που το “μαζί” δεν έγινε ποτέ πράξη, ίσως όχι ολοκληρωτικά, ίσως όχι αμοιβαία, ίσως όχι αρκετά.

Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που σημαδεύουν θαρρείς την πορεία σου και που η θύμησή τους ζαλίζει το μυαλό σου κι ας έχουν φύγει από κοντά σου. Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που γίνονται κόκκινο πανί στις αναμνήσεις σου, που γίνονται ανεκπλήρωτοι πόθοι που μεθούν την καρδιά σου μόνο με τη σκέψη. Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που γίνονται βασανιστικά απωθημένα…

Είναι και κάτι βράδια μοναχικά, με μόνη συντροφιά αναμνήσεις, θύμησες κι αμέτρητα ερωτηματικά. Είναι και κάτι βράδια πνιγμένα σε καπνούς τσιγάρων κι ατέλειωτα “αν”. Είναι και κάτι βράδια που η καρδιά στήνει το μυαλό στον τοίχο και το πυροβολεί με αμφιβολίες, ενοχές, “πρέπει” και “θέλω”.

Μα είναι και κάτι έρωτες που έρχονται και σε πιάνουν απ’ το χέρι, βγάζοντάς σε απ’ τα σκοτάδια. Είναι και κάτι έρωτες που σου δείχνουν το φως και γίνονται καταφύγιό σου στις καταιγίδες. Είναι και κάτι έρωτες που έρχονται να σου θυμίσουν γιατί και πώς μπορείς ακόμη να ελπίζεις. Είναι και κάτι έρωτες που από κομπάρσο στις αναμνήσεις σου, σε κάνουν πρωταγωνιστή στη ζωή σου. Είναι και κάτι έρωτες που αθόρυβα, χωρίς να το καταλάβεις σε κάνουν να χαμογελάς αληθινά. Είναι και κάτι έρωτες που με μια αγκαλιά, σκοτώνουν κάθε απωθημένο.

Γιατί ακόμη και τα πιο βαθιά ριζωμένα απωθημένα, γονατίζουν κι υποκλίνονται μπροστά στον αληθινό έρωτα…

  By Gynaikaeimai 5 Αυγούστου 2021

Της Κικής Γιοβανοπούλου

https://gynaikaeimai.com/