…γιατί θέλω πάντα να σε κοιτώ ίσια στα μάτια

Έχεις καταλάβει, μετά από μία ολόκληρη χρονιά, όταν με έβλεπες να ιδρώνω στον πίνακα, όταν καταλάβαινες την κρυμμένη μου στενοχώρια που δεν διάβασες, όταν ένιωθες, εσύ πριν από μένα, πως τα έβαζα με τον εαυτό μου επειδή κάτι δεν το εξήγησα τόσο κατανοητά, όταν προσπαθούσα να σε πείσω πως δεν πρέπει να τους κάνεις τη χάρη να μείνεις «αγράμματος», ότι αυτό που με κρατούσε όρθιο ήταν η θέλησή μου να μπορώ να σε κοιτάω ίσια στα μάτια κάθε μέρα και για πάντα.

Δε σε κανάκεψα, παρά μόνο όταν το είχες ανάγκη, δε σε «χάιδεψα», παρά μόνο όταν έπρεπε, δεν σε «μάλωσα», παρά μόνο όταν έπρεπε να σε συνεφέρω.

Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς υποκρισία, χωρίς προσχήματα.

Θυμάσαι που σου έλεγα πως δεν πρέπει να τα παρατάς ακόμη κι όταν όλα γύρω σου, σου φαίνονται χαμένα και μάταια και πως χαμένες είναι μόνο οι μάχες εκείνες που δεν δόθηκαν ποτέ;

Ξέρεις, καλύτερα από τον κάθε υπουργό, τον κάθε δημοσιογράφο και τον κάθε παρατρεχάμενό τους, πως ξεπλήρωσα στο ακέραιο και με το παραπάνω, μέχρι και το τελευταίο ευρώ από τα λίγα που παίρνω με το μισθό μου.

Σεβάστηκα τον όρκο τιμής που έδωσα όταν διορίστηκα, απέναντι σε σένα, απέναντι στους γονείς σου, απέναντι στους έλληνες φορολογούμενους που με πληρώνουν, μα κυρίως, απέναντι στον εαυτό μου και τη συνείδησή μου.

Με έβλεπες να έρχομαι στο σχολείο πριν από σένα και να φεύγω μετά από σένα.

Με είδες να κάνω μάθημα, με πυρετό, με πονοκέφαλο και ήταν παυσίπονο για μένα η προτροπή σου: «Καθήστε λίγο και στην καρέκλα κύριε, μην στέκεστε όρθιος. Καθήστε να σας φέρουμε ένα παυσίπονο».

Μαζί περάσαμε σχεδόν, όλες τις εφημερίες του ορόφου, με σένα να ρωτάς απεγνωσμένα κι εγώ, περισσότερο απεγνωσμένα, να προσπαθώ να σου απαντήσω.

Τι θα πέσει φέτος; Θα βάλουν δύσκολα; Κι αν περάσω στην επαρχία τι θα κάνω που δεν μπορούν οι δικοί μου να με στείλουν; Και να περάσω, τελειώνοντας, υπάρχει περίπτωση να βρω δουλειά;

Ερωτήσεις ξυράφια, οι περισσότερες αναπάντητες, ίδιες με αυτές που τρυπώνουν και στο δικό μου το μυαλό για τα παιδιά μου και τους μαθητές μου ή μάλλον, για τα παιδιά μου, τους μαθητές μου.

Όμως, να σου πω και κάτι τελευταίο.

Δεν αντέχω άλλο να με αποκαλούν τεμπέλη γιατί ξέρεις ότι δεν είμαι, δεν αντέχω άλλο να με αποκαλούν λουφαδόρο γιατί ξέρεις ότι δεν είμαι

Ένας από τους πολλούς απλούς «ανώνυμους» με ονοματεπώνυμο, εκπαιδευτικός…

https://georgepelagia.wordpress.com/

ΠΗΓΗ : https://www.alfavita.gr/

24 ΙΟΥΝΙΟΥ, 2021 GEOPELA

ΑΚΑΝΘΟΧΟΙΡΟΣ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2021