Μεγάλωνα

• 

Θυμάμαι 
σε κάθε βήμα μου μισό 
τρία δικά σου ολόκληρα 
με κύκλωναν 
χόρευα 
ψηλώνοντας στα δάχτυλα 
κι ένα σκαρίφημα τανγκό 
περνούσε από κάτου 
έκρουε 
τα μπάσα του παππού 
μικρές καλλικατζούρες 
-πώς να πω-
της μουσικής του νιότης 
έλυνες πάντα
-για φινάλε- 
τους λουστρινένιους φιόγκους μου 
κι άφηνα χνάρια ιδρωμένα 
πάνω στ ακίνητα χαλίκια του μωσαϊκού 

ΜΕΓΑΛΩΝΑ 
Σα μέρα του Ιούνη
Κι ο φόβος μου
Μεγάλωνε κι αυτός μαζί μου 
Γουλιά γινόταν 
Επικίνδυνη 

https://milenaphotopoetry.wordpress.com/