BY 

Νίκος Δόικος, Στην βόλτα τ’ Αϊ-Θανάση

Στην βόλτα τ’ Αϊ-Θανάση

Συναγωγή Αραγονία Μπετ Ακνέσετ
και Μπετ Καλ –καμάρι του Senor Σάκο– εκεί
πρωτοκοιτάχτηκαν ο Γιακόμπ με την Ματίλντα.
Κλεφτές ματιές, πίσω από τις κολόνες,
όταν δεν πρόσεχαν οι άλλοι. Στα δεκαέξι τους
ξεθάρρεψαν, μια δυο κουβέντες πεταχτές
στην βόλτα τ’ Αϊ-Θανάση.

Μόλις τελειώσαν το σχολείο, προχωρημένη Κατοχή,
είπαν μαζί να μοιραστούν χαρές και λύπες.
Κοσμοπλημμύρα στη Συναγωγή,
είκοσι Μάρτη του ’44, δικοί και φίλοι τους
καμάρωναν και τι συγκίνηση σαν έσπασε ποτήρι
ο γαμπρός, σ’ ανάμνηση «της του Ναού καταστροφής».
Εικοσιτέσσερις του Μάρτη μαζέψαν όλην
την Κοινότητα στα Βαλαλάδικα, δίπλα
στην βόλτα τ’ Αϊ-Θανάση.

Τους φόρτωσαν σε φορτηγά για Σαλονίκη και απ’ εκεί
για το Άουσβιτς, μαύρα βαγόνια κοπαδιών
στρωμένα μ’ άχυρο. Γαμήλιο ταξίδι.
Φτάσαν στις έντεκα τ’ Απρίλη.
Τους μοίρασαν γυναίκες κι άντρες χωριστά.
Πρώτη φορά που νιόνυμφοι χωρίζαν
ο Γιακόμπ με την Ματίλντα, σαν όταν τέλειωνε, παλιά,
η βόλτα τ’ Αϊ-Θανάση.

Ένα πρωινό τους βγάλανε μαζί στην αγγαρία,
γυναίκες άντρες και στη μέση συρματόπλεγμα,
τα βλέμματά τους συναντήθηκαν, τρέξαν στα σύρματα,
πλέξανε ανάμεσα τα δάχτυλά τους και κοιτάζονταν, βουβοί,
με μάτια υγρά (σαν τότε πίσω απ’ τις κολόνες της Συναγωγής),
όταν δεν πρόσεχαν οι φύλακες και τα σκυλιά,
κι ένιωσαν σαν να σεργιανούν, για τελευταία φορά,
στην βόλτα τ’ Αϊ-Θανάση.

Κανείς δεν άκουσε ξανά για τον Γιακόμπ και την Ματίλντα.
Μάρτυς μοναδικός ένας Βαρκάρης Sonderkommando είδε
να τους κλειδώνουν στις τριάντα του Νοέμβρη
στον αβομβάρδιστο τον θάλαμο με Zyklon B.
Ανήμερα των Ελευθέριων της Καστοριάς.
Κείνο το βράδυ,
χάριν αβρότητος,
οι τοπικές κατοχικές αρχές επέτρεψαν την βόλτα τ’ Αϊ-Θανάση.

Από τη συλλογή Ρανίδες ύδατος και αίματος (ασκήσεις επί χάρτου) (2016) του Νίκου Δόικου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Δόικος

Το βρήκα στο:  https://vequinox.wordpress.com/