ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ (ΑΥΤΟΤΙΜΩΡΙΑ)…
Σε κάθε παιχνίδι εξουσίας υπάρχουν όροι που υφαίνονται σιωπηλά από αυτόν που έχει στιγμιαία την εξουσία. Η εξουσία δεν έχει καθαρότητα, δεν προϋποθέτει διαφάνεια στις κινήσεις του καθενός από αυτούς που την διεκδικεί. Το πιο πιθανό είναι να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Και φαίνεται δελεαστικό και διασκεδαστικό όταν μιλάμε για πιόνια , όχι όμως όταν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις.
Κλείνουμε τα μάτια σε ότι φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε γιατί το θεωρούμε απειλητικό. Κλείνουμε τα μάτια στα παιχνίδια εξουσίας είτε γιατί φοβόμαστε να συνυπάρχουμε είτε γιατί φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι. Αν ανήκεις στην πρώτη περίπτωση κανένας παίκτης δεν θα είναι ποτέ αρκετός, αν ανήκεις στην δεύτερη κανένα παιχνίδι δεν θα φέρει την ευτυχία. Όταν έχεις μάθει να παίζεις με τέτοιους όρους δεν ξέρεις πώς είναι να δίνεις τα χέρια. Ξέρεις, ίσως, πώς να παίρνεις από τα χέρια του άλλου, πώς να πετάς κάτω ότι κρατάει και να παραβιάζεις ότι είναι δικό του. Να μην σέβεσαι, δηλαδή, τον τρόπο που σκέφτεται, τα συναισθήματά του, τα όνειρά του, το χώρο του, τον χρόνο με τον εαυτό του και ότι αυτό έχει επιφέρει. Μπορεί όμως να είσαι και από την άλλη πλευρά και να μην θέλεις να εκφράσεις όλα αυτά που θέλεις και δεν θέλεις γιατί έχεις μάθει την αγάπη σαν τιμωρό , σαν επιβεβαίωση ότι δεν αξίζεις τίποτα παραπάνω από το λίγο που σου δίνουν. Αυτό που σου δίνουν για να πάρουν. Έτσι θα έχεις αφήσει το παιδί μέσα σου να σε κλειδώσει στο δωμάτιο γιατί όταν τελειώσει το παιχνίδι, έτσι ή αλλιώς, θα έχεις μείνει μόνος.
Και αυτό μοιάζει με αυτοτιμωρία γιατί η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να ζούμε σαν παιδιά κάτι τόσο μεγάλο και σπουδαίο όπως είναι οι σχέσεις, φιλικές ή ερωτικές. Το παιδί που έχεις μέσα σου για να γίνει ευτυχισμένο πρέπει να το περάσεις στην ενηλικίωση , να του δώσεις να καταλάβει ότι μεγαλώσατε και μεγαλώνετε κάθε μέρα και να το βοηθήσεις να προσαρμοστεί στις αλλαγές. Να του δώσεις το χέρι να βγει από το δωμάτιο, να του μάθεις ότι η ευτυχία δεν εξαρτάται από την νίκη και δεν συμβαδίζει με τον φόβο.
Μπορεί να μην μάθαμε από μικροί να παίζουμε τα σωστά παιχνίδια ή να μην μάθαμε ότι στα παιχνίδια απαραίτητη προϋπόθεση είναι να λαμβάνουμε ευχαρίστηση όλοι αλλά σίγουρα οφείλουμε στον εαυτό μας μια ευκαιρία να αναβιώσουμε τις σχέσεις σαν μια ψυχικά ευεργετική διαδικασία η οποία θα ξεκινά και θα τελειώνει με μόνο έπαθλο την αγάπη που δεν απαιτεί , δεν παραβιάζει, ούτε υποτάσσεται και συγχωνεύεται για να εκπληρώσει τους τυφλούς όρους μιας απατηλής εξουσίας.
6 ΜΑΪΟΥ, 2021
ΠΗΓΗ : https://pharmajoy.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου