ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΓΓΟ (ΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΑΥΛΟΥ)

ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΓΓΟ

(ΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ  ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΑΥΛΟΥ)

 Η μέρα που πέθανε το γέλιο – 10 χρόνια χωρίς τον Θανάση Βέγγο

Ο τίτλος, βέβαια, θυμίζει τον στίχο the day the music died από το τραγούδι American pie του Don McLean, που αναφέρεται στην ημέρα που έχασαν την ζωή τους σε αεροπορικό δυστύχημα οι μουσικοί του ροκ εντ ρολ Buddy Holly, Ritchie Valens και J. P. Richardson. Τον δανείστηκα παραλλαγμένο για να χαρακτηρίσω την μέρα που πέθανε ο πολυαγαπημένος ηθοποιός Θανάσης Βέγγος. Ακριβώς δέκα χρόνια από τότε και μία μέρα μετά την Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου θέλησα να γράψω κάτι για τον καλό μας άνθρωπο.

Όμως, τι θα μπορούσε να γράψει κανείς για τον Θανάση Βέγγο που να μην έχει γραφτεί ή ειπωθεί μέχρι τώρα; Υπάρχουν άρθρα στο Διαδίκτυο, τηλεοπτικά αφιερώματα, το βιβλίο του Γιάννη Σολδάτου Ένας άνθρωπος παντός καιρού, το ντοκιμαντέρ με τον ίδιο τίτλο, συνεντεύξεις κλπ. Σκέφτηκα λοιπόν να παρουσιάσω την κινηματογραφική πορεία του, επισημαίνοντας κάποια στοιχεία, κάποιες λεπτομέρειες που δεν έχουν προβληθεί και δεν είναι πολύ γνωστά. Ως οδηγό είχα τον ιστότοπο http://www.veggos.gr, που έχει τα πληρέστερα και ακριβέστερα στοιχεία για τον Θανάση Βέγγο. Έχω συμβάλει κι εγώ στην συμπλήρωση και την διόρθωση αυτών των στοιχείων μέσα από το φόρουμ του ιστότοπου, όταν αυτό λειτουργούσε.

Ο Βέγγος έκανε με επιτυχία και θέατρο και τηλεόραση και διαφημίσεις ακόμα και τραγούδι, όπως μπορεί να δει κανείς στον παραπάνω ιστότοπο, αλλά ήταν κατά βάση ηθοποιός του κινηματογράφου. Η λίστα με την φιλμογραφία του περιλαμβάνει 120 κινηματογραφικές ταινίες. Σε διάφορες ιστοσελίδες ίσως δει κανείς μικρότερα ή μεγαλύτερα νούμερα αλλά αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχουν συμπεριλάβει όλες τις ταινίες ή έχουν προσθέσει και τις βιντεοταινίες ή τις τηλεταινίες. Στο τέλος έχω βάλει λίστα με τους τίτλους των ταινιών κατά χρονολογική σειρά.

Η λίστα, από όσο μπορώ να γνωρίζω, είναι πλήρης. Δεν υπάρχει άλλη ταινία στην οποία να έχει συμμετάσχει. Όσο για το αν έχει συμμετάσχει σε όλες αυτές τις ταινίες, μπορώ να βεβαιώσω ο ίδιος την συμμετοχή του στις 114 από αυτές, αφού τις έχω δει. Οι έξι, που δεν έχω δει και ελπίζω κάποτε να τις βρω, είναι: Το εισπρακτοράκι (1958), Μηδέν πέντε (1958), Οι καυγατζήδες (1958), Ένας Έλληνας στο Παρίσι (1959), Ποιος θα κρίνει την κοινωνία (1961), Υπέροχη οπτασία (1962). Δυστυχώς δεν έχουν προβληθεί ποτέ στην τηλεόραση ούτε υπάρχουν στο Διαδίκτυο έστω και κάποιες σκηνές τους. Πάντως η συμμετοχή του στις πέντε από αυτές τεκμηριώνεται και από άλλες πηγές, όπως είναι το βιβλίο του Γιάννη Σολδάτου, παλιά δημοσιεύματα και αφίσες. Όμως, δεν έχω καταφέρει να βρω καμία τεκμηρίωση για την ταινία Μηδέν πέντε και έχω αμφιβολίες για την συμμετοχή του σε αυτή. Το γεγονός ότι το βιβλίο του Γ. Σολδάτου δεν περιλαμβάνει την ταινία στην φιλμογραφία του δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι ο Βέγγος δεν έπαιξε σ’ αυτή. Κάποιες ταινίες λείπουν από την λίστα του βιβλίου, παρ’ όλο που η συμμετοχή του σε αυτές είναι βεβαιωμένη. Οπότε, μέχρι να τεκμηριωθεί η συμμετοχή του στην συγκεκριμένη ταινία, ίσως πρέπει να θεωρούμε ότι οι ταινίες στις οποίες έχει εμφανιστεί είναι 119. Η τεκμηρίωση είναι δύσκολη δεδομένου ότι, σύμφωνα με την βάση κινηματογραφικών δεδομένων IMDb, η ταινία μάλλον έχει χαθεί.

Η φιλμογραφία του Βέγγου διακρίνεται σε τρεις περιόδους. Κατά την πρώτη περίοδο (1954-1963) ο Βέγγος εμφανίστηκε σε κάθε είδους μικρούς και δεύτερους ρόλους όχι μόνο σε κωμωδίες, αλλά και σε μελοδράματα, βουκολικά δράματα, περιπέτειες κλπ. Αξίζει όμως να αναφερθεί η συμμετοχή του στις σημαντικές ταινίες Μαγική πόλις (1954) – η πρώτη του εμφάνιση – και Ο δράκος (1956) του Ν. Κούνδουρου, Το κορίτσι με τα μαύρα (1956) του Μ. Κακογιάννη, Ποτέ την Κυριακή (1960) του Ζιλ Ντασέν. Ακόμα και σε δραματικές ταινίες είχε συχνά κωμικό ρόλο συμμετέχοντας με κάποιες αστείες ατάκες ή με σύντομες κωμικές σκηνές, που έμπαιναν για αποφόρτιση από την ένταση της κεντρικής ιστορίας (αυτό που στα αγγλικά περιγράφεται με τον όρο comic relief).

Η αναγνώρισή του δεν ήταν από την αρχή δεδομένη. Στην ταινία Τσαρούχι, πιστόλι, παπιγιόν (1957) δεν υπάρχει το όνομά του στους αρχικούς τίτλους, ενώ στην ταινία Το κορίτσι με τα μαύρα αναγράφεται στους τίτλους ως φροντιστής. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι στους τίτλους των ταινιών Διακοπές στην Αίγινα (1958) και Χαρούμενοι αλήτες (1958) το επώνυμό του είναι γραμμένο «Βέγκος» (βίντεο 1 και 2). Αυτή ήταν η αρχική γραφή του επωνύμου του, αλλά την άλλαξε, όταν άρχισε να παίζει στον κινηματογράφο, επειδή το διπλό γάμα του φαινόταν καλύτερο όπως εμφανιζόταν στην οθόνη.

Εκείνη την εποχή οι ηθοποιοί προσέθεταν τις φωνές εκ των υστέρων, μετά την ολοκλήρωση της κινηματογράφησης των πλάνων. Έτσι συνέβαινε κάποιες φορές για διάφορους λόγους να ακούγεται ένας ηθοποιός να μιλάει με φωνή άλλη από την δική του, όπως ο Βέγγος στην ταινία Το κορίτσι με τα παραμύθια (1957) ή όπως σε μια σκηνή της ταινίας Τρεις κούκλες κι εγώ (1960) ακούγεται ένας ηθοποιός να μιλάει με την χαρακτηριστική φωνή του Βέγγου.

Στην ταινία Για σένα την αγάπη μου (1961) ακούγεται για πρώτη φορά η πιο χαρακτηριστική φράση του Βέγγου: «Καλέ μου άνθρωπε». Συγκεκριμένα, γύρω στο μέσο της ταινίας πληρώνει έναν αμαξά που μετέφερε την παρέα του και του λέει: «Πάρε, καλέ μου άνθρωπε» (στο 43:13 του βίντεο).

Η τελευταία εμφάνισή του κατά την περίοδο των δεύτερων ρόλων ήταν στην ταινία Ανήσυχα νιάτα (1963). Όμως, ήδη είχε αναγνωριστεί το ταλέντο του και το 1959 του δόθηκαν οι πρώτοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι, ενώ την ίδια χρονιά πήρε άδεια άσκησης επαγγέλματος ηθοποιού από ειδική επιτροπή ως εξαιρετικό ταλέντο. Από αυτό το σημείο άρχισε η δεύτερη περίοδος (1959-1983) με ρόλους πλέον πρωταγωνιστή. Αρχικά ήταν συμπρωταγωνιστής με κάποιον άλλο ηθοποιό: τον Νίκο Σταυρίδη (Οι δοσατζήδες, 1959), τον Φραγκίσκο Μανέλλη (Ο Μήτρος και ο Μητρούσης στην Αθήνα, 1960, Δουλειές του ποδαριού, 1962), τον Γιάννη Μαλούχο (Το πιθάρι, 1962), τον Βασίλη Διαμαντόπουλο (Ψηλά τα χέρια Χίτλερ, 1962). Στις ταινίες Μην είδατε τον Παναή! (1962) και Σχολή για σωφερίνες (1964) είχε συμπρωταγωνιστή τον Ανδρέα Μπάρκουλη σε ένα αρκετά σύνηθες κινηματογραφικό δίδυμο ενός γοητευτικού και ενός κωμικού πρωταγωνιστή (πρβλ. Τζέρι Λιούς – Ντιν Μάρτιν). Η πρώτη ταινία στην οποία ήταν ο κύριος πρωταγωνιστής ήταν η Ζήτω η τρέλα (1962). Ακολούθησαν αρκετές ακόμα ταινίες με τον Βέγγο πρωταγωνιστή να ξεδιπλώνει όλο το κωμικό ταλέντο του. Λογικά υπήρξε ένα χρονικό διάστημα (1959-63) αλληλεπικάλυψης της πρώτης και της δεύτερης περιόδου, κατά το οποίο είχε και πρωταγωνιστικούς και δεύτερους ρόλους. Όμως, το 1962 άρχισε ουσιαστικά η περίοδος στην οποία πλέον θεωρείται ηθοποιός πρωταγωνιστικών ρόλων, αφού μέχρι τότε είχε, ως επί το πλείστον, δεύτερους ρόλους και μόνο δύο (συμ)πρωταγωνιστικούς.

Ο Βέγγος είχε γίνει πλέον τόσο δημοφιλής ώστε το επώνυμό του μπήκε στον τίτλο ταινίας (Είναι ένας τρελός-τρελός Βέγγος, 1965). Ακολούθησαν και άλλες ταινίες με το επώνυμό του στον τίτλο, που έμπαινε, βέβαια, για την προσέλκυση θεατών. Κάποιες από τις άλλες ταινίες, μάλιστα, ξαναπροβλήθηκαν αργότερα με αλλαγμένο τίτλο ώστε να περιλαμβάνει το επώνυμο του Βέγγου. Για παράδειγμα, η ταινία Μην είδατε τον Παναή! προβλήθηκε με τίτλο Καταζητείται ο Βέγγος και η ταινία Σχολή για σωφερίνες με τίτλο Ο Βέγγος σωφεράντζα. Δεν έχω υπ’ όψη μου άλλες περιπτώσεις Ελλήνων ή Ελληνίδων ηθοποιών όπου να συμβαίνει αυτό. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου μπήκε το μικρό όνομα του πρωταγωνιστή ή της πρωταγωνίστριας (π.χ., Η Αλίκη στο ναυτικό) – όπως άλλωστε και του Βέγγου (π.χ., Ποιος Θανάσης!, 1969) – αλλά όχι το επώνυμο.

Στην ταινία Περάστε την πρώτη του μηνός (1965) δεν υπάρχει το όνομά του στους αρχικούς τίτλους, όχι βέβαια από έλλειψη αναγνώρισης, αλλά επειδή η συμμετοχή του ήταν μια εμφάνιση μόλις τεσσάρων δευτερολέπτων, δηλαδή μια εμφάνιση cameo, όπως συνέβη τότε και σε άλλες ταινίες με άλλους δημοφιλείς ηθοποιούς.

Θέλοντας να αποκτήσει μεγαλύτερο έλεγχο των ταινιών στις οποίες πρωταγωνιστούσε ίδρυσε εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών και ανέπτυξε το δικό του προσωπικό στιλ σκηνοθετώντας 7 ταινίες στο διάστημα 1967-73. Οι ταινίες αυτές είναι οι πιο αντιπροσωπευτικές της ελληνικής κωμωδίας slapstick. Χαρακτηρίζονται από γρήγορο ρυθμό, σουρεαλιστικά στοιχεία, εσκεμμένες υπερβολές και πλήθος από αστείες ατάκες, που εκφέρονται με τον κοφτό άμεσο τρόπο του Βέγγου. Οι πιο χαρακτηριστικές είναι οι ταινίες Βοήθεια!…ο Βέγγος, φανερός πράκτωρ 000 (1967) και Θου-Βου φαλακρός πράκτωρ, Επιχείρησις γης Μαδιάμ (1969), ακραίες παρωδίες των ταινιών κατασκοπίας.

Δυστυχώς η εταιρεία του χρεοκόπησε και ο ίδιος για χρόνια είχε οικονομικά προβλήματα. Ταυτόχρονα άρχισε την συνεργασία του με τον Ντίνο Κατσουρίδη και με άλλους σκηνοθέτες σε ταινίες που πραγματεύονταν κοινωνικά θέματα, πότε ως δραματικές κωμωδίες, πότε ως κοινωνικά δράματα. Στην τελευταία κατηγορία ανήκουν οι ταινίες Θανάση πάρε τ’ όπλο σου (1972) και Ο Θανάσης και το καταραμένο φίδι (1982), όπου απέδειξε ότι τα καταφέρνει εξίσου καλά και σε δραματικούς ρόλους. Το 1971 πέρασε από τις ασπρόμαυρες στις έγχρωμες ταινίες. Η τελευταία ασπρόμαυρη ταινία του ήταν η Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; (1971) και η πρώτη έγχρωμη η Ένας ξένοιαστος παλαβιάρης (1971). Η δημοτικότητα δεν παρέμενε απλώς υψηλά, αλλά αυξανόταν. Έτσι, το 1978 ο Ηλίας Περγαντής γύρισε το ντοκιμαντέρ Βέγγος ο υπέροχος με αποσπάσματα από ταινίες δικής του παραγωγής της περιόδου 1958-62, στις οποίες ο Βέγγος είχε δεύτερους ρόλους.

Η τελευταία ταινία της δεύτερης περιόδου της φιλμογραφίας του ήταν η Τρελός και πάσης Ελλάδος (1983). Ακολούθησε ένα διάλειμμα οκτώ χρόνων στην κινηματογραφική παρουσία του. Στο διάστημα αυτό άρχισε να συμμετέχει σε τηλεοπτικές σειρές, ενώ γύρισε και εφτά βιντεοταινίες, που τότε ήταν στις δόξες τους.

Η τρίτη και τελευταία περίοδος στην φιλμογραφία του άρχισε με την ταινία Ήσυχες μέρες τοu Αυγούστου (1991) του Παντελή Βούλγαρη, που παρουσιάζει τρεις ιστορίες μοναξιάς και αναζήτησης ανθρώπινης επαφής στην άδεια Αθήνα τον Αύγουστο. Βλέπουμε έναν Βέγγο τελείως διαφορετικό απ’ ό,τι είχαμε συνηθίσει μέχρι τότε. Απουσιάζουν η υπερκινητικότητα και η έντονα τονισμένη εκφορά του λόγου. Η ερμηνεία του είναι χαμηλών τόνων, περισσότερο με τις εκφράσεις του προσώπου και τον χαμηλόφωνο διάλογο παρά με το σώμα. Τον ίδιο τύπο ερμηνείας διατήρησε ως έναν βαθμό και στις επόμενες ταινίες, με κυριότερες τις Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995) του Θ. Αγγελόπουλου και Όλα είναι δρόμος (1998) του Π. Βούλγαρη. Το κύκνειο άσμα του, ταιριαστό με τον τίτλο της ταινίας, ήταν Το πέταγμα του κύκνου (2010).

Αυτή ήταν συνοπτικά η κινηματογραφική πορεία του Θανάση Βέγγου. Υπήρξαν όμως και κάποιες ταινίες που σκόπευε να γυρίσει, αλλά για διάφορους λόγους δεν τα κατάφερε. Θα αναφέρω μερικές περιπτώσεις. Την πρώτη την άκουσα από τον ίδιο τον Βέγγο στην εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού Αλάτι και Πιπέρι το 1973. Σε αυτήν συζητούσαν την τότε πρόσφατη ταινία Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ. Μάλιστα, ο Βέγγος είχε φέρει μαζί του στο στούντιο το ποδήλατο που χρησιμοποιούσε στην ταινία. Όταν ρωτήθηκε ποια είναι τα άμεσα σχέδιά του, απάντησε ότι ετοιμάζει δύο ταινίες με τίτλους Καλοί μου άνθρωποι, το παιδί μου και Λας Βέγγος. Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι ταινίες με αυτούς τους τίτλους δεν γυρίστηκαν, ίσως λόγω του κλεισίματος της εταιρείας του. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη εκπομπή δεν σώζεται στο αρχείο της ΕΡΤ, οπότε αυτά που γράφω είναι απλώς μια προσωπική μαρτυρία χωρίς να μπορώ να τα τεκμηριώσω.

Η δεύτερη περίπτωση προέκυψε από μια συνέντευξη της Αλίκης Βουγιουκλάκη το 1979. Είπε τότε ότι ετοιμαζόταν να επιστρέψει στο κινηματογράφο με την νέα ταινία της Η λαίδη κι ο αλήτης με συμπρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο. Όπως ξέρουμε, ούτε αυτή η ταινία γυρίστηκε ποτέ.

Η πιο γνωστή περίπτωση είναι η ταινία που ήθελε να γυρίσει ο Δήμος Αβδελιώδης σε σενάριο δικό του, παραγωγή Γιάννη Σολδάτου και με πρωταγωνιστή τον Βέγγο στον ρόλο ενός ηθοποιού που ετοιμάζεται να παίξει τον Πρόσπερο στην Τρικυμία του Σαίξπηρ (ή Σέξπιρ, δεν θα μαλώσουμε). Η ταινία θα είχε τίτλο Πρόβα για Τρικυμία και ο σχεδιασμός της ξεκίνησε το 2002. Το 2003 το σενάριο υποβλήθηκε στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και εγκρίθηκε χρηματοδότηση 300 χιλ. ευρώ. Όμως ένα πρόβλημα υγείας του Βέγγου δεν επέτρεψε να αρχίσουν τα γυρίσματα και η ταινία τελικά δεν έγινε. Ο Δ. Αβδελιώδης δεν εγκατέλειψε το σχέδιό του να κάνει ταινία με τον Βέγγο και το 2008 είπε σε συνέντευξή του ότι ετοιμαζόταν να ξεκινήσει με ένα καινούργιο σενάριο. Ωστόσο, τα προβλήματα υγείας είχαν καταβάλει τον Βέγγο και δεν μπορούσε πια να ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός πρωταγωνιστικού κινηματογραφικού ρόλου. Είχε μόνο ολιγόλεπτες εμφανίσεις στις ταινίες Ψυχή βαθιά (2009) και Το πέταγμα του κύκνου (2010). Το πρωί της 3ης Μαΐου 2011 η μεγάλη καρδιά του σταμάτησε να χτυπά. Ο κόσμος όμως τον θυμάται με αγάπη εκτός των άλλων και από τις ταινίες του, που δεν έπαψαν να προβάλλονται από την τηλεόραση.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
(με πλάγια γράμματα οι ταινίες στις οποίες είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, με αστερίσκο (*) οι ταινίες τις οποίες σκηνοθέτησε)

1954
Μαγική πόλις
1955
Καταδικασμένη και απ’ το παιδί της
1956
Κυριακάτικοι ήρωες (Οι άσσοι του γηπέδου) – Ο δράκος – Το κορίτσι με τα μαύρα
1957
Έχει θείο το κορίτσι (Ο θείος της Βιολέτας) – Το κορίτσι με τα παραμύθια – Της τύχης τα γραμμένα – Μαρία η Πενταγιώτισσα – Τσαρούχι, πιστόλι, παπιγιόν
1958
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση – Το εισπρακτοράκι – Μηδέν πέντε (;) – Διακοπές στην Αίγινα – Οι καυγατζήδες – Μόνο για μια νύχτα – Χαρούμενοι αλήτες – Κάθε εμπόδιο για καλό – Ο Μιμίκος και η Μαίρη – Το κορίτσι της αμαρτίας
1959
Καραγκιόζης, ο αδικημένος της ζωής – Γαμήλιες περιπέτειες – Η μουσίτσα – Ανθισμένη αμυγδαλιά – Ένα νερό, κυρα-Βαγγελιώ – Ο Ηλίας του 16ου – Για το ψωμί και τον έρωτα (Συννεφιασμένη Κυριακή) – Περιπλανώμενοι Ιουδαίοι (Οι δοσατζήδες) – Ένας Έλληνας στο Παρίσι – Ερωτικές ιστορίες – Το αγοροκόριτσο – Ο θείος από τον Καναδά
1960
Το ραντεβού της Κυριακής – Τα ντερβισόπαιδα – Το κλωτσοσκούφι – Μανταλένα – Πόθοι στα στάχυα – Ερωτικά παιχνίδια – Ποτέ την Κυριακή (Never on Sunday) – Οικογένεια Παπαδόπουλου – Ο Μήτρος και ο Μητρούσης στην Αθήνα – Τυφλός άγγελος – Η αυγή του θριάμβου
1961
Οι εννιακόσιοι της Μαρίνας – Για σένα την αγάπη μου – Μια του κλέφτη – Τα τέσσερα αδέλφια (Χωρίς μητέρα) – Ποιος θα κρίνει την κοινωνία – Διαβόλου κάλτσα – Η κατάρα της μάνας – Χαμένα όνειρα – Ζητείται ψεύτης – Διαμάντω – Μυρτιά – Λάθος στον έρωτα – Ευτυχώς τρελάθηκα! – Ποια είναι η Μαργαρίτα; – Η Λίζα και η άλλη – Οι χαραμοφάηδες
1962
Ο ατσίδας – Δουλειές του ποδαριού – Το πιθάρι – Υπέροχη οπτασία – Ψηλά τα χέρια Χίτλερ – Οι υπερήφανοι – Ζήτω η τρέλα – Βασιλιάς της γκάφας – Αστροναύτες για δέσιμο – Μην είδατε τον Παναή! – Γαμπρός για κλάματα – Η νύφη το ‘σκασε
1963
Ανήσυχα νιάτα – Ο Ιππόλυτος και το βιολί του – Τύφλα να χει ο Μάρλον Μπράντο – Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης – Ο τρελλάρας – Το τυχερό παντελόνι
1964
Σχολή για σωφερίνες – Οι φτωχοδιάβολοι – Ο πολύτεκνος – Έξω φτώχεια και καλή καρδιά – Θα σε κάνω βασίλισσα – Τα δίδυμα – Ο καταφερτζής
1965
Είναι ένας τρελός-τρελός Βέγγος – Περάστε την πρώτη του μηνός
1966
Ο παπατρέχας
1967
Βοήθεια!…ο Βέγγος, φανερός πράκτωρ 000* – Πάρε, κόσμε! – Τρελός, παλαβός και Βέγγος*
1968
Δόκτωρ Ζι-Βέγγος*
1969
Ποιος Θανάσης!* – Ένα ασύλληπτο κορόιδο* – Θου-Βου φαλακρός πράκτωρ, Επιχείρησις γης Μαδιάμ*
1970
Ένας Βέγγος για όλες τις δουλειές – Ο Θανάσης, η Ιουλιέττα και τα λουκάνικα
1971
Διακοπές στο Βιετνάμ – Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; – Ένας ξένοιαστος παλαβιάρης
1972
Θανάση πάρε τ’ όπλο σου
1973
Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ* – Δικτάτωρ καλεί Θανάση – Ο τσαρλατάνος
1976
Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας
1978
Από που πάνε για τη χαβούζα;
1979
Ο παλαβός κόσμος του Θανάση – Ο φαλακρός μαθητής
1980
Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι – Βέγγος, ο τρελός καμικάζι
1981
Το μεγάλο κανόνι
1982
Ο Θανάσης και το καταραμένο φίδι
1983
Τρελός και πάσης Ελλάδος
1991
Ήσυχες μέρες τοu Αυγούστου
1993
Ζωή χαρισάμενη
1995
Το βλέμμα του Οδυσσέα
1998
Όλα είναι δρόμος – Το αίνιγμα
2002
Η ιστορία της Λίλυ (Lilly’s Story/Lilijina zgodba)
2009
Ψυχή βαθιά
2010
Το πέταγμα του κύκνου (The flight of the swan)

Από το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου "Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία"