Η θλίψη της χαράς
Η λύπη μεταμφιεσμένη στο πετσί της χαράς, κείτεται εντός μου. Κρυμμένη από την κοινή θέα, απλώνεται διακριτικά. Μεθυστικό το άρωμα του γέλιου, φωτεινό το χαμόγελο της καλοπέρασης και της διασκέδασης. Όλα βαίνουν καλώς και όλα κυλάνε τέλεια. Το “μια χαρά” βγαίνει αβίαστα, σχεδόν αυτοματοποιημένα. Το βάθος έχει δώσει τη θέση του στην επιφάνεια και η ουσία στην ελαφρότητα του “είναι”. Το χαμόγελο, δερματοστιξία στα χείλη, για την εκάστοτε περίσταση. Η βιτρίνα τέλεια στολισμένη για τον εκάστοτε περαστικό, το ζητούμενο της κοινωνίας μας σε πράξη…
Πάει καιρός που γέλασα με την καρδιά μου. Πάει καιρός που ένιωσα την ουσιαστική ευφορία της χαράς. Πάει καιρός που ένιωσα τα κύτταρα να πάλλονται στο ρυθμό του γέλιου. Έχω ξεχάσει τη μορφή της, την οσμή της, την γεύση της στα χείλη. Η επιφάνεια έχει καλύψει τον πυρήνα, συμμέτοχοι και συνένοχοι στο ανελέητο κυνηγητό της άπιαστης ουτοπίας της χαράς.
Χαρά… την είχα βρει και την έχασα σε κάποιο σταυροδρόμι της ζωής. Σε κάποιο στραβοπάτημα παράπεσε. Έχασε την ισορροπία της, την βάση της και χάθηκε. Εύθραυστη, δεν είχε μάθει να εκτίθεται. Θυμάμαι πήγα στα συντρίμμια να τη ψάξω. Τα θραύσματα από τα χαλάσματα στις πλάτες μου, σταμάτησαν βίαια τη διάσωση.
Αόρατος εχθρός η θλίψη. Το αποτέλεσμα της έλλειψης της επιβαλλόμενης χαράς. Ο κύκλος εκείνης της καλοσύνης που ξεθώριασε στο χρόνο, οι μικρές εκείνες χειρονομίες που περίμενες χωρίς την αναμενόμενη ανταπόκριση. Οι άνθρωποι ψάχνουν διακαώς το φως και αποφεύγουν τις σκιές, εκείνες τις στιγμές που τους θυμίζει το σκοτάδι μέσα τους. Ίσως να τρομάζω που δεν ξέρω πώς θα είμαι, αν νιώθω τώρα πια χαρά…
Η χαρά δεν έχει ταμπέλες, δεν έχει όρια και φαμφάρες. Αν την επιθυμείς και θες να τη διεκδικήσεις βρίσκεται παντού, αρκεί να ψάξεις να τη βρεις. Απλώνεται παντού, ήρεμα και μεθυστικά, με μια μυρωδιά από καφέ, ένα τραγούδι, ένα δειλινό, τη φλόγα από το κερί να τρεμοπαίζει, το κελάηδισμα τον πουλιών. Σε όλα εκείνα που σε κάνουν να νιώθεις ήρεμα και ασφαλής. Χαρά… εκείνο το ανεπαίσθητο χαμόγελο στα χείλη και η ηρεμία της ψυχής να αντανακλά στα μάτια. Χαρά… η επιλογή να είσαι απλά ο εαυτός σου, με την απόλυτη ελευθερία να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή.
Από Stella
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου