Κούλα Αδαλόγλου, Δύο ποιήματα
μια ιδιαίτερη περίπτωση
Επιμένεις να φοράς στο κεφάλι ροζ μαλλί της γριάς
βλεφαρίδες λουστρίνι με στρας στις άκρες.
Μα, όπως μιλάς ακατάπαυστα,
εγώ διακρίνω στο πηγούνι σου κίτρινο βάλτο
ένα αχαμνό ποτάμι και
κατολισθήσεις από τους κοντινούς λόφους.
Κουράστηκα κι απέστρεψα το πρόσωπό μου
στο βάθος αφέθηκα του ορίζοντα.
Όταν γύρισα ξανά προς το μέρος σου,
είχες χαθεί.
Στη θέση σου, μικρό μαύρο περιστέρι
ανοιγόκλεινε ένα απελπισμένο ράμφος
μπας και φωλιάσει μες στο χέρι μου.
*
το καβούκι
Έβρισκε πάντα τις παρέες σχηματισμένες
δεν ήταν ποτέ εκεί στη σωστή στιγμή
ίσως να ενοχλούσε η συχνή απουσία της
την ξεχνούσαν
στο ντουλάπι με τα πορσελάνινα σερβίτσια
ή στο θηλυκωμένο τσεπάκι απ’ το πουκάμισο
τη θυμούνταν μόνο
στα έκτακτα καιρικά φαινόμενα.
Μια ζωή κλεισμένη στο καβούκι της
τώρα πεσμένη ανάσκελα
κουνάει χέρια πόδια
χωρίς να μπορεί να γυρίσει.
Ένα σκούντηγμα μνήμης
αργεί να φανεί.
*Τα ποιήματα αναδημοσιεύονται από εδώ: https://www.culturebook.gr/grafeion-poihsews/oi-poiites-aftoanthologoyntai/koula-adaloglou-mia-idiaiteri-periptosi-to-kavouki.html?fbclid=IwAR3Q-XM-DzSPOf0t5eRKOx0wJm3pQWXHPShK-pozyexML4KEdYIFxYZtk
https://tokoskino.me/
Το βρήκα στο : https://vequinox.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου