ΜΑΘΗΜΑ ΧΗΜΕΙΑΣ
Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που ο κάθε άνθρωπος ή τα μπορεί ή δεν τα μπορεί. Ε κι εγώ ένα απ’ αυτά που δεν μπόρεσα ποτέ, ήταν το μάθημα της Χημείας. Πάντα κάτι περίσσευε ή κάτι έλειπε και τα πειράματα πήγαιναν τόσο στο βρόντο, που στο τέλος κατάντησαν πειράγματα! Ήταν πάντοτε συγκλονιστική εμπειρία να ανεβαίνω στην έδρα και να βλέπω τη μισή αίθουσα να κρύβεται σχεδόν κάτω από τα θρανία, την ίδια στιγμή που η άλλη μισή κοίταζε με ενδιαφέρον το ταβάνι, σίγουρη ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα.
Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν και για μένα δεν άλλαξε ποτέ αυτή η ριμάδα η χημεία! Πάντα κάτι ήταν παραπάνω ή λιγότερο. Πάντα, εκεί που νόμιζα πως βρήκα τη δοσολογία, εκεί το έχανα. Πότε περίσσευε το “θέλω” και πότε δεν έφτανε, ήταν λειψό, για την ακρίβεια δεν έκανε χημική ένωση με το “θέλω” του άλλου. Πάντα κάτι έλειπε και στο λειψό, απάντηση δεν έχω. Πάντα κάτι περίσσευε, αλλά ήταν το λάθος στοιχείο, ήταν πολύ το συναίσθημα, αλλά το λάθος συναίσθημα και τράβα τώρα εσύ στον περιοδικό πίνακα των συναισθημάτων να βρεις τι κουμπώνει πού! Ή σε εκρήξεις οδηγούμουν ή στο απόλυτο φιάσκο. Αυτό το φλουπ που δεν είναι τίποτα, ούτε μπουρμπουλήθρα…
Άτιμο πράγμα η χημεία! Και η χημεία των ανθρώπων, ακόμα ατιμότερο. Γιατί ρε άνθρωπε, η χημεία θέλει πολύ μέτρο, χειρισμό, δοσολογία. Δεν είναι άντε, όλα με τη σέσουλα! Αγάπη με τη σέσουλα, πάθος με τη σέσουλα, σαν να ψωνίζεις χύμα στο μπακάλη… Δεν είναι έτσι. Μπουκώνει το σύστημα, τα σωληνάκια δεν αντέχουν, βγαίνουν οι μπουρμπουλήθρες έξω και αν είναι και καυστικές, τα κάνουν όλα λιώμα. Ναι, λιώμα, όπως όταν πίνεις πολύ αλκοόλ και γίνεσαι ένα με το πάτωμα. Κι αυτό χημεία είναι. Η χημεία των ανθρώπων είναι τόσο – όσο κι αν δεν το έχεις με τις αναλογίες, καλύτερα κάτσε και βλέπε τους άλλους να μαθαίνεις. Και θα μου πεις, αν δεν θέλω να μάθω; Τότε άνθρωπέ μου, κάτσε κάτω να σου πω…
Η χημεία είναι σαν τα ζάρια, άμα κάτσουν εξάρες έκατσαν. Κι αν θες την άποψή μου, αυτή η χημεία είναι η καλύτερη! Οι σημειώσεις, αυτά που δεν διάβασες ποτέ στο κάτω μέρος της σελίδας, αλλά θα έπρεπε. Και έρχεται και στα τρίβει στη μούρη η ζωή. Εκεί είναι όλη η πλάκα, όλη η περιπέτεια. Εκεί, που αντί να πέσεις με τα μούτρα στο διάβασμα, πέφτεις με τα μούτρα στο τυχαίο, ρίχνεις στα φιαλίδια ό,τι μα ό,τι έχεις κι αν είσαι τυχερός, ίσως και να δεις πυροτεχνήματα. Αν όχι, δεν πειράζει… ξανά απ’ την αρχή μέχρι να πετύχει.
Φιλική συμβουλή! Πέτα το βιβλίο και ζήσε το!!!
Της Despina Alice Paulson
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου