ΟΤΑΝ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΓΑΠΗ, ΑΛΛΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ
Όλα ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς. Δύο νέοι που γνωρίστηκαν κι ερωτεύτηκαν, αλλά ο έρωτας τους δεν έγινε αγάπη, αλλά δηλητήριο για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Ήταν τόσο διαφορετικοί σαν άνθρωποι! Εκείνος πεισματάρης και ξεροκέφαλος. Εκείνη φωτιά και γλύκα μαζί. Μοναξιά την πλημύριζε κάθε φορά που έβλεπε τα κενά από αγάπη μάτια του. Ένιωθε τον κόμπο στον λαιμό της να την πνίγει, αλλά δεν το έβαζε κάτω, αν ήταν δηλητήριο αυτός ο έρωτας, θα τον έπινε ως το τέλος. Εκείνος αδιάφορος, αγέρωχος, μονοεπίπεδος, δύσκολα χαμογελούσε. Αποφάσισε να ζήσει μια ζωή συμβατική.
Ζούσαν για να εξοντώνουν ο ένας τον άλλον. Τρωγόντουσαν σαν τα σκυλιά, αλλά χώρια δεν μπορούσαν. Είχαν μάθει να μην μιλούν πολύ μεταξύ τους, η σιωπή μέσα στο σπίτι τους ήταν εκκωφαντική.
Πόσο τους έλειπε από την αγκαλιά τους ένα παιδί! Με την χαρά του θα έκανε και αυτούς να νιώσουν και πάλι άνθρωποι, αλλά μήπως με το δηλητήριο που είχε ποτίσει η καρδιά τους, το μόλυναν και αυτό;
Τα χρόνια πέρασαν και οι ζωές τους μόνες, μαύρες χωρίς τα μάτια τους πια να λάμπουν από έρωτα. Οι καρδιές τους άδειες και κενές. Ήταν ακριβώς το τίμημα που πλήρωσαν για να είναι μαζί…
Της Ευγενίας Τριανταφυλλίδου
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου