ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΜΕ ΔΕΝΕΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΕΥΤΥΧΙΑ
Ναι, ίσως τα καταφέρναμε να φτιάξουμε ένα “μαζί” δυνατό κι αληθινό. Ίσως και να το μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα “μαζί” βαθύ κι ουσιαστικό. Ίσως υπήρχαν οι πιθανότητες, μιας κι υπήρχε αγάπη κι έρωτας και πάθος, μιας κι υπήρχε ενδιαφέρον και συνεννόηση και κατανόηση.
Ναι, ίσως μπορούσαμε να τα καταφέρουμε, μα αφήσαμε θάλασσες εγωισμού και τόνους μυστικά να μπουν ανάμεσά μας. Αφήσαμε ψέματα και λάθη να μολύνουν τον αέρα μας. Αφήσαμε χιλιόμετρα υποψίες και μίλια προδοσίας να μπουν ανάμεσά μας.
Κι ήρθαν τα “εγώ” μας και γιγαντώθηκαν κι έπνιξαν το “μαζί” που τάχα θέλαμε κι οι δυο. Ήρθαν όλα τα άρρωστα πάθη και μηδένισαν κάθε τι όμορφο που νιώθαμε. Ήρθαν τα ασυγχώρητα λάθη και διέλυσαν κάθε τι τρυφερό που αισθανόμασταν. Με τα ίδια μας τα χέρια στραγγαλίσαμε τις καρδιές μας.
Ήρθε η αγάπη και μας έδεσε σφιχτά τον έναν με τον άλλον κι όλα τα λάθη γέμισαν ασφυχτικά το χώρο, απειλώντας να μας πνίξουν. Γόρδιος δεσμός που δεν καταφέραμε να λύσουμε και τον κόψαμε για να σωθούμε. Γιατί τελικά το “μαζί” δεν ήταν επιλογή για μας, παρόλες τις προϋποθέσεις.
Πάντα θα υπάρχεις μέσα μου, πάντα θα μου είσαι σημαντικός και πολύτιμος, ο πιο δικός μου άνθρωπος. Πάντα θα σε κουβαλώ στη σκέψη και στην ψυχή μου. Πάντα θα με δένουν μαζί σου συναισθήματα δυνατά κι αληθινά, μα πονάει… πονάει ψυχή μου, που πάντα μαζί σου θα με δένει μια παραλίγο ευτυχία…
Της Κικής Γιοβανοπούλου
https://gynaikaeimai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου