ΟΙ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ ΤΟΥ GINSBERG ΥΠΟ ΤΟΝ CÉZANNE
Σήμερα γιορτάζουμε τα 175 ης επετείου των γενεθλίων του Paul Cézanne του. Ο διάσημος μετα-ιμπρεσιονιστών γεννήθηκε στις 19 ης του Γενάρη 1839 στο Aix-en-Provence, Γαλλία. Η δια βίου περιπέτειά του με τη ζωγραφική οδήγησε σε μια ανακάλυψη θεωρίας σχετικά με τους τρόπους αντίληψης της πραγματικότητας. Η φαινομενολογική του προσέγγιση στη φύση και ο αντίκτυπός της στη δημιουργική διαδικασία, έχει εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες, θεωρητές τέχνης, αλλά και συγγραφείς και ποιητές. Πιθανώς, μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και προκλητικές περιπτώσεις έμπνευσης που προέρχονται από το Cézanne είναι αυτή του Allen Ginsberg.
Κατά τη διάρκεια των ημερών του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, περίπου το 1948, ο Γκίνσμπεργκ ισχυρίστηκε ότι είχε βιώσει «αρκετές οραματιστικές ακτινοβολίες υπό την πνευματική καθοδήγηση αυτού που αντιλαμβανόταν ως η φάντασμα φωνή του ποιητή Γουίλιαμ Μπλέικ». ( Paul Portugés, Allen Ginsberg's Paul Cézanne and the Pater Omnipotens Aeterna Deus; [σε:] Lewis Hyde, On the Poetry of Allen Ginsberg). Οι «οραματισμοί φωτισμού» του πιθανότατα προκλήθηκαν από τη χρήση ψυχεδελικών ναρκωτικών και σύντομα προσέλκυσαν την προσοχή του καθηγητή της σύγχρονης τέχνης του Ginsberg, Meyer Shapiro. Ο Shapiro ενθάρρυνε τον νεαρό ποιητή να κάνει χρήση του ήδη διευρυμένου επιπέδου συνείδησής του για να μελετήσει τον Cézanne. Εξοπλισμένος με μια «πολλή μαριχουάνα», ο Γκίνσμπεργκ επισκέφθηκε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, όπου σπούδασε ή μάλλον κοίταξε για ώρες στους πίνακες του Σεζάν. Αυτό που ανακάλυψε και αυτό που τον ώθησε σε περαιτέρω έρευνα για τη θεωρία και την τεχνική του Cézanne, ήρθε ως μια μεγάλη αποκάλυψη σε αυτόν.«Αυτή η« κοσμική αίσθηση »που ένιωσε, κοιτάζοντας τα τοπία του Cézanne ήταν μια« παράξενη εντυπωσιακή εντύπωση »και μια« ξαφνική μετατόπιση, μια αναλαμπή »στο μυαλό του που δημιούργησε ένα στιγμιαίο« κενό »στη συνείδηση που προκλήθηκε από το« κενό του διαστήματος »στο Cézanne's πίνακες ζωγραφικής: «Εν μέρει είναι όταν ο καμβάς ανοίγει σε τρεις διαστάσεις και μοιάζει με ξύλινα αντικείμενα,. . . σε τρεις διαστάσεις και όχι επίπεδες. Εν μέρει είναι οι τεράστιοι χώροι που ανοίγουν στα τοπία του Cézanne. " (Πορτογαλικά).
Ο Ginsberg έγινε εμμονή με τον Cézanne, και, τόσο στους πίνακές του, όσο και στις φωτογραφίες του χώρου εργασίας του, βρήκε στοιχεία που τον έκαναν να πιστέψει ότι ο Cézanne ήταν ένας «μεγάλος μυστικός μυστικός». Για παράδειγμα, σε μια φωτογραφία του ατελιέ του Cézanne, ο Ginsberg παρατήρησε αντικείμενα που, σύμφωνα με αυτόν, ήταν η απόδειξη της ασφυξίας του Cézanne στην αλχημεία: ένα ανθρώπινο κρανίο, ένα μαύρο καπέλο και το μανδύα του ζωγράφου. Παρόμοιες εντυπώσεις ήρθαν μετά από διεξοδική 
έρευνα για το Black Clock του Cézanne . και αντιστοιχούσαν στο ενδιαφέρον του Γκίνσμπεργκ για τον Ζεν και τον Γνωστικισμό.«Άρχισα να βλέπω ότι ο Cézanne είχε λογοτεχνικό συμβολισμό μέσα του, εντός και εκτός. Ήμουν απασχολημένος με την ορολογία του Plotinian, του χρόνου και της αιωνιότητας, και το είδα στους πίνακες του Cézanne, μια πρώιμη ζωγραφική ενός ρολογιού σε ένα ράφι, το οποίο συσχετίστηκα με τον χρόνο και την αιωνιότητα και άρχισα να σκέφτομαι ότι ήταν ένα μεγάλο μυστικό μυστικό. " (Πορτογαλικά). Αφού μελετούσε τους άλλους πίνακες του Cézanne, όπως το τοπίο στο La Rouche Fuyon ή το The Bay από το L'Estaque , ο Ginsberg έγραψε ένα ποίημα με τίτλο Cézanne's Ports , στο οποίο επικεντρώθηκε κυρίως στο "τι" δεν συμβαίνει στον καμβά. " Προτείνει ότι η Cézanne προσελκύει τον αναγνώστη σε έναν «Παράδεισο και αιωνιότητα» που δεν εκπροσωπείται σε καμβά, αλλά προτείνεται επιδέξια από την ερμητική μέθοδο του καλλιτέχνη ». (Πορτογαλικά).
Ginsberg ήταν πεπεισμένος ότι η ζωγραφική του Cézanne, παρά δισδιάστατη επιφάνεια τους, ήταν στην πραγματικότητα αποκαλύπτοντας ένα τρισδιάστατο κόσμο: «[Σεζάν που περιέχονται] στο κρανίο του, αυτά τα υπερφυσικά φαινόμενα και παρατηρήσεις ... που είναι μια λάμψη των φυσικών, διαστάσεις θαύμα της ύπαρξη, προσπαθώντας να το μειώσω σε καμβά σε δύο διαστάσεις και, στη συνέχεια, προσπαθώντας να το κάνουμε με τέτοιο τρόπο όπως θα φαινόταν αν ο παρατηρητής το κοίταζε αρκετά καιρό θα μοιάζει με τρεις διαστάσεις όπως ο πραγματικός κόσμος των οπτικών φαινομένων όταν κάποιος κοιτάζει μέσα από τα μάτια κάποιου. Στην πραγματικότητα ανασυστάθηκε ολόκληρο το γαμημένο σύμπαν στους καμβάδες του… » (Portugés).
Υπήρχε επίσης μια ακόμη ποιότητα της μεθόδου Cézanne που ενέπνευσε πάρα πολύ τον Ginsberg. Ήταν το «Πάτερ Omnipotens Aeterna Deus» ( «All-ισχυρό Πατέρα, αιώνιος Θεός»), το στοιχείο της θεωρίας του Cézanne της φύσης απεικόνιση αναφέρεται στην επιστολή του από 15 ης των Απρίλιος 1904: «Οι γραμμές παράλληλες προς το εύρος ορίζοντα δώσει, Αυτό είναι ένα τμήμα της φύσης ή, αν προτιμάτε, του θεάματος που απλώνεται το Pater Omnipotens Aeterna Deus μπροστά στα μάτια σας. Οι γραμμές κάθετες σε αυτόν τον ορίζοντα δίνουν βάθος. Αλλά η φύση για εμάς οι άντρες είναι περισσότερο βάθος από την επιφάνεια, όπου η ανάγκη εισαγωγής στις δονήσεις φωτός μας που αντιπροσωπεύονται από κόκκινα και κίτρινα, μια επαρκή ποσότητα μπλε για να δώσει την εντύπωση του αέρα. " Μετά την ανάγνωση ενός άλλου
Τα γράμματα του Cézanne, στα οποία ο ζωγράφος εξηγεί τη διαδικασία «μιας οπτικής αίσθησης… που παράγεται στο οπτικό μας όργανο », ο Ginsberg πίστευε ότι «ο Cézanne ήταν ικανός να παράγει την αίσθηση του Αιώνιου επειδή είχε εκπαιδευτεί με ακρίβεια για να αναπαράγει τις αισθήσεις του ταξιδιού του φωτός. μέσω του οπτικού νεύρου του αφού μπήκε στο «όργανο της όρασης». Το κλειδί για την ερμητική μέθοδο του Cézanne ήταν σχεδόν «γιογκική αντίληψη». Ο καλλιτέχνης (ή ποιητής) μαθαίνει μια συνειδητοποίηση των πραγματικών φυσικών λειτουργιών της αντίληψης - τη φαινομενολογική ικανότητα της παρατήρησης της αυτοπαρατηρημένης φύσης. Η φιλοδοξία του Ginsberg έγινε να μάθει πώς να γράφει σε τόσο υψηλές στιγμές προσοχής. " (Πορτογαλικά).
Ο αντίκτυπος της θεωρίας του Cézanne στο έργο του Ginsberg ήταν τεράστιος. Ο ποιητής, μέσω του μέσου της ποίησής του, προσπάθησε να εξερευνήσει το Αιώνιο στοιχείο του Σύμπαντος - το «Pater Omnipotens Aeterna Deus». Εφαρμόζοντας τη μέθοδο της αντιπαραβολής φαινομενικά αντιφατικών εννοιών, δημιούργησε «κενά» για τον σκοπό της αλλαγής της συνείδησης κάποιου - «κάτι που ο Ginsberg ονόμασε« ηλεκτροχημική αντίδραση »." (Πορτογαλικά). Αυτά τα «κενά» θυμίζουν τους «χώρους» του Cézanne που είναι εγκατεστημένοι στους δισδιάστατους πίνακες του για να βιώσουν την τρισδιάστατη πραγματικότητα. Λαμβάνοντας υπόψη όλες αυτές τις επιρροές, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το τελευταίο μέρος του Ginsberg's Howl είναι αφιέρωμα στον Cézanne. Η θεωρία του ζωγράφου έκανε τον Γκίνσμπεργκ να γνωρίζει το γεγονός ότι«Η τέχνη συνίσταται στην προσοχή στην πραγματική ταινία του νου» . (Πορτογαλικά). Από την άλλη πλευρά, έχουμε κατανοήσει ότι το «χάσμα» που δημιουργήθηκε από την αντιπαραβολή της οπτικής εμπειρίας του Cézanne και της λεκτικής εμπειρίας του Ginsberg είναι πραγματικά γεμάτη με την αιωνιότητα. Αυτή η αιωνιότητα ονομάζεται συνέχεια της φύσης ή απλά ζωή.
Ποιος ονειρεύτηκε και έκανε ενσαρκωμένα κενά στο Χρόνο και
χώρο μέσα από εικόνες αντιπαρατιθέμενες και παγιδευμένες
ο αρχάγγελος της ψυχής μεταξύ 2 οπτικών
εικόνες και ένωσαν τα στοιχειακά ρήματα και το σύνολο
το ουσιαστικό και την παύλα της συνείδησης μαζί
άλμα με αίσθηση του Pater Omnipotens
Aeterna Deus
Allen Ginsberg, Howl (θραύσμα)
https://artlark.org/
Το βρήκα στο: https://vequinox.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου