ΤΟ “ΟΧΙ” ΠΑΝΤΑ ΝΙΚΑΕΙ ΤΟ “ΝΑΙ”
Είναι παράξενο, είναι σχεδόν τραγικό πως βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και ακόμη σε θέματα που αφορούν σεξουαλική κακοποίηση, ακούμε ή διαβάζουμε σχόλια όπως:
-Κάτι θα έκανε κι αυτή!
-Φαντάζομαι τι θα φορούσε!
-Τώρα θυμήθηκε να το πει;
Ο λόγος, για ένα θέμα που συζητιέται πολύ έντονα τις τελευταίες μέρες, μετά την σοκαριστική αποκάλυψη που έκανε η ολυμπιονίκης, Σοφία Μπεκατώρου, αναφορικά με την σεξουαλική κακοποίηση που δέχτηκε αρκετά χρόνια πριν. Μια αποκάλυψη απ’ τις λίγες που έρχονται στο φως, συγκριτικά με το πόσες πολλές συμβαίνουν καθημερινά κι ένας λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι ακριβώς αυτά τα σχόλια, που κάποιοι εκστομίζουν ελαφρά τη καρδία.
Θυμώνω! Θυμώνω σαν γυναίκα, σαν μάνα, σαν άνθρωπος! Θυμώνω που με τη συμπεριφορά και την αντιμετώπιση ενός μέρους της κοινωνίας μας, οδηγούμε ανθρώπους στη σιωπή, επειδή νιώθουν πως όχι μόνο δεν θα βοηθηθούν, αλλά θα κατηγορηθούν, θα αμφισβητηθούν και θα τους αποδοθεί ένα μερίδιο ευθύνης, σ’ ένα θέμα που ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ!
Θυμώνω, γιατί είναι γελοίο να θεωρεί κάποιος πως φταίει εκείνη που φορούσε μίνι, η άλλη που γυρνούσε σπίτι της το ξημέρωμα κι η άλλη που “τόλμησε” να χαμογελάσει. Είναι τραγικό να βρίσκουμε δικαιολογίες για τον θύτη! Θύματα βιασμού έχουν πέσει ηλικιωμένες γυναίκες, γυναίκες που η θρησκεία τους επιβάλλει να είναι καλυμμένες απ’ την κορφή ως τα νύχια, θύματα βιασμού έχουν πέσει παιδιά! Δεν υπάρχουν δικαιολογίες! Ο θύτης είναι ο άρρωστος, ο υπεύθυνος, ο προβληματικός και δεν πρέπει να του δίνουμε ούτε δικαιολογίες, ούτε ελαφρυντικά! Στον θύτη ανήκει όλη η ευθύνη και η ντροπή και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει κομμάτι αυτών να αποδίδεται στο θύμα. Το θύμα, είναι ΘΥΜΑ! Τελεία!
Θεωρώ πως δεν υπάρχει καμία γυναίκα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης. Θεωρώ πως δεν υπάρχει καμία γυναίκα που δεν ένιωσε σε κάποια στιγμή της ζωής της, πως το “ΟΧΙ” που ξεστόμισε δεν ήταν αρκετά ηχηρό. Θεωρώ πως όλες νιώσαμε ντροπή, φόβο, άγχος κι ενοχές. Πως θυμώσαμε με τον εαυτό μας, πιστεύοντας πως δεν ήμασταν αρκετά σταθερές, πειστικές ή απόλυτες. Οι περισσότερες το χαντακώσαμε στην άκρη του μυαλού μας και δεν τολμήσαμε να μιλήσουμε ποτέ γι’ αυτό. Προσπαθήσαμε να το ξεχάσουμε, να το υποβαθμίσουμε, να πείσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό ότι ποτέ δεν συνέβη και ξέρεις γιατί; Γιατί υπάρχουν όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι γύρω μας! Αυτοί που όχι μόνο δεν θ’ ανοίξουν τα χέρια τους να προστατεύσουν τα θύματα και να βοηθήσουν στην τιμωρία του θύτη, αλλά θα αρχίσουν να ψάχνουν ελαφρυντικά στο δράστη κι ευθύνες στο θύμα.
Κανείς δεν έχει δικαίωμα να σ’ αγγίζει όταν δεν θέλεις! Κανείς! Ότι κι αν φοράς, ότι ώρα κι αν κυκλοφορείς!
Κανείς δεν έχει δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τη θέση ισχύος που ίσως έχει ή την εμπιστοσύνη που του δείχνεις λόγω της αρμοδιότητάς του. Κανείς!
Ένα θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης ή ακόμη χειρότερα κακοποίησης, νιώθει αρκετό φόβο, θυμό, στεναχώρια, άγχος και πόνο για να το φορτώνουμε και με ενοχές! Είναι γελοίο να αναρωτιέσαι γιατί δεν μίλησε αμέσως, όταν ξέρεις ότι υπάρχουν πολλοί που θα σπεύσουν να ρίξουν λάσπη, να προστατεύσουν το δράστη και να υποβαθμίσουν το γεγονός.
Πρέπει να δώσουμε χώρο στα θύματα για να μπορέσουν να μιλήσουν. Πρέπει να γίνουμε ασπίδα κι όχι τιμωροί τους. Πρέπει να δυναμώσουμε τη φωνή τους, να βροντοφωνάξουμε πως το “ΟΧΙ” τους είναι δυνατό και ισχυρό. Μόνο τότε θα καταφέρουμε να μειώσουμε τέτοιου είδους περιστατικά, όταν αυτός που θα επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει τη θέση του ή την ισχύ του, θα ξέρει πως θα βρεθεί υπόλογος, πως κανένα θύμα δεν θα φοβηθεί να τον καταγγείλει, πως θα τιμωρηθεί.
Το “ΟΧΙ”, πάντα νικάει το “ΝΑΙ” κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει όλοι να έχουμε κανόνα στη ζωή μας. Αυτό είναι κάτι που όλοι θα πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας. Το “ΟΧΙ” έχει φωνή πιο δυνατή και θα πρέπει να είναι αρκετό για να σταματάει κάθε “ΝΑΙ”, σε οποιαδήποτε φάση κι αν ειπωθεί. Ακόμη κι αν κάτι έχει οικειοθελώς ξεκινήσει, το ΟΧΙ θα πρέπει να είναι αρκετό για να το σταματήσει και κανένα ένστικτο, κανένα “θέλω” δεν θα πρέπει να το ξεπερνά. Κανένα!
Για όλες τις γυναίκες που σιώπησαν. Για όλες αυτές που διαλύθηκαν σωματικά και ψυχικά. Για όλες αυτές που δεν άντεξαν κι έδωσαν τέλος στη ζωή τους. Για όλες όσες τόλμησαν κι ύψωσαν ανάστημα. Για όλες όσες μίλησαν, παρά τις συνέπειες που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν. Για εσένα, για μένα, για τη μάνα σου, την αδερφή σου, την γυναίκα σου, την κόρη σου… Ας βοηθήσουμε να σπάσει ο κύκλος της σιωπής!
Της Κικής Γιοβανοπούλου
https://gynaikaeimai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου