ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ
Κι άρχισες να μιλάς για προτεραιότητες, “Πρέπει να κάνεις αυτό” και “Πρέπει να κάνεις εκείνο”… Κι εγώ σε κοιτούσα κι ήθελα να σου πω μια λέξη μοναχά “Σ’ αγαπώ’’, αλλά σιώπησα. Γιατί πώς να χωρέσω σ’ αυτό που θες να ζήσεις; Να μου φτιάξεις λέει ένα χρυσό κλουβί κι όποτε θες, να γυρίζεις το κλειδί, για ν’ ακούγεται μηχανικά η μελωδία.
Έτσι απλά, έκλεισα την πόρτα κι έφυγα. Γιατί οι δικές μου επιθυμίες, δεν υπήρχαν. Ανέπνεα με την δουλειά μου. Πώς να τα πετάξω όλα στον κάδο της λήθης; Τόσα χρόνια, τόσες σπουδές, γιατί; Για να αντικρίζω τους τέσσερις τοίχους και να σε περιμένω; Λυπάμαι! Το όνειρό σου δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα, με μένα τουλάχιστον.
Η μέρα ξεκινά κι ανασκουμπώνομαι. Η δουλειά πολλή! Το μυαλό τριγυρνά στον έρωτα που τσαλακώθηκε, αλλά η ελπίδα δεν σβήνει. Ίσως κάπου, κάποτε, υπάρχει αυτός που θα καταλάβει ότι δεν ψάχνω το άλλο μου μισό, γιατί είμαι ήδη ολοκληρωμένη! Απλά να μοιραστούμε στιγμές και να κουμπώσουμε ο ένας στον άλλον…
Της Στέλλας Σωτήρκου
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου