ΕΧΩ ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ!!!
Έχω πολλά νεύρα! Είμαι στην τσίτα! Μου τη δίνουν όλα! Εκνευρίζομαι, αντιδρώ. Κουνάω το πόδι με νεύρο κάτω και μουρμουρίζω ακατάπαυστα, αλλά τουλάχιστον με ρυθμό.
Νιώθω σαν τον γκρινιάρη από το στρουμφοχωριό. Έχω γίνει μπλε από το κακό μου. Αφροί ξεπηδούν από τα αυτιά μου. Αν μου κλείσεις τη μύτη, νομίζω ότι θα σκάσω σαν παραγινωμένο καρπούζι. Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο, παρά μόνο ποιος θα μαζεύει τα σκάγια από τα κόκκινα θραύσματα της ψυχής μου, πεταμένα εδώ και εκεί. Μια χύτρα που βράζει χωρίς σταματημό. Αν δεν ανοίξω τη βαλβίδα να βγει ο ατμός, απλά θα εκραγώ!
Μου τη δίνει… που όλοι κοιτάνε την πάρτη τους χωρίς να δίνουν σημασία στον πλησίον, συνεχίζουν τη γνώριμη πορεία τους χωρίς να ενδιαφερθούν έστω και λιγουλάκι. Περιμένουν τα πάντα από τους άλλους, χωρίς να κουνήσουν το λεπτεπίλεπτο δαχτυλάκι τους και κουραστούν, ώστε να διασφαλίσουν άλλη μια πολύτιμη στιγμή αιωνιότητας για το ατομικό τους συμφέρον και την εύθραυστη, πολύχρωμη βιτρίνα τους. Ένας χάρτινος πύργος εν αναμονή, μόνο που δεν το ξέρουν ή απλά επίτηδες εθελοτυφλούν.
Μια πράξη ανθρωπιάς, ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον, μια ζεστή αγκαλιά, ένα απλό «τι χρειάζεσαι;» ίσως να άλλαζε τον κόσμο ριζικά… Όταν ο άνθρωπος πάψει να βολεύεται στο προσωπικό φαύλο κύκλο του ΕΓΩ και ασχοληθεί έστω και λίγο με τον συνάνθρωπο, μόνο θαύματα μπορούν να συμβούν!
Μου τη δίνει… που οι άνθρωποι παραμένουν αντάμα μόνο στις χαρές και στα γλέντια. Οσο χαμογελάς και περνάτε καλά, τόσο επιζητούν την παρέα σου. Όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα, στεναχώριες, δυσκολίες ή λύπη, σφυρίζουν αδιάφορα και την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Σιγά μην αφήσουν τη βολή τους να ασχοληθούν με κάποιον άλλο. Δεν είναι εποχές για ήρωες, σάμπως και τους είπες να ασχοληθούν με τους άθλους του Ηρακλή.
Η ουσιαστική ανθρωπιά και συμπαράσταση κατάντησε να είναι είδος προς εξαφάνιση. Άντε ένα χτύπημα στην πλάτη, ένα “περαστικά” ή ένα “θα είμαι εκεί όταν με χρειαστείς” και μετά καπνός. Όταν καλυτερέψουν τα πράγματα και βλέπουμε. Ξεχνάνε οι άνθρωποι… η ζωή κυλάει και χάνεται, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τα πάντα θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα, οποιαδήποτε στιγμή. Από τα αλώνια στα σαλόνια, από τα πάντα στο τίποτα και τούμπαλιν!
Μου τη δίνει… που ο καθένας κρίνει με τόση ευκολία, χωρίς να κοιτάει την καμπούρα του. Κοινωνική κριτική βαφτίστηκε το κουτσομπολιό για να μην ηχεί άσχημα στα αυτιά μας, αλλά οι συνεχόμενες κατηγορίες και επικρίσεις δεν τα ιδρώνουν καν. Βγαίνει το φτυάρι και πιάνει δουλειά εις βάθος, τι να μας κάνει η επιφάνεια πια. Ψάχνουμε να βρούμε το χαμένο θησαυρό της μούντζας, γιατί τελικά μόνο αυτό το έπαθλο αξίζουμε όταν ασχολούμαστε με μικρότητες και πίτουρα.
Αν όλοι κρίναμε τους εαυτούς μας πρώτα πριν μπούμε στη διαδικασία να μιλήσουμε για άλλους, όλες οι ανθρώπινες σχέσεις θα ήταν ειλικρινείς, υγιείς και ιδανικές. Στην τελική με ποιο δικαίωμα κρίνεις; Έχεις ζήσει τα δεδομένα του κρινόμενου, τις καταστάσεις του, τις εμπειρίες του, για να μπορείς να μπεις στα παπούτσια του; Έχεις περπατήσει τη διαδρομή του ώστε να μπορείς να εκφέρεις γνώμη και πόσο μάλλον κριτική; Η εύκολη λύση. Δεν κοιτάω τα στραβά μου και σχολιάζω των άλλων, ώστε να μη χρειαστεί να ασχοληθούν μαζί μου και κατά συνέπεια να μην χρειάζεται να ασχοληθώ και εγώ με εμένα. Αυτό και αν είναι άθλος. Με όλους τους σούπερ ήρωες πλάι σου και πάλι παίζει αν θα βγεις νικητής.
Μου τη δίνει… όταν ο άλλος νομίζει ότι υποτιμάει τη νοημοσύνη σου. Γνωρίζει ποιος είσαι και τι ξέρεις και παρόλ’ αυτά προσπαθεί να σε τουμπάρει και να σε μειώσει με κάθε τρόπο. Το χειρότερο δε, να θέλει να σου επιβάλει τη γνώμη του πάση θυσία. Σάμπως είσαι κάνα μικρό, άβουλο πλάσμα που περιμένεις εκ άνωθεν να σου πουν τι θα κάνεις. Όσο και να απαντάς, να εξηγείς, να επιχειρηματολογείς, οι άνθρωποι ακούν ότι θέλουν, ότι τους συμφέρει και πρωτίστως ότι δεν τους ξεβολεύει.
Αυτό που μου τη δίνει δε περισσότερο από όλα, είναι ότι μου επιτρέπω να μου τη δίνει!!! Πάω να κάνω λίγη yoga και καμιά αναπνοή να ξεθυμάνω και θα επανέλθω ΖΕΝ αργότερα!
Υ.Γ. Όταν νιώθεις να γκρινιάξεις, γκρίνιαξε ελεύθερα, και αν δεν έχεις κάποιον να τα απελευθερώσεις, να του τα χώσεις, πήγαινε στον καθρέπτη σου. Σε διαβεβαιώνω, θα σου δώσει την αμέριστη προσοχή του. Άλλωστε δεν έχει να πάει κάπου αλλού. Βρίσε, σπάστα, χόρεψε, γράψε, ψώνισε, κάνε ότι θες. Απλά βρες οποιοδήποτε τρόπο σε βολεύει για να εκτονωθείς, ώστε να μην τα κρατήσεις μέσα σου!!!
Από Stella
https://gynaikaeimai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου