ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1976

 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1976

• Posted by - gynaikaeimai
 
• On - 17 Δεκεμβρίου, 2020
 

-Παιδιά μου, ετοιμαστείτε! Πάμε Θεσσαλονίκη! ενθουσιασμένος ο πατέρας
-Ναι!!! φωνάζαμε εγώ κι η αδελφή μου.

Δέκα χρονών ήμουν και είχα συνδέσει τα Χριστούγεννα με την Θεσσαλονίκη, την πατρίδα. Αποσπασμένος ο πατέρας σ’ ένα κρύο γραφείο στα Γρεβενά, με δυο μέτρα χιόνι, η συμπρωτεύουσα φάνταζε μεγαλούπολη. Ο παππούς, η γιαγιά, οι θείες, όλοι εκεί. Μυρωδιές κι αρώματα από φαγητά και γλυκά…

Η διαδρομή βασανιστική. Δεν θυμάμαι πολλά από εκείνο τον ατελείωτο δρόμο, μόνο τη σκηνή που υπήρχε μια στενή γέφυρα στην μέση του πουθενά και ο οδηγός του λεωφορείου έκανε νοήματα στον απέναντι, ποιος θα την διασχίσει πρώτος. Δεν χωρούσαν δύο. Από κει και μετά, ζαλιζόμουν κι ήθελα να κατέβω.

Τα φώτα που αντικρίζαμε έφερναν μια ζεστασιά στην καρδιά. Αλλά το αποκορύφωμα ήταν όταν επισκεπτόμασταν τον ‘’Κλαουδάτο’’! Πολυκατάστημα εποχής, με όλα τα παιχνίδια της γης μπροστά στα μάτια μας! Θυμάμαι σαν χτες να στέκομαι μπρος στις αμέτρητες κούκλες και να προσπαθώ να διαλέξω..

Είχα θαμπωθεί! Τριγύριζε το βλέμμα στις κυλιόμενες σκάλες, στα λαμπιόνια, μουσικές παντού! Η κούκλα μου, της είχα δώσει κι όνομα, Μάγια την έλεγαν, ήταν στην αγκαλιά μου συνέχεια, δίπλα μου στον ύπνο, δίπλα μου στο μικρό τραπέζι που διάβαζα… Ακόμα κι όταν είχε βρεθεί πίσω απ’ την σόμπα με τα ξύλα, άγνωστο πώς κι έχασε τα μαλλιά της, εγώ την αγαπούσα πιο πολύ!

Και ξημέρωνε ο Θεός τη μέρα για τα κάλαντα! Κυλούσαμε στα σοκάκια των Κάστρων που μέναμε με την γιαγιά, με τα καλαθάκια μας. Άνοιγαν όλες οι πόρτες και ψέλναμε. Το δώρο ήταν αυγά, πίτες, μπισκότα. Τόση χαρά στη ψυχή μου!

Ακολουθούσαν τα γιορτινά τραπέζια με την γλυκιά φασαρία. Πόσο μου έλειψαν! Λες κι είχαν άλλο άρωμα, άλλη θέρμη. Απλά κι όμορφα! Κι όταν έρρεε το κρασί, η θεία μου μας παρακινούσε να χορέψουμε ανέμελα με αγαπημένες μουσικές…

Μετά το πέρας των γιορτών, επιστροφή στην πραγματικότητα. Ο αποχαιρετισμός δύσκολος κάθε φορά, με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε σύντομα.

Τώρα πια, μου τριβελίζει το μυαλό η σκέψη ότι ο άνθρωπος όρισε αυτές τις ‘’ανάπαυλες’’, σαν ένα χρονικό σημείο για να κοιτάξει το μέσα του. Να ανανεώσει την αγάπη που θέλει να κυβερνά τη ζωή του. Γιατί οι μέρες τούτες, ήταν πάντα σημαντικές για μας τους Έλληνες! Καλές γιορτές!!!

Της Στέλλας Σωτήρκου

https://gynaikaeimai.com