Τόμας Τζέφερσον: “Είμαι και εγώ επικούρειος”. Το γράμμα στον Αδαμάντιο Κοραή
«Η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και η ατομική ευδαιμονία αναγνωρίζονται τώρα ως οι μόνοι νόμιμοι αντικειμενικοί σκοποί μίας κυβερνήσεως».
Τόμας Τζέφερσον, γράμμα στον Αδαμάντιο Κοραή, 1823
Ο Τόμας Τζέφερσον, κατά την διάρκεια του πολιτικού του βίου, πάλεψε για την εφαρμογή των αξιών και των νόμων εκείνων που καθιστούν ένα κράτος ικανό να προσφέρει στους πολίτες την δυνατότητα επιδίωξης μιας ευτυχισμένης ζωής. Η παιδεία που είχε αποκτήσει μέσω των βιβλίων της κλασικής, ελληνιστικής και ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας και των άλλων φωτεινών διανοητών της εποχής του, ήταν οδηγός για την προσπάθεια αυτή. Πολλές από τις διδαχές του Επίκουρου ανιχνεύονται στις βασικές φιλοσοφικές του αρχές, οι οποίες αποτυπώθηκαν και στην πολιτική που άσκησε, όπως αυτές για την θέσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Η σχέση του με την πολιτική ήταν ιδιάζουσα. Ο Τζέφερσον ήταν περισσότερο φιλόσοφος που ήθελε να εφαρμόσει τις θέσεις του στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, παρά ο πολιτικός με την κλασική έννοια του όρου. Σε μια επιστολή του, στον Τζον Άνταμς στις 28 Φεβρουαρίου 1796, μόλις τέσσερα χρόνια πριν την προεδρία του, γράφει:
«Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω, κύριε, για την αποστολή του βιβλίου του κυρίου Ντ’ Ιβερνουά (D’ Ivernois) σχετικά με την Γαλλική επανάσταση. Λαμβάνω με σεβασμό οτιδήποτε προέρχεται από αυτόν. Αλλά το βιβλίο αυτό είναι σχετικό με την πολιτική, ένα θέμα που δεν αγαπούσα ποτέ και τώρα το μισώ».
Επιπρόσθετα, η διαπίστωση ότι η σχέση του με την πολιτική ήταν ιδιαίτερη, φαίνεται από την οδηγία που άφησε λίγο πριν πεθάνει, να αναγράφεται στο μνήμα του ότι ήταν ο συντάκτης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, του Νόμου για την Θρησκευτική Ελευθερία, ο ιδρυτής του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια και τίποτε άλλο. Ήθελε να τον θυμούνται οι επόμενες γενιές για αυτά τα έργα του και όχι για το γεγονός ότι υπήρξε για δύο τετραετίες Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Όμως και άλλα γεγονότα οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα. Ο Τζέφερσον, αν εξαιρέσουμε την εποχή της επανάστασης, δεν επιθύμησε ο ίδιος να ηγηθεί πολιτικής ομάδας ή να καταλάβει συγκεκριμένη πολιτική εξουσία. Τα πολιτικά αξιώματα που κατέλαβε, όπως του Κυβερνήτη της Βιρτζίνια, του Πρεσβευτή, του Γραμματέα του Κράτους ή ακόμη και του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, οφείλονταν στην έντονη πίεση των φίλων του, οι οποίοι αναγνώριζαν ότι ήταν άριστος για να ηγηθεί στην προσπάθεια σύστασης του νέου Κράτους. Ακόμη και στην προεκλογική εκστρατεία, που τον οδήγησε στο αξίωμα του Προέδρου, δεν συμμετείχε ο ίδιος. Το διάστημα αυτό παρέμενε στο Μοντιτσέλλο και τις απαιτούμενες προεκλογικές δράσεις είχαν αναλάβει άλλα στελέχη του κόμματός του.
Τρεις φορές επιχείρησε να αποσυρθεί από την πολιτική για να ασχοληθεί αναπόσπαστος με το κτήμα του, τα βιβλία, την φιλοσοφία, την συγγραφή και την οικογένειά του. Το κατάφερνε όμως για μικρά χρονικά διαστήματα, διότι κάθε φορά του ανέθεταν νέους κρατικούς ρόλους που, εξ αιτίας της αγάπης του για την Πατρίδα και τον Άνθρωπο, αναγκαζόταν να δεχθεί. Όπως όταν του πρότειναν να γίνει Κυβερνήτης της Βιρτζίνια, πρόξενος στο Παρίσι, Γραμματέας του Κράτους και Πρόεδρος τελικά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η ανάληψη των δημόσιων αξιωμάτων θυμίζει τις ανιδιοτελείς θέσεις περί πολιτικής του φιλόσοφου Επίκουρου, που τόσο πολύ ο ίδιος ο Τζέφερσον εκτιμούσε. Ο Ρωμαίος Σενέκας μας σώζει την σχετική θέση του Επίκουρου, που φαίνεται ότι ταιριάζει ακριβώς στην περίπτωση του Τόμας Τζέφερσον.
https://antikleidi.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου