ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ
Σημείο μηδέν, η συνάντηση των βλεμμάτων για πρώτη φορά. Δύο κόσμοι ενωμένοι σφιχτά και στοργικά στο δικό τους σύμπαν. Κρυμμένοι ήλιοι φανερώνονται, φωτεινοί γαλαξίες λάμπουν στον δικό τους έναστρο ουρανό. Θαμμένα όνειρα που ξυπνάνε από τον λήθαργο και διεκδικούν χαμένες ελπίδες, αναγεννιούνται και ένα όνειρο αρχίζει να υφαίνεται σε μεταξένια πούπουλα, όλα βγαλμένα από μια ματιά. Η στιγμή της αναγέννησης, βαθιά αναπνοή, αφετηρία για ζωή…
Ιδανικοί εραστές μιας ανάξιας ζωής. Η αυλαία έπεσε απότομα, σπάζοντας τον κύκλο της ζωής βάναυσα, χωρίς θόρυβο, χωρίς κρότο. Η μονιμότητα που κατάντησε συνήθεια, η σταθερά που κατέληξε σε αβεβαιότητα.
Με τον καιρό ύπουλα και αθέατα, η ουτοπία έχασε την αίγλη, οι προβολείς έσβησαν, οι υποσχέσεις χάθηκαν μες τη νυχτιά και η ελπίδα ξεθώριασε σαν πολυφορεμένο κουρέλι. Οι λεκέδες από τα λόγια σου, μου πιτσιλάνε ακόμα τη ψυχή!
Προσπαθώ να ξεχάσω, να αφεθώ, είναι όμως και εκείνες οι στιγμές που έρχεσαι στον ύπνο μου σαν κλέφτης. Κάνω πως δε σε βλέπω, δε σε νιώθω, δε σε μυρίζω, γιατί αν σε εντοπίσω δεν θα σε αφήσω να φύγεις, θα θυμηθώ, θα αναπολήσω, θα βουλιάξω στις αναμνήσεις μιας ζωής.
Σχέσεις, μια καθημερινή πάλη αποδοχής του εαυτού μας και των άλλων. Σου είχα πει «τη στιγμή που θα με θεωρήσεις δεδομένη, θα έχω ήδη φύγει». Δεδομένη δεν είμαι καν για μένα, πόσο μάλλον για σένα! Άνανδρος… φυγή… προσχεδιασμένο το έγκλημα της απόδρασης; Άραγε το σχεδίαζες καιρό;
Στη μάχη καλέ μου, παλεύουμε με νύχια και με δόντια, με όλο το κουράγιο, όλο το σθένος, διεκδικούμε τη νίκη, τα λάφυρα, τα κεκτημένα μας, την ικανοποίηση της ίδιας της κατάκτησης. Μόλις σκοτείνιασε, μόλις ζορίστηκε η αναμέτρηση, στην πιο κρίσιμη στιγμή, την έκανες. Δεν πάλεψες για το καθήκον, δεν πάλεψες για το ήθος, έφυγες σαν λιποτάκτης μες την καταχνιά της νυχτιάς.
Μπερδεύτηκες. Νόμισες θα σπάσεις τα δεσμά, θα απελευθερωθείς. Δεν πτοήθηκα, συνέχισα τον πόλεμο μόνη. Η αδυναμία σου να παλέψεις, μου έδωσε την αμέριστη δύναμη να ηγηθώ.
Ξέρεις, τη στιγμή που έφυγες, τότε ήταν που με ανακάλυψα ξανά και με βρήκα. Εμένα απελευθέρωσες. Δέσμιος των επιλογών σου τώρα πια, θα καλεστείς να αντιμετωπίσεις αργά ή γρήγορα την πραγματική φύση της φυλακής σου. Καλή ελευθερία σου εύχομαι!
Κρατούμενος ακόμα στη καρδιά μου, δραπέτης της ζωής. Άγνωστοι πια στην ίδια πόλη… εραστές για πάντα της ψυχής!
Από Stella
https://gynaikaeimai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου