Η βεβήλωση της Ακρόπολης
Οι αρχαίοι Ελληνες δεν οικοδόμησαν περικαλλείς ναούς τους για να πηγαίνουν εκεί να βγάζουν σέλφις, χαχανίζοντας οι τουρίστες
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Το τσιμέντο στην Ακρόπολη δείχνει ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ απαίσιο, αταίριαστο, παραφωνία στην αρμονία, την οποία αναδίδει σαν θείο άρωμα, από την ημέρα της ολοκλήρωσής του αυτό το θαύμα του ελληνικού πολιτισμού. Δεν υπάρχουν επαρκείς -ούτε καν ευλογοφανείς- δικαιολογίες γι’ αυτή την ασχήμια. Όμως, ο κόρακας δεν μπορεί να αποφύγει τη φύση του. Θα κάνει κρα. Το «κρα» των ανθρώπων που λαμβάνουν συνήθως τις κρατικές εξουσίες και λειτουργίες στα χέρια τους είναι η ασχήμια. Ο,τι υπάρχει μέσα εκδηλώνεται και έξω. Αντιπαθεί ο ηγέτης τους Ελληνες κι αυτοί λιγοστεύουν. Σιχαίνεται και το χώμα που πατάει και η γη γίνεται στέρφα. Θεωρεί φίλους, καθοδηγητές, φωτοδότες και δωρητές της ισχύος του τους ξένους κι οι ξένοι αναλαμβάνουν τον έλεγχο του κράτους. Αντιμετωπίζει τα εθνικά θέματα σαν αβαρίες, σαν ενασχολήσεις οπισθοδρομικών, καθυστερη μένων και ανόητων και το έθνος συρρικνώνεται.
Είναι εκ γενετής και εκ πεποιθήσεως γκρίζος, διαταραγμένος, κακομοίρης και κακορίζικος κι η σκοτεινιά του περνάει στο περιβάλλον που τσιμεντοποιείται, οι τοίχοι πάσχουν από την ψωρίαση του γκράφιτι, τα σκουπίδια γίνονται πάγιο «ντεκόρ» του τοπίου. Η φιλοχρηματία του και οι ηδονές που κυνηγάει σαν πεινασμένο τσακάλι και γειτονιές ολόκληρες μυρίζουν κόπρανα και ούρα και σαπίλα -η άρρωστη ψυχή του «άρχοντα» σαπίζει τις πόλεις.
Οπότε, τι περίμενε κάποιος να δει στην Ακρόπολη; Να την ξαναφτιάξουν όπως ήταν; Να οικοδομήσουν και δεύτερη; Μα το μυαλό τους δεν πάει μέχρι εκεί. Η καρδιά τους έχει τόσο πολύ στενέψει από το σάβανο του υλισμού που της φόρεσαν ώστε χωράει μόνο πολυκατοικίες και χρυσοπληρωμένα δημόσια έργα. Τσιμέντο βάλανε. Πάλι καλά, που δεν την έχουν πουλήσει (ή χαρίσει) ακόμα στους Γερμανούς ή σε κάποιον άλλον «σύμμαχο», που έχουν πάντα γενναιόδωρα αισθήματα για τους εξουσιαστές κι αρπακτικές διαθέσεις για τα «ασημικά» αυτού του τόπου.
Ωστόσο, δεν είναι το τσιμέντο το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ακροπόλεως ή οποιουδήποτε άλλου αρχαίου ναού. Η μεγαλύτερη ύβρις είναι η αλλαγή της χρήσης και η αποποίηση των αξιών, των ιδεών και των πεποιθήσεων που συμβόλιζαν και υπηρετούσαν αυτά τα τεμένη.
Ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης και ο Φειδίας μάς βλέπουν από ψηλά να πουλάμε στους ξένους εισιτήρια για την Ακρόπολη
Κατηγορούμε -με το δίκιο μας- τους Τούρκους που άλλαξαν χρήση στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινουπόλεως και τη μετέτρεψαν σε τζαμί. Τους ειρωνευόμασταν, πάλι με το δίκιο μας, που έκοβαν εισιτήρια εισόδου στον ναό και λέγαμε, πολύ σωστά, ότι οι νόμιμοι κτήτορες, οι πιστοί, δεν πρέπει να πληρώνουν εισιτήριο εισόδου στους ναούς τους.
Κι εμείς; Τι κάνουμε εμείς; Ποια είναι η συμπεριφορά μας στα όσια και τα ιερά των προγόνων, στους ναούς και στις ιδέες τους, στις αξίες και στα οικοδομήματά τους; Μπροστά από τα ερείπιά τους στήσαμε παράγκες για να κόβουμε εισιτήρια. Δεν μας νοιάζει πώς θα μπει ο άλλος στον ιερό τόπο της Αθηνάς, του Ηφαίστου, του Απόλλωνος, του Διός. Δεν μας νοιάζει αν ασχημονεί, αν χαχανίζει, αν από τα λιγοστά ρούχα που φορά κατακαλόκαιρο φαίνονται τα αχαμνά του, δεν μας νοιάζει τίποτα. Μόνο τα λεφτά του να μας πετάξει κατάμουτρα και ας κάνει ό,τι θέλει.
Δεν μας ενδιαφέρει να υπηρετήσουμε τις ιδέες στις οποίες στηρίχτηκε ο ελληνικός πολιτισμός. Τις κοροϊδεύουμε και κοροϊδεύουμε κι όλους όσοι επιμένουν να τις υπηρετούν. Ο λαός που ζει σ’ αυτόν τον τόπο δεν σαρκάζει και δεν ειρωνεύεται τις θρησκείες των άλλων. Μπορεί να νιώσει έχθρα (συχνά για το Ισλάμ λόγω Τουρκοκρατίας), αλλά σέβεται τους πάντες, πλην των Ελλήνων. Οπου οι πολλοί δουν πιστούς της αρχαίας ελληνικής θρησκείας αμέσως αρχίζουν να δαχτυλοδείχνουν και να χλευάζουν. Μεταξύ άλλων, λένε: «Φοράνε χλαμύδες, είναι γελοίοι, είναι βαρεμένοι και πιστεύουν στον Δία κ.ά.»
Τη Δευτέρα άνοιξε τζαμί στην Αθήνα (το πρώτο μετά την απελευθέρωση του Γένους από τους Τούρκους) και η κυβέρνηση αποφάσισε μάλιστα τα έξοδα του τζαμιού, αυτόν τον συμβολικό φόρο υποτέλειας στους Τούρκους, να τον πληρώνουν εσαεί οι φορολογούμενοι ραγιάδες.
Ταυτόχρονα η ελληνική θρησκεία δεν αναγνωρίζεται στον τόπο της… Τις χλαμύδες τις ειρωνευόμαστε, αλλά τα σαρίκια, τις μπούρκες, τα τσαντόρ και τα φέσια τα υποληπτόμεθα και τα πληρώνουμε από πάνω.
https://ellas2.wordpress.com/
https://vequinox.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου