Nexus μεταξύ Ψυχικής Υγείας και Νόμου
Γράφει ο bloger:
Πριν από ένα χρόνο, μια φίλη μου μου είπε: «Θέλω να φύγω κάπου μακριά από τα πάντα. Μερικές φορές νιώθω ότι πρέπει να κοιμάμαι για πάντα και δεν χρειάζεται να ξυπνήσω καθόλου. Φοβάμαι να μιλήσω σε ανθρώπους… »ενώ περιμέναμε τον καφέ μας. Θυμάμαι να της λέω, "Σκέφτηκες να μιλήσεις σε κάποιον για αυτό; Σαν θεραπευτής; », στην οποία η απάντησή της ήταν,« Είμαι ήδη ένα βάρος για τους γονείς μου και δεν θέλω να ζητήσω βοήθεια, εκτός εάν ο θεραπευτής είναι αξιόπιστος και προσιτός ή ίσως δωρεάν… ».
Γρήγορα μπροστά ένα χρόνο μετά δεν είναι πια. Παρόλο που πέθανε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, ξέρω βαθιά ότι το περίμενε. Δεν γνωρίζουμε όλοι κάποιον που βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάθλιψης, του αλκοολισμού, των αυτοκτονιών ή του άγχους; Τότε άρχισα να διαβάζω λίγο περισσότερο για την ψυχική υγεία στην Ινδία. Ο ΠΟΥ χαρακτήρισε την Ινδία ως «Η πιο καταθλιπτική χώρα στον κόσμο ». Σύμφωνα με τη μελέτη του, ένας στους επτά ανθρώπους πάσχει από κάποια μορφή χρόνιου ψυχικού προβλήματος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κατατάσσουμε την 1η θέση λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη συνειδητοποίησης και ευαισθησίας μας σε αυτό το ζήτημα. Επιπλέον, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, υπάρχουν μόνο 0,301 ψυχίατροι και μόνο 0,047 ψυχολόγοι διαθέσιμοι σε κάθε 1 Lakh πληθυσμό της Ινδίας.
Για να βοηθήσουμε μια τόσο μεγάλη μάζα, η παρέμβαση του κράτους είναι απαραίτητη για ένα τόσο έντονο ζήτημα, όπου διακυβεύεται η ψυχική υγεία της χώρας. Δεν θα μπορούσαν όλοι να ανοίξουν για την ασθένειά τους, αλλά όταν κάνουν ό, τι αναζητούν είναι μια αξιόπιστη και βολική πηγή βοήθειας που θα ήταν σίγουρο ότι θα διατηρούσε την αξιοπρέπεια τους. Ήμουν τόσο περίεργος για την ψυχική υγεία της χώρας και το σκέφτηκα λίγο βαθύτερα. Τότε βρήκα ότι η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία (UNCRPD) εγκρίθηκε το 2006, όπου οι αναπηρίες περιελάμβαναν και ψυχική ασθένεια. Υπήρχε πάντα μια ισχυρή σχέση μεταξύ της ψυχικής υγείας και του νόμου στη χώρα μας.
Όταν κοιτάζουμε πίσω τις παραδοσιακές νομικές πρακτικές και το αρχαίο νομικό σύστημα μπορούμε να συναντήσουμε τον Νόμο για την Ψυχική Υγεία, το 1987 , και το Άτομα με Αναπηρία, το 1995, ο οποίος χρειάζεται αναθεώρηση λαμβάνοντας υπόψη το παρόν σενάριο. Το σύνταγμα της Ινδίας προβλέπει σύμφωνα με το άρθρο 21 ότι κανένα άτομο δεν θα στερηθεί τη ζωή του ή την προσωπική του ελευθερία, εκτός από τις διαδικασίες που ορίζει ο νόμος. Θεωρήθηκε ότι το δικαίωμα στη ζωή και την προσωπική ελευθερία σύμφωνα με αυτό το άρθρο περιλαμβάνει «διευκολύνσεις για ανάγνωση, συγγραφή και έκφραση του εαυτού μας σε διάφορες μορφές, ελεύθερη μετακίνηση και ανάμειξη και ανάμειξη με συνανθρώπους». Είναι καιρός η κυβέρνηση να κάνει ένα βήμα προς την προστασία της ψυχικής υγείας των ανθρώπων καθώς και της σωματικής υγείας.
Η έννοια της θεραπείας και της παροχής συμβουλών για θέματα ψυχικής υγείας ήταν ανέκαθεν μια ιδέα της δυτικοποίησης στους Ινδούς. Η πράξη για το άσυλο του Ινδικού Lunatic, το 1858, και η στρατιωτική Lunatic πράξη, το 1877 είναι καλά παραδείγματα, αυτές οι πράξεις επικεντρώθηκαν στη θεραπεία και τη θεραπεία ατόμων με ψυχικές ασθένειες κατά τη διάρκεια της βρετανικής περιόδου.
Αν και ο νόμος για τον γάμο των ινδουιστών, το 1955 απαγορεύει σε ένα άτομο που έχει επαναλαμβανόμενες επιθέσεις παραφροσύνης να παντρευτεί, ο νόμος δεν παρέχει ανακούφιση στο άτομο να ζητήσει βοήθεια από το κράτος για θεραπεία. Ο Ινδικός Διαδοχικός Νόμος του 1925 τιμά και επιτρέπει στο άτομο με ένα ανυπόφορο μυαλό να γράψει διαθήκη κατά τη διάρκεια του διαστήματος όπου το μυαλό του είναι υγιές, ωστόσο, το ίδιο άτομο που μιλάει για το άγχος του χωρίς τον φόβο της αξιοπρέπειας του είναι αδύνατο. Η εκπροσώπηση του νόμου των ανθρώπων, του 1950, και του Ινδικού νόμου περί συμβάσεων, 1872, δεν επιτρέπει ελεύθερα στο άτομο με ψυχωτικά συμπτώματα να ασκήσει τα δικαιώματά του.
Αλλά ο ινδικός ποινικός κώδικας έχει υιοθετήσει μια διαφορετική προσέγγιση και δήλωσε ότι «Τίποτα δεν είναι αδίκημα, το οποίο γίνεται από ένα άτομο που, τη στιγμή που το κάνει, λόγω της αβεβαιότητας του νου, είναι ανίκανο να γνωρίζει τη φύση της πράξης, ή ότι κάνει ό, τι είναι λάθος ή αντίθετο με το νόμο. " Κεφ. 89, IPC προστατεύει κάθε ενέργεια που γίνεται με καλή πίστη προς όφελος ενός ατόμου ανυπόφορου μυαλού από ή με τη συγκατάθεση του κηδεμόνα ή άλλου προσώπου που έχει νόμιμη ευθύνη για αυτό το άτομο. Sec 305, ο Ινδικός Ποινικός Κώδικας (IPC) προβλέπει τιμωρία θανάτου ή φυλάκιση ισόβιας ζωής για υποτροπή αυτοκτονίας από τρελό άτομο. Έτσι, ο Νόμος προστατεύει πάντοτε τα άτομα που αντιμετωπίζουν εξαιρετικά ψυχικά προβλήματα σε κάποια μορφή ή στην άλλη. Ωστόσο, δεν έχει υπάρξει αυστηρή απόφαση της κυβέρνησης να προστατεύσει τα άτομα στα πρόθυρα της κατάθλιψης, του άγχους,
Το 1950, η Ινδική Ψυχιατρική Εταιρεία συνέταξε το Νομοσχέδιο Ψυχικής Υγείας για να αντικαταστήσει το Ινδικό Lunatic Asylum Ac. Ένα από τα σημαντικότερα σημεία του νομοσχεδίου ήταν η κατασκευή του ορισμού της ψυχικής ασθένειας σταδιακά και η εισαγωγή της σύγχρονης έννοιας της θεραπείας τους με άγχος στη φροντίδα και τη θεραπεία και όχι υπό κράτηση. Αν και το νομοσχέδιο έχει περάσει το Rajya Sabha το 2013 και περιμένει ακόμα να τεθεί σε εφαρμογή με την ψυχική υγεία των νέων μυαλού αυτού του έθνους που διακυβεύεται.
Χθες το βράδυ, έφτιαχνα ένα ζεστό τσάι, είδα τη μητέρα μου να λέει στον πατέρα μου ότι, «Βρέχει σε αυτήν τη χώρα μόνο όταν μένουν κάποιες καλές ψυχές». Το ερώτημα είναι, «Υπάρχει μια καλή ψυχή έτσι; «Τότε χρησιμοποίησα το Διαδίκτυο για να μάθω για τον Dr.Vikram Patel, έναν Ινδό ψυχίατρο και ερευνητή του οποίου η έρευνα σχετικά με την παροχή θεραπείας και θεραπείας για φτωχούς ανθρώπους άνοιξε τα μάτια με μια πολύ μοναδική προσέγγιση. Τα έργα του σχετικά με το βάρος των ψυχικών διαταραχών και της αυτοκτονίας στους νέους. τη σύνδεση της φτώχειας και της βίας που βασίζεται στο φύλο με την κατάθλιψη και την αυτοκτονία · τη σχέση των ψυχικών διαταραχών με άλλες προτεραιότητες υγείας, όπως οι γυναικολογικές νοσηρότητες, η υγεία των εφήβων, το HIV / AIDS και η υγεία των μητέρων και των παιδιών ·
Λοιπόν, με αυτήν την κατάσταση καραντίνας το 2020, τι πρέπει να κάνουμε ως πολίτης αυτής της χώρας; Το μέρος θα μπορούσε να είναι τόσο απλό όσο να μην κρίνει κάποιος για την εξάρτησή του από τη θεραπεία και τα χάπια να λειτουργούν και να επιβιώσουν. . Το μέρος θα μπορούσε - να είναι ευγενικό. Να είσαι ευγενικός …
Σχετικά με τον συγγραφέα: Η Balabavithra .M από το SASTRA UNIVERSITY είναι προσδοκία του νόμου την ημέρα και συγγραφέας τη νύχτα. Είναι μια ποιητή ντουλαπιών που ζει με τα φυτά της. Αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της για να παρέχει τα δικαιώματα που κατοχυρώνονται στο άρθρο 21 σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Μπορεί να μιλήσει Τελούγκου, Ταμίλ, Αγγλικά και Φεμινισμό.
Αναφορά:
http://www.mhrg.org/Why-We-Against-MHAA.aspx .
http://www.psyplexus.com/excl/lmhi.html .
http://www.lshtm.ac.uk/aboutus/people/patel.vikram
singh MP. Το Σύνταγμα VN της Shukla της Ινδίας. 9η έκδοση Lucknow: Eastern Book Company; 1994. σ. 165. [ Μελετητής Google ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου