"Κι εμείς καλύτερα "
ψιθύρισε
και μονομιάς την απάλλαξε
απ' την ναυτία του βάρους της
Με μικρόκομπους παιδικού θριάμβου την κοίμισε
πάνω στο λευκό
του παραμυθιού
που ναι αδιάθλαστο
Σ' αυτόν τον πέρα κόσμο
κανείς δεν μεγαλώνει
Αδιάθλαστο ίσον αγέραστο.
Μπρος την φθορά,
ο χρόνος γίνεται
δωμάτιο πανικού
γεμάτο λαστιχένιες μπάλες
φουσκωμένες με αέριο γέλιου
κι ένα ημιδιάφανο κολλάζ
στους τοίχους του
από τζιτζικόφτερα
πιασμένα στην μιά τους άκρη
χιαστί
ρολογοδείχτες που νωχελεύουν
κι ύστερα
αρχίζουν τον χορό
στις αποβάθρες
γύρω απ' τις αμμουδερές
μ' άσπρο φουρό
κι ίσα που φαίνονται
σε μια κατάλευκη σπατάλη αλατιού
που εύκολα μπλέκεται με χιόνι
Μεθούν
μ' αναθυμιά και πεθυμιά μαζί
άσπρης λεβάντας
Φέτος από τ ' αγιόκλιμα
μας κλέψανε τσ ' ανθούς
τους κάνανε σιρόπι
Δεν τους κακιώνω
Ο δώθε κόσμος με γερνά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου