ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Είναι και εκείνοι οι άνθρωποι που στέκονται πλάι σου ότι και αν συμβεί. Αγέρωχοι, ακλόνητοι και στιβαροί. Σε εκείνο το σταυροδρόμι που χάθηκες και δεν ήξερες ποιο δρόμο να ακολουθήσεις, ποιόν να ασπαστείς. Στη δίνη των περιστάσεων που άξαφνα σε ρούφηξε χωρίς επιστροφή. Τις στιγμές εκείνες που έψαχνες απεγνωσμένα μια σανίδα σωτηρίας, μια υποστήριξη, έναν δάσκαλο, έναν οδηγό. Όταν η ελπίδα εξασθένιζε και η απογοήτευση σε κατέκλυζε με τα χαμένα όνειρα αγκαλιά. Όταν κουρνιασμένος στη λύπη και τη θλίψη απλά πρόσμενες ένα θαύμα να συμβεί.
Άνθρωποι που περίμενες να είναι πλάι σου, αλλά και εκείνοι που δεν μπορούσες καν να φανταστείς ότι θα βρίσκονταν εκεί. Έμειναν στο δρόμο σου, προσφέροντάς σου τη στήριξη και την ασφάλεια που είχες απεγνωσμένα ανάγκη εκείνη τη στιγμή. Οι βράχοι μες την θαλασσοταραχή, για να ξαποστάσεις, να πάρεις ανάσα και να σχεδιάσεις εκ νέου ξανά το χάρτη της διαδρομής. Το λιμάνι της ασφάλειας σου στη φουρτούνα της ζωής.
Εκείνοι οι άνθρωποι, που έριξαν άπλετο φως στα σκοτάδια σου μονάχα με την παρουσία τους, τη στιγμή που έψαχνες απελπισμένα ένα σημάδι για να μπορείς να κρατηθείς. Εκείνοι που από την περίσσια γνώση και κατανόηση, μύρισαν την ανάγκη της ψυχής σου και στάθηκαν δίπλα σου μέχρι να βρεις τη βάση σου και να ξανά ανθίσεις, να αναγεννηθείς.
Δεν χρειάστηκε να σου δώσουν πολλά. Ένα χτύπημα στην πλάτη, ένα νεύμα, μια στοργική ματιά. Να σε ακούσουν, να σε κατανοήσουν και να σε συμμεριστούν. Τα λόγια τους βάλσαμο στην πονεμένη σου καρδιά. Είναι εκείνοι που σε αγγίζουν χωρίς να σε ακουμπούν. Διεισδύουν στο μέσα σου απλά μόνο με το να σε κοιτούν. Σε χαϊδεύουν με τη σκέψη τους και σε παίρνουν αγκαλιά. Μιλάνε με την καλοσύνη της καρδιάς και τις πράξεις τους. Σου επιτρέπουν να κουρνιάσεις πλάι τους χωρίς να χρειαστεί να πεις πολλά.
Εκείνοι οι άνθρωποι στιγματίζουν τη ρότα της ζωής σου, αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στο διάβα σου. Σφραγίζουν για πάντα με την παρουσία τους, τη ζωή σου. Είναι εκείνη η σιγουριά ότι υπάρχει κάποιος εκεί κι ας μην μπορεί να βοηθήσει κι ας μην μπορεί να σε σώσει, απλά εκείνη η βεβαιότητα ότι υπάρχει κάπου εκεί, αν κάποια στιγμή χρειαστεί…
Τι αξία θα είχαν τα μακροβούτια αν δεν είχαμε όλους αυτούς που βουτάνε μαζί μας στα βαθιά; Κολυμπάνε μαζί μας στο βυθό και μας δείχνουν τον ήλιο που λάμπει στον αφρό…
Από Stella
https://gynaikaeimai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου