Και ο Στρατός

•  από sinharishika
 

Φωτογραφία από τον Rosemary Ketchum στο Pexels.com

Το buzz που έχω κάθε πρωί και η αδρεναλίνη που δουλεύω όλη μέρα είναι εξωπραγματική. Αισθάνομαι πραγματικά σαν στρατιώτης του πεζικού που έχει προσυπογράψει για να μας προστατεύσει στην πρώτη γραμμή. Σήμερα, κάθε εργαζόμενος στην πρώτη γραμμή στις υπηρεσίες υγείας πρέπει να αισθάνεται το ίδιο με έναν αξιωματικό του στρατού. Την ώρα που οδηγώ για τη δουλειά μου καθημερινά, η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει γρηγορότερα και ένας φόβος περνάει στα νεύρα μου, αλλά τότε θυμάμαι τους ανθρώπους που πηγαίνουν στα πεδία των μαχών χωρίς να ξέρουν αν θα γυρίσουν εντάξει και νιώθω τυχερός που είμαι γιατρός και εξυπηρετώ τη χώρα μου.

Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά δεν είμαι μόνος σε αυτό. Όλοι είναι σε κίνδυνο. Βασίζομαι σε τηλεφωνικές και βιντεοσκοπημένες διαβουλεύσεις για τους ασθενείς μου και στη διαφύλαξή τους. Όταν μιλάω σε έναν ασθενή γενικά η συνομιλία ξεκινά με ένα θαμπό σημείωμα αλλά μέχρι το τέλος, και οι δυο μας είναι σε σούπερ πνευματική εγρήγορση και έτοιμοι να πολεμήσουμε τον ιό. Η θετικότητα βοηθά και τα δύο μέρη. Θα το καταπολεμήσουμε. Θα κερδίσουμε ό, τι κι αν είναι. Δεν μπορούμε να δούμε το τέλος, αλλά να θυμόμαστε ότι οι παγκόσμιοι πόλεμοι διαρκούσαν εδώ και χρόνια και γνωρίζουμε ότι αυτό θα είναι για  μήνες. Οι επιστήμονες θα βρουν μια λύση. Ο κόσμος θα αλλάξει αλλά θα είναι ακόμα πολύ χαρούμενος χώρος. Θα χαρούμε μαζί.

https://dailyliving.blog/