ΝΑΙ, ΜΙΚΡΟΨΥΧΩ ΚΑΙ ΖΗΛΕΥΩ…
Δεν έχω μέσα μου τόση ανωτερότητα, για να σου εύχομαι να περνάς καλά. Δεν είμαι τόσο μεγαλόψυχη, για να θέλω να αισθάνομαι πως χαμογελάς μακριά μου. Δεν έχω τέτοιο ψήγμα ανθρωπισμού μέσα μου, καθώς η ζήλια σα σαράκι μου κατατρώγει τα σωθικά.
Δεν είμαι τόσο καλός άνθρωπος όσο νομίζεις. Δεν έχω τόσο μεγάλη συναισθηματική ωριμότητα, για να χαίρομαι αν οι άλλοι σε βλέπουν περισσότερο από εμένα, αν τους άλλους τους αγαπάς περισσότερο από εμένα.
Πολλές φορές έχω πόνους στο στομάχι, επιθυμώ να μην περνάς καλά, νευριάζω και δε θέλω να μιλάω με κανέναν. Μερικές φορές θυμώνω με εμένα. Λέω πως δεν είναι δυνατόν να εύχομαι για εσένα κάτι άσχημο, διότι δεν επιτίθεμαι σε εσένα, αλλά στη ζωή μου την ίδια. Αλλά μετά πάλι νευριάζω, πάλι τα βάζω με τους άλλους. που περισσότερη θέση έχουν στη ζωή σου.
Ναι, μικροψυχώ και ζηλεύω. Ναι, πολλές φορές εύχομαι να βγαίνεις και να περνάς χάλια, δίχως ίχνος ντροπής και δείγμα ανωτερότητας. Ναι, έχω ως άνθρωπος τις αδυναμίες μου, έχω τα πάθη μου και πάνω από κάθε ανωτερότητα έχω πάντοτε την ανάγκη μου για εσένα. Την αγάπη μου για εσένα, που βρίσκεται μέσα σε κάθε πόρο στο δέρμα μου, σε κάθε μου φλέβα.
Δεν έχω μέσα μου τόση ανωτερότητα για να σου εύχομαι τα καλύτερα. Δεν έχω εκπαιδευτεί ακόμα σε τόσο υψηλά μαθήματα ανωτερότητας. Σε θέλω για εμένα, μόνο για εμένα! Πόσο κακό μπορεί αυτό να είναι;
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
https://gynaikaeimai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου