ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;
Τα χρόνια περνούν κι εσύ νιώθεις όλο και πιο μόνος. Έρχονται γιορτές, χαρά και ευτυχία για όλους. Κοιτάζεις γύρω σου και μέσα σου και βλέπεις μόνο σκοτάδι και απέραντη μοναξιά.
Πώς πέρασαν τα χρόνια; Θυμάσαι τότε που το σπίτι σου έλαμπε από την παρουσία των δικών σου ανθρώπων. Θυμάσαι τα γλέντια σας μέχρι πρωίας, με την μουσική να παίζει στην διαπασών, το κρασί να ρέει άφθονο και το σπίτι να γεμίζει με φίλους και συγγενείς. Και φυσικά την κουτσομπόλα γειτόνισσα που χτυπούσε την πόρτα για να κάνετε ησυχία, όταν όμως την κερνούσες ένα ποτηράκι, όλα τα ξεχνούσε η Κυρά Σαπφώ…
Κι όλα ξαφνικά άλλαξαν, σαν να φύσηξε ο άνεμος και σας σκόρπισε, όταν έφυγε ο πυρήνας σας, η μάνα σας… Ο Γιάννης έμεινε στο πατρικό σας, η Αλέκα πήγε στο χωριό του άντρα της και τώρα βλέπεστε το πολύ μία φορά το χρόνο. Μήπως ήρθε η ώρα να πάρω το ΚΤΕΛ, να πάω να δω τα αδέλφια μου;
Γιατί χάνονται οι άνθρωποι; Γιατί φτάσαμε να κλεινόμαστε μέσα στην ρουτίνα της ζωής μας; Τι μένει στο τέλος; Μόνο η αγάπη, τα λόγια και οι πράξεις μας. Πόσο εύκολα ξεχνάμε και νομίζουμε ότι θα ζούμε για πάντα…
Της Ευγενίας Τριανταφυλλίδου
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου