Γιάννης Ρίτσος-Ποιήματα, επιλεγμένα βιβλία, Τόμος ΙΙ // Μεταφράστηκε από τον Μανώλη Αλιζιάκη
ΚΑΤΩ ΑΠ 'ΤΟ ΙΣΚΙΟ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ (1960)
Δεν ξέρω, αυτή τη στιγμή θέλω να μιλήσω - τώρα
που τίποτα δεν σημαίνει ούτε να μιλήσω ή όχι. Τούτο το απόγευμα
ήταν τόσο μακριά και αδιάφορο που σου άφηνε κάποια ελευθερία.
Θυμάσαι κείνα τ 'απόγευματα; - έβγαλε μια γκρίζα εχθρότητα με την
ευγενική τάξη τους, που έβγαινε
από τα παλαιά στέγες στάλα στάλα,
μια αόρατη, άχρωμη βροχή - κυρίως οι λούκες
σαν κουρασμένες θύελες μπουκωμένη σιωπή, και
η σκιά περιστρέφεται μέσα τους και κόβεται
σε σκοτεινή, ανεξαρτήρωτα νομίσματα που πέφτουν από το στόμιο
στο έδαφος χαμηλά και αφομοιώνονται από το έδαφος. Τί να μιλήσω
μια και η χρονιά έχει περάσει πια για μένα, και σε τίποτα
δεν έχει
ωφελεί τη συγγραφή ούτε και κανένα άλλο και δεν έχει ούτε διάθεση να σκέφτεται ωφελιές και χρεή -
Δεν ξέρω, αυτή τη στιγμή θέλω να μιλήσω - τώρα
που τίποτα δεν σημαίνει ούτε να μιλήσω ή όχι. Τούτο το απόγευμα
ήταν τόσο μακριά και αδιάφορο που σου άφηνε κάποια ελευθερία.
Θυμάσαι κείνα τ 'απόγευματα; - έβγαλε μια γκρίζα εχθρότητα με την
ευγενική τάξη τους, που έβγαινε
από τα παλαιά στέγες στάλα στάλα,
μια αόρατη, άχρωμη βροχή - κυρίως οι λούκες
σαν κουρασμένες θύελες μπουκωμένη σιωπή, και
η σκιά περιστρέφεται μέσα τους και κόβεται
σε σκοτεινή, ανεξαρτήρωτα νομίσματα που πέφτουν από το στόμιο
στο έδαφος χαμηλά και αφομοιώνονται από το έδαφος. Τί να μιλήσω
μια και η χρονιά έχει περάσει πια για μένα, και σε τίποτα
δεν έχει
ωφελεί τη συγγραφή ούτε και κανένα άλλο και δεν έχει ούτε διάθεση να σκέφτεται ωφελιές και χρεή -
Κάτι τέτοιο ποτέ δε μ 'απασχολούσε - πολύ λιγότερο τώρα -
μα ίσως και να σκέφτηκα - να θυμάμαι, δεν ξέρω -
και ίσως και τώρα ακόμα κάτι να ζητήσω να καρπωθώ και
ίσως και κάποιος να ωφελήσω - κάποιος; - δεν θέλω να πει ,
δε θέλω να παρακολουθώμαι. Αρκεί. Οι μόνιμοι κάτοικοι
φθίνουν περισσότερο από όσο μας καταστρέφουν τα γεγονότα και το χρόνο.
μα ίσως και να σκέφτηκα - να θυμάμαι, δεν ξέρω -
και ίσως και τώρα ακόμα κάτι να ζητήσω να καρπωθώ και
ίσως και κάποιος να ωφελήσω - κάποιος; - δεν θέλω να πει ,
δε θέλω να παρακολουθώμαι. Αρκεί. Οι μόνιμοι κάτοικοι
φθίνουν περισσότερο από όσο μας καταστρέφουν τα γεγονότα και το χρόνο.
ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ (1960)
Δεν ξέρω γιατί, αλλά απόψε αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω -
τώρα που η ομιλία μου δεν έχει νόημα. Αυτό το απόγευμα ήταν
τόσο απομακρυσμένη και αδιάφορη, άφησε κάποια ελευθερία σε σας.
θυμάσαι αυτά τα απογεύματα, με τέτοια γκρίζα εχθρότητα
στην υποτιθέμενη ωχρότητα τους κατά την οποία άκουσα
οι σκιές που έπεσαν στις κεκλιμένες στέγες έπεσαν σταγόνες,
μια αόρατη, αθόρυβη βροχή - ειδικά στα υδρορροές
ακουγόταν σαν λαιμοί που γονατίζουν από τη σιωπή, η σκιά ήταν
στρέφοντας κυκλικά μέσα τους και κόπηκαν σε σκοτεινό, άχρηστο
νομίσματα που έπεσαν από τα στόματα των υδρορροών μέχρι το έδαφος
και απορροφήθηκαν από το έδαφος. Τι μπορώ να πω τώρα αυτό
ο χρόνος πέρασε από μένα και η εξομολόγηση δεν βοηθά,
ούτε είναι σε κανέναν άλλο, στην πραγματικότητα δεν μου αρέσει να σκέφτομαι
βοήθεια και χρησιμότητα.
Δεν ασχολήθηκα ποτέ με τέτοια πράγματα, ούτε καν τώρα,
ίσως ίσως το σκέφτηκα, δεν θυμάμαι,
Δεν ξέρω, και ίσως προσπαθώ ακόμα να κερδίσω κάτι
και να βοηθήσω κάποιον - ποιος - δεν ζητώ,
Δεν θέλω να ακολουθηθώ πια. Είναι αρκετά. Εμείς
σπαταλάτε περισσότερο από τον τρόπο με τον οποίο οι άλλοι και ο χρόνος
κάνει σπατάλη μας.
ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ, ΑΡΧΑΙΟΘΕΜΑ, Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη, Βανκούβερ, 2020
Γιάννης Ρίτσος-Ποιήματα, επιλεγμένα βιβλία, τόμος ΙΙ, Libros Libertad, Βανκούβερ, π.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου