Πόσο ηλίθιο, να πρέπει να κάνεις τον ηλίθιο!
Πόσο εκνευριστικό να μην γνωρίζεις την πλήρη αλήθεια για πράγματα που σε ενδιαφέρουν ή σε αφορούν! Πόσο πιο εκνευριστικό, να γνωρίζεις την αλήθεια και να μην μπορείς να την αρπάξεις και να την τρίψεις στα μούτρα, αυτού που προσπαθεί να σε πείσει με περισπούδαστο και αθώο ύφος για το αντίθετο!
Πριν σκεφτείς πως σε σένα δεν θα συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο, γιατί είσαι πολύ ευθύς κι ατρόμητος, άραξε λίγο μεγάλε και πες μου… Πόσες φορές δεν κατέβασες το κεφάλι σε άδικες παρατηρήσεις απ’ τον προϊστάμενό σου; Πόσες φορές, δεν έκανες ότι δεν άκουσες τις κρυάδες του άντρα της κολλητής σου, γιατί δεν ήθελες να τη φέρεις σε δύσκολη θέση; Πόσες φορές δεν έκανες τον βλάκα, μπροστά στον δημόσιο υπάλληλο που έπρεπε να σε εξυπηρετήσει;
Welcome to reality! Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν παρέστησε ποτέ τον μ@λ@κ@ και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία! Σε σημείο μάλιστα, που ο απέναντι να τον θεωρήσει κιόλας! Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν χαμογέλασε όσο πιο αληθοφανώς μπορούσε, ενώ μέσα του έβραζε στους 100 °C (ή 212 °F)! Δεν υπάρχει άνθρωπος, που αφότου αποχώρησε απ’ το μέρος στο οποίο έλαβε χώρα «το θέατρο του παραλόγου», δεν άρχισε να βγάζει καπνούς απ’ τα αυτιά, μουρμουρίζοντας ακατάληπτες (κι ίσως ανύπαρκτες) βρισιές.
Δύσκολο πράγμα να πρέπει για τον όποιο λόγο, να παραστήσεις τον ηλίθιο. Πολύ δύσκολο, αλλά καμιά φορά είναι ο μόνος δρόμος. Όσο κι αν εκνευρίζεσαι με τον εαυτό σου, όσο κι αν υπόσχεσαι να μην το αφήσεις να ξανασυμβεί, ξέρεις καλά πως δεν ήταν η πρώτη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία φορά. Το ξέρεις, όπως ξέρεις και πως το να τιμωρείς τον εαυτό σου με νεύρα, θυμό και εσωτερικές συγκρούσεις, ούτε διορθώνει ότι συνέβη, ούτε και πρόκειται να βοηθήσει κάπου.
Έχει συμβεί σε όλους. Έχει συμβεί και θα ξανασυμβεί πολλές φορές και δυστυχώς είναι απ’ τις καταστάσεις που σου αφήνουν κάθε φορά την ίδια αίσθηση. Τον ίδιο κόμπο στο λαιμό. Το ίδιο τρεμούλιασμα στα χέρια. Είναι από τις καταστάσεις που κάνουν πάντα εκείνη τη φλέβα στο λαιμό να πετάγεται και να χτυπάει ανεξέλεγκτα, όσο προσπαθείς να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου κι εκείνο το παγωμένο χαμόγελο στα χείλη…
Δεν είσαι ηλίθιος αν σε ορισμένες περιπτώσεις ξέρεις πως πρέπει να τον παραστήσεις. Το να ξεσπάσεις και να ουρλιάξεις σε ορισμένες περιπτώσεις, ξέρεις πως θα έκανε τα πράγματα χειρότερα. Δεν είσαι ηλίθιος λοιπόν! Είσαι άνθρωπος με ορθή κρίση, πολύ δίκιο και πολλά τεντωμένα νεύρα! Breath in – breath out! Δεν θα κρατήσει πολύ αυτή η θέλω-να-τα-σπάσω-όλα κρίση. Δεν γινόταν αλλιώς, το ξέρεις. Κι εγώ το ξέρω. Όσο κι αν ξέρουμε κι οι δυο ότι ο άλλος πανηγυρίζει γιατί πιστεύει πως μας ξεγέλασε (κι αυτό μας εκνευρίζει ακόμη περισσότερο).
«Δεν γινόταν αλλιώς» πες και πάτα delete απ’ τον σκληρό δίσκο του μυαλού σου. Μπορείς! Αργά ή γρήγορα θα μπορέσεις! Δεν είσαι και κανένας ηλίθιος!Της
Κικής Γιοβανοπούλου
Δημοσιεύτηκε από τον/την gynaikaeimai στις
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου