Περί οφειλής
Αραχνοΰφαντα τα λόγια, που σου επέτρεπαν να ταξιδεύεις στον ονειρικό κόσμο της προσδοκίας και της μεταμέλειας. Να συγχωρείς, να ελπίζεις και να ξαναπροσπαθείς.
Μεταξένιες εκείνες οι λέξεις, που σου περιέπλεξαν τη φαντασία με την πραγματικότητα. Ζωή χαμένη σε στιγμές περασμένες, χωρίς επιστροφή.
Συνήθιζες να τα σπρώχνεις όλα κάτω από το χαλάκι, βολεύοντας το νου προς την αποφυγή. Συνήθιζες να προχωράς, ξεχνώντας αυτό που είχε ήδη συμβεί. Πολλές φορές βόλεψε το ανελέητο κρυφτούλι, γλίτωσες τη μάχη με το εσύ, τώρα όμως δεν υπάρχει επιλογή. Ήρθε η ώρα, η στιγμή…
Αντιμετώπισε το με πυγμή. Κλάψε, ούρλιαξε, μελαγχόλησε, σπάστα όλα, πέσε στο πάτωμα και θρήνησε. Οφείλεις να τα ξορκίσεις για να τα αποδεχτείς, οφείλεις να αγαπήσεις τα λάθη σου. Οφείλεις να αγαπήσεις τα σκοτάδια σου για να πας πιο γρήγορα στο φως!
Το μέλλον σου, είναι το βελτιωμένο παρόν σου. Δεν οφείλεις σε κανέναν, μόνο σε εσένα…
Από Stella
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου