Ο καθρέφτης

Βλέπω μαύρο και μπλε. οι σκιές που αντανακλούν σε μένα και στην αρχαία ψυχή μου έχουν λίγα λόγια, αλλά τα λόγια του μίσους και της άγνοιας, και οι λαοί της μη αποδοχής στην άψογη απάντηση στον ουρανοτρόπο ομφαλό. Αν κοιτάω αρκετά μέσα από τοίχους και μέσα από πόρτες και σοκάκια, μπορώ να δω έναν αστυνομικό της κυκλοφορίας που προσπαθεί να ελέγξει την κυκλοφορία σε ένα κουρασμένο κύριο βράδυ, όπου ένας μετρητής μικρών μεθυσμένων ανδρών κάπως προκαλεί κουρτίνες κάτω από τα μάτια του. Αλλά τι λέει; Εκτός από το συνηθισμένο κούνημα και blabbering ότι μόνο το λυκόφως είναι εκεί για να ακούσει για σας. Σχεδόν αυτό είναι το ίδιο με τους ανθρώπους που ψεκάζουν την επιθυμία και την αμαρτία τους σε ένα χρυσό κουτί, το οποίο μόνο όταν βλέπουν στο έντονο φως που αντανακλά μια ακτίνα είναι γεμάτο από αφθονία άνθρακα, με λίγα λουλούδια στο μεταξύ,

Αν μπορούσε να μιλήσει διαχρονικά ή να σκοτώσει τον εφευρέτη του, τον οποίο πιστεύω ότι θα μπορούσε να είναι ένας ταραγμένος γέρος εμπνευσμένος από τα νερά της λίμνης κατά το ηλιοβασίλεμα σε μια πεδιάδα της ερήμου, ίσως δεν θα είχε υποστεί το φθόνο, την εγκατάλειψη , το μίσος, το όνομα, από ανθρώπους που ίσως προσπαθούν να ανοίξουν τα μάτια τους και να τους βάλουν, για έναν λόγο που θα μπορούσε να είναι λίγο άλλος από την αυτο-εντύπωση και τη δημιουργία μιας ενσάρκωσης, που μιλάνε πριν κοιμηθούν και πριν τις εξετάσεις των παιδιών και όταν η εταιρία τους φουσκώνει ή η γραφή τους πηγαίνει από κακό σε χειρότερο. Θα είχε καταστραφεί σε κομμάτια και θα ενεργούσε ως σύμβολο του πλησίον της μαύρης δύναμης και θα γέλασε καθώς αυτό το σώμα θα μεταφερθεί στην κόλαση.

https://bluntscatteredoceans.home.blog/