Στολίδια απατηλά

Στολίδια απατηλά

                            Στολίδια απατηλά

Τους δρόμους που παίρναμε μαζί θα τους περάσουμε ξανά

Και ‘κείνες τις στιγμές που στολίζαμε ρόδα στην ζωή μας

με φως να τις χαϊδεύει σε φέγγος τρυφερό εαρινής ημέρας,

δίνοντας δίκιο στο άνθος που κατείχε τον χώρο και τη μέρα.

Μόνοι κι αταίριαστοι στους χρόνους του μαύρου ατσαλιού

με μίσχους χαράς κλείναμε τις μαύρες τρύπες του θανάτου

Όχι δεν θέλησαν ν’ ακούσουν της μιας στιγμής την προσευχή

γιατί εκείνοι έβλεπαν μακριά, μια ρόδινη και απατηλή αυγή

ναρκωμένοι, με διαμάντια να βλέπουν το χάος στολισμένο.

Γ Χ

https://ghkypreos1.blogspot.com/