Interpol – Marauder (2018)

Σε λίγες ημέρες, ένα από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματά μου, οι Interpol θα βγάλουν το καινούριο τους EP με τίτλο “A Fine Mess”. Στο κλίμα, λοιπόν, της νέας κυκλοφορίας και ενώ έχουν ήδη βγει κάποια τραγούδια από το EP, αποφάσισα πως θα ήταν καλύτερα να παρουσιάσω το τελευταίο τους άλμπουμ στην παρούσα φάση και μετά να μιλήσω για το EP, όταν θα το έχουμε εξ ολοκλήρου διαθέσιμο.

Πρόκειται λοιπόν για το άλμπουμ νούμερο 6 των Interpol, με όνομα “Marauder”, το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη καλοκαιριού του 2018. Το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι το 2ο κατά σειρά άλμπουμ που κυκλοφόρησε το συγκρότημα μετά την αποχώρηση του ιδρυτικού μέλους και μπασίστα/keyboarder Carlos Dengler, αφήνοντας τους Paul Banks, Daniel Kessler και Sam Fogarino στη μέση της ηχογράφησης του 4ου άλμπουμ τους το 2010. Και ενώ μία τέτοια αλλαγή ήταν άκρως κομβική για την δημιουργική διαδικασία του συγκροτήματος, οι Interpol μπόρεσαν να αποδείξουν σε όλους ότι συνεχίζουν να υφίστανται αναλλοίωτοι σαν μουσικό σχήμα, ακόμη και ως τρίο, κυκλοφορόντας το 2014 το άλμπουμ τους El Pintor, το οποίο ανέβασε τον πήχη ψηλά για την επόμενή τους δισκογραφική δουλειά, το Marauder (στα ελληνικά ο όρος ταυτίζεται με τον επιδρομέα, τον αρπάχτη).

Χωρίς περεταίρω καθυστέρηση λοιπόν, ας προχωρήσουμε στο δίσκο.

Το άλμπουμ ανοίγει με τον απαλό ύμνο κατά της απάθειας “If You Really Love Nothing”. Το τραγούδι, το οποίο αποτελεί και ένα από τα singles με το βίντεο κλιπ να συμπεριλαμβάνει ονόματα όπως αυτό της Kirsten Stewart, εμφανίζεται σχετικά μονότονο στην αρχή, κάτι το οποίο δυσκολεύει τον ακροατή να εισχωρήσει και να αφεθεί στον κόσμο του Marauder, παρόλα αυτά είναι ένα τραγούδι που σε κερδίζει σιγά σιγά και σίγουρα μένει στο μυαλό σου.

Στη συνέχεια έχουμε το “The Rover”, το πρώτο single του άλμπουμ, το οποίο βοηθά σημαντικά στην επίλυση του προβλήματος του προηγούμενου τραγουδιού, αφού κερδίζει τον ακροατή κατευθείαν. Στιχουργικά, το Rover επεκτείνεται στην πρώτη από τις τρεις θεματικές ενότητες του άλμπουμ, παρουσιάζει δηλαδή μια ιστορία ενός γοητευτικού αρχηγού cult, που έχει μεγάλη απήχηση στους «κοινούς θνητούς». Ρυθμικά, το τραγούδι είναι αρκετά ευχάριστο.

Επόμενο είναι το “Complications”, το οποίο παρουσιάζει μια πιο βαριά πλευρά των Interpol, με ενδιαφέρουσες σπίθες στη μελωδία της κιθάρας. Όσον αφορά το περιεχόμενο του τραγουδιού, μάλλον εντάσσεται θεματολογικά στα πιο προσωπικά τραγούδια του δίσκου.

Ακολουθεί το “Flight Of Fancy”, ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια στο άλμπουμ. Η μελωδία απορροφά τον ακροατή σαν σειρήνα στο πέλαγος και καταλήγει σε ένα ονειρικό σόλο κιθάρας και πλήκτρων σαν κύμα που ξεσπά. Οι στίχοι εντάσσονται στην τρίτη κατηγορία τραγουδιών αυτού του δίσκου, η οποία αφορά την νέα ψηφιακή εποχή από μία δυστοπική ματιά που θυμίζει κατά κάποιους επεισόδια του Black Mirror.

Μετά έρχεται ακόμη ένα δυνατό (αν όχι το δυνατότερο) τραγούδι του δίσκου, το προσωπικό και σκοτεινό “Stay In Touch”, με μόνιμη εξέλιξη μελωδίας και έντονο ταπεραμέντο στα ντραμς. Επιπλέον, στο τραγούδι ακούμε και την έμπνευση για τον τίτλο του δίσκου.

Ύστερα από ένα διάλειμμα από τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, το “Interlude 1” έρχεται να καθαρίσει την ακουστική παλέτα του ακροατή και να τον προετοιμάσει για ακόμα ένα κύμα επιβλητικών τραγουδιών, κάνοντας την αρχή με το “Mountain Child”. Το κομμάτι επιστρέφει στη θεματική ενότητα του αρχηγού cult, περιγράφοντας τις τελευταίες του στιγμές στην άγρια φύση μαζί με το έτερον ήμισυ που ονομάζει mountain child. Στο τέλος του τραγουδιού έχουμε ένα πολύ ενδιαφέρον σόλο που ξεθυμαίνει σε κλασσική κεσσλεριανή συνταγή.

Συνεχίζοντας, έχουμε το “NYSMAW” (= now you see me at work), ένα υπέροχο κομμάτι με φωνητικές τσαχπινιές και λαμπερά πλήκτρα.

Επόμενο, το “Surveillance”, που επαναφέρει το θέμα της ψηφιακής εποχής και της κατάργησης της ιδιωτικότητας, με έντονο χτίσιμο προς το τέλος του τραγουδιού, που καταλήγει στο “Number 10” και το εντυπωσιακό φλεξάρισμα του Kessler στην κιθάρα, το οποίο προϋπαντεί την ωδή προς το ματαιόδοξο ρομάντζο του πρωταγωνιστή με το αφεντικό του.

Λίγο πριν το τέλος, ακόμα ένα κομμάτι εμπνευσμένο από την νέα τεχνολογία και το Instagram, το “Party’s Over” με αρκετά «πιασάρικο» χαρακτήρα. Ακολουθεί το “Interlude 2”, ακόμα ένα ατμοσφαιρικό διάλειμμα και καταλήγει με το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, το μπαλαντοειδές “It Probably Matters”, σφραγίζοντας αυτό το δίσκο με μία πιο προσωπική γεύση.

Σε γενικές γραμμές, το άλμπουμ χρειάζεται χρόνο για να ξεδιπλωθεί και να φανεί η αξία του. Ο χαρακτήρας του το κάνει να ωριμάζει με τον καιρό σαν το κρασί. Σίγουρα πάντως, αποτελεί ακόμα μια επιτυχημένη δουλειά των Interpol, η οποία ανταποκρίνεται στις υψηλές προσδοκίες που οι ίδιοι είχαν θέσει για τους εαυτούς τους.

Αγαπημένα τραγούδια: The Rover, Stay In Touch, NYSMAW, Surveillance, Number 10.

https://stylerivegauche.wordpress.com/