Κρύο χώμα του Adrian McKinty

Είμαι από αυτούς τους αχαρακτήριστους που αν δεν μπει κατακαλόκαιρο δεν πιάνουν αστυνομικό στα χέρια τους. Η τύχη όμως τα ‘φερε, ή μάλλον καλύτερα η κακοκαιρία, και αποκλείστηκα στο νησί με το Κρύο Χώμα του Adrian McKinty. Οι σελίδες γυρνούσαν σαν να τις έπαιρνε ο αέρας και εγώ δεν βλέπω την ώρα να προχωρήσω στην επόμενη υπόθεση του αστυνόμου Σον Ντάφι. Μέχρι τότε βέβαια ας πούμε δυο λόγια για το αυτό εδώ το διαμαντάκι, το πρώτο της σειράς.

O Adrian McKinty γεννήθηκε το 1968 στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Γουόρικ και πολιτικά και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Μετά το πέρας των σπουδών του αναζήτησε την τύχη του στην Νέα Υόρκη κάνοντας διάφορες δουλειές. Από το 2008 και έπειτα ζει με την οικογένειά του στην Μελβούρνη ασχολούμενος αποκλειστικά με την συγγραφή. Το Κρύο Χώμα κυκλοφόρησε το 2013 και μέχρι τώρα έχουν ακολουθήσει άλλα πέντε βιβλία. Μέσα στο ’19, αν όλες οι πληροφορίες ευσταθούν, θα κυκλοφορήσει και η επόμενη ιστορία της σειράς. Στα ελληνικά, εκτός από το Κρύο Χώμα, κυκλοφόρησε πρόσφατα και το δεύτερο βιβλίο με τίτλο Ακούω τις σειρήνες στον δρόμο από τις εκδόσεις Οξύ.

Τον Μάιο του 1981, με όλα τα βλέμματα στραμμένα στις Ταραχές, βρίσκονται στο Μπέλφαστ τα πτώματα δύο δολοφονημένων ομοφυλόφιλων ανδρών. Οι ενδείξεις δεν μαρτυρούν κάποια σχέση με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής, αντιθέτως φανερώνουν κάτι εντελώς διαφορετικό. Ο αστυνόμος Σον Ντάφι και η ομάδα του αναλαμβάνουν να λύσουν την υπόθεση χωρίς πολλές ελπίδες. Σύντομα βρίσκεται ένα ακόμα πτώμα, μια νεαρή γυναίκα, πρώην σύζηγος φυλακισμένου μέλους του IRA, αυτοκτόνησε -ή μήπως δεν είναι έτσι; Με την γεύση της Guinness ακόμα στο στόμα του, ο Ντάφι προσπαθεί να βρει τον δολοφόνο χωρίς αρκετά στοιχεία στο χέρι του. Η διαίσθησή του όμως είναι αρκετή για να του υποδείξει τον ένοχο και να τον φορτώσει με ένα σορό μπελάδες.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο Κρύο Χώμα, εκτός από τον καλοδουλεμένο χαρακτήρα του Ντάφι, ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το ιστορικό πλαίσιο ως βάση της υπόθεσης. Η ιστορία της Βόρειας Ιρλανδίας είναι ένας ενεργός πρωταγωνιστής και δεν μένει στιγμή εκτός παρασκηνίου. Η γραφή του McKinty είναι απολαυστική, χωρίς πολλές σάλτσες, γρήγορη και ταυτόχρονα μεστή. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που έχτισε τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή δημιουργόντας ένα περιβάλλον από μουσικές και λογοτεχνικές αναφορές στο οποίο είναι εύκολο να ενταχθεί ο αναγνώστης.

Επιτέλους μετά από τόσο χρόνια αναγνωστικής επαφής του κοινού με την αστυνομική λογοτεχνία του Βορρά διαβάζουμε ένα καθαρόαιμο, αυθεντικό τέκνο της νεο-νουάρ σχολής. Μπορεί ο Ντάφι να μην είναι τόσο αποτυχημένος όσο έχουμε συνηθίσει, η εκρηκτική όμως ατμόσφαιρα του βιβλίου αναπληρώνει κάθε τόσο που δεν έγινε όσο. Το προτείνω με μάτια κλειστά σε όλους τους λάτρεις του είδους και ακόμα περισσότερο στους επιφυλακτικούς, σαν και εμένα, που θα ξαναβρούν τον δάσκαλό τους στις σελίδες του McKinty.

Το Κρύο Χώμα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ σε μετάφραση του Θάνου Καραγιαννόπουλου.

https://stylerivegauche.wordpress.com/