Τα άσχετα έχουν κοινό;
Όπου τα παιδία παίζει..
Για ένα χαμόγελό σας, παρακαλώ
Ορυζώνες στην Κίνα..Δεν ήξερα ότι το ρύζι έχει τόσα χρώματα..Εκείνο το τριανταφυλλί θέλω!
Ε! ….Σκέψου νάσαι ερημίτης και να το βλέπεις. Άντε ν’ αγιάσεις μετά..
Κι αν του ξεφύγει και κανένα που δεν είναι τέλειο, λέτε να του το γυρίσουν πίσω;
Και του ‘λεγα να μάθει τα ακροβατικά αλα Κομανέτσι για να γυρίσει τουλάχιστον αυτός πίσω. Αλλά που!!
Κι ήρθε κι έγινε ο πηλός, χους!
Όχι, πείτε μου! Σε τέτοια παγωνιά ανθίζουν τριαντάφυλλα;; Αι ! Τον τσιγγούνη!! Πλαστικά της έστειλε!..
Αλλά ο Έρως τέτοια δεν κοιτά..Τόξερε ο ανέραστος!
Αυτός, που λέτε, δεν προσγειώθηκε στην θάλασσα αλλά σε σταύλο ..Γιαυτό..Μην τον παρεξηγείτε..
Κι έλεγα ότι η μούντζα είναι ελληνικό ιδίωμα. Λάθος!! Το είχαν και οι ανιστόρητοι..Μετά, ήταν εμείς που φτειάξαμε ιστορία
.
Μην ρωτάτε γι’ αυτήν!
Νομίζει πως βρήκε το κοινό.
Επί του ερωτήματος, καλέ!
………………………………………………………
… Έως εδώ! Κι αν δεν χαμογελάσατε, δεν πειράζει. Καλή καρδιά
https://beatrikn.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου