Πλησιάζει Πρωτοχρονιά, η ανθρώπινη σύμβαση που συμβολίζει την έλευση ενός νέου έτους, την πορεία του χρόνου, την ευκαιρία για ανανέωση, για ένα νέο ξεκίνημα. Μοιραία κάνεις μέσα σου μια ανασκόπηση, έναν απολογισμό και θέτεις νέους στόχους για τη χρονιά που έρχεται. Μπορεί και όχι. Μπορεί απλώς να βλέπεις τις γιορτές σαν μια ευκαιρία να ξεδώσεις, να απολαύσεις όσους αγαπάς και πράγματα που σου αρέσει να κάνεις, χωρίς περιορισμούς και ενοχές.
Κοιτάζω τις ασημιές κλωστές στα μαλλιά μου που έχουν πυκνώσει πολύ τελευταία. Παρατηρώ τα καινούργια σχέδια που ανακαλύπτω στο πρόσωπό μου. Χαμογελάω. Καθεμιά και καθένα από αυτά αντανακλούν ένα βίωμα, ένα μάθημα, μια έντονη στιγμή της ζωής μου. Είναι πλέον πολλά κι άρχισαν να φαίνονται καθαρά.
Κάποιοι χαρακτηρίζουν τη χρονιά που φεύγει ως καλή ή κακή ανάλογα με το τι έφερε στον δρόμο τους. Ζυγίζουν τα όμορφα και τα άσχημα, τις λύπες και τις χαρές, τη γαλήνη και την ταραχή. Κάποιες φορές σκέφτομαι πως τα αντίθετα είναι αλληλένδετα και πως δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο. Κοιτάζω ξανά τις κλωστές και τα σχέδια και σκέφτομαι πως είμαστε καμβάδες και καλλιτέχνες ταυτόχρονα. Οι επιλογές μας, καλές ή κακές, όσα νιώσαμε, το πώς όλα αυτά εκδηλώνονται πάνω μας και πώς το αντιμετωπίζουμε αυτό.
Πλήγωσα και πληγώθηκα, χάρισα και έζησα χαρές, έκανα λάθη, αλλά και σωστά. Προσπάθησα να γίνω καλύτερος άνθρωπος, αλλά υπέκυψα και σε κακούς πειρασμούς, δεν απέκτησα όσα ήθελα, αλλά έχω όσα χρειάζομαι, έκανα βήματα που μου βγήκαν σε καλό, έχασα το δρόμο μου και βάδισα σε επικίνδυνα μονοπάτια (όχι τούτα εδώ – αυτά ήταν από τα καλύτερα και φέτος).
Η ζωή είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι γεμάτο αντιθέσεις, δοκιμασίες, παθήματα, μαθήματα. Ο άνθρωπος ένας αδιόρθωτος (επιτρέψτε μου τη διαπίστωση) ταξιδιώτης που προσπαθεί να βρει το δρόμο του. Κάποιες φορές επιλέγει να προχωρά σε δρόμους πλατείς και ίσιους κι άλλες σε μέρη κακοτράχαλα και δύσβατα – με την ψευδαίσθηση συνήθως ότι ξέρει πού πηγαίνει. Οι δυσκολίες και οι ευκολίες είναι εξίσου αναπόφευκτες – οι επιλογές μας καθοριστικές για το προς τα πού θα γύρει η ζυγαριά και αν η χρονιά τελικά θα είναι «καλή» ή «κακή».
Η ζωή και οι επιλογές μου με κράτησαν για μεγάλο διάστημα σε δρόμους μακριά από τα Μονοπάτια που τόσο αγαπώ. Δεν έχω σκοπό να τα εγκαταλείψω και σας ευχαριστώ για τις επισκέψεις, τις αναγνώσεις, μα κυρίως για τα μηνύματα τα τόσο γενναιόδωρα και ζεστά. Το 2018 ήταν σίγουρα μια ξεχωριστή και ανατρεπτική χρονιά. Κι εγώ δεν θα επιδιώξω να κρύψω τις ασημένιες κλωστές και τα καινούργια σχέδια. Θα τα κοιτάζω και θα χαμογελώ και θα αναρωτιέμαι τι άραγε να φέρνει το 2019;
Καλή χρονιά κι εύχομαι να έχουμε υγεία, ελπίδα και δύναμη να μένουμε πιστοί στον εαυτό μας και σε όσους και όσα αγαπάμε.
https://fakida.wordpress.com/