ΤΑ ΚΑΝΑΡΙΝΙΑ, ΟΙ ΠΤΕΡΩΤΟΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΙ
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ -4-]
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ
Υπάρχουν μερικοί ερασιτέχνες που επιδιώκουν να αποκτήσουν πολλά κοινά κανάρια για πούλημα. Το δωμάτιο γι’ αυτή τη δουλειά, είναι πολύ κατάλληλο. Εκεί μέσα, όταν το τακτοποιήσουμε, όπως αναφέραμε, τοποθετούμε αρκετά θηλυκά και αρσενικά και τα αφήνουμε να ερωτευθούν. Το μόνο πράγμα, που δεν θα τακτοποιούμε κάθε μέρα είναι το λουτρό. Δεν θα υπάρχει νερό για το λουτρό. Αλλά και οι ποτίστρες θάναι κατά τέτοιο τρόπο φτιαγμένες, άλλωστε υπάρχουν τέτοιες κλεψυδροειδείς, ώστε το νερό να κατεβαίνη στο πιάτο σταλαγματιά-σταλαγματιά, ώστε να μη μπορούν να λουσθούν. Διότι δεν επιτρέπεται να λούζωνται, όταν πλακώνουν τα αυγά τους. Θα χαλάσουν.
Επίσης μπορούμε να ορίσουμε ωρισμένα αρσενικά σε πολλά θηλυκά, ένα αρσενικό σε τέσσερα θηλυκά είναι καλή αναλογία. Μέσα στα κλουβιά τοποθετούμε ένα αρσενικό σε δύο θηλυκά. Αρκεί το κλουβί αυτό νάχη δύο διαμερίσματα χωρισμένα με ένα διάφραγμα αδιαφανές. Ανοίγουμε ένα πορτάκι που ανεβοκατεβαίνει το σκέπασμά του κατά βούλησιν. Μέσα στο άλλο διαμέρισμα τοποθετούμε μία κανάρα και το αρσενικό. Και στο άλλο διαμέρισμα μόνο μία κανάρα. Μόλις την γονιμοποιήσει και αρχίσει να κλωσσά, ανασηκώνουμε το πορτάκι ανοιχτό, για να πηγαίνη πότε στη μία κανάρα και πότε στην άλλη. Έτσι εκπληρώνει τα πατρικά του καθήκοντα και στις δύο φωληές. Εν τούτοις έχει αποδειχθεί ότι η ένωση ενός μόνον ζευγαριού θεωρείται ως η πλέον φυσική και υγιεινή και τα μικρά γεννιούνται πιο γερά και ευτραφή. Εάν θέλουμε να ζευγαρώσουμε μία κανάρα με καρδερίνο ή αρσενικό άλλου γένους, πρέπει το τελευταίο να πιαστή μικρό και να το δώσουμε να ανατραφή σε κανάρα, τοποθετώντας το μέσα στη φωληά της. Έτσι συνηθίζει και αποτελεί μία οικογένεια, ζευγαρώνει χωρίς κόπο τον επόμενο χρόνο. Πρέπει μονάχα να του δόσουμε κανάρα ηλικίας δυό χρονών, γιατί ένα ξένο ζευγάρωμα είναι κοπιαστικό. Μία κανάρα που γεννά έξι χρόνια με αρσενικό κανάρι, δεν παράγει παρά μόνον τέσσερα χρόνια με καρδερίνο. Επίσης ζευγαρώνει με το φλώρο, σπίνο και ακανθυλλίδα. Τα νόθα πουλάκια, πρέπει όμως να τα τοποθετούμε σε ξεχωριστά κλουβιά, γιατί π.χ. ο καρδερίνος είναι δεσποτικού χαρακτήρα και θα μπορούσε να φέρη πολύ κακά αποτελέσματα στα υπόλοιπα ζευγάρια, ώστε αυγά και πουλάκια να υποστούν καταστροφή.
Η φωνή των νόθων είναι πιο δυνατή, πιο βροντερή, μελωδική και μακρότερης διάρκειας από των αγνών καναριών. Το ζευγάρωμα του αρσενικού καναριού με μία ξένη κανάρα είναι επίσης γόνιμο. Τα νόθα αναπαράγουν.
ΖΕΥΓΑΡΩΜΑ
Δεν είναι καθόλου δύσκολο, όταν τακτοποιηθούν τα ζευγάρια μέσα στις κλούβες ή τα δωμάτια. Συνήθως συμφωνούν και ομονοούν. Κάποτε όμως μαλώνουν και τσιμπιούνται. Γι’ αυτό, πρέπει να τα επιβλέπουμε μερικές μέρες, για να εξασφαλισθούμε. Εάν δούμε, ότι μαλώνουν, θα αντικαταστήσουμε το θηλυκό. Εάν ομονοούν, αμέσως αρχίζουν να χαριεντίζονται, να παίζουν και να γονιμοποιούνται Το φτιάξιμο της φωληάς, είναι ένδειξη, ότι η κανάρα έχει γονιμοποιηθή. Τότε παρατηρούμε το αρσενικό να βοηθά το θηλυκό, να μεταφέρη υλικό. Όταν τελειώση η φωληά, αμέσως κάθεται το θηλυκό και προσκαλεί το αρσενικό κοντά του. Το αρσενικό δέχεται και έτσι εξακολουθεί η γονιμοποίηση, η οποία φέρνει τέτοιο οργασμό, ώστε να βαστά και κατά τη γέννα των αυγών. Μετά μερικές μέρες όμως μετά τη γέννα σταματά.
ΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΑΥΓΩΝ ΚΑΙ ΑΥΓΟΣΚΟΠΗΣΗ
Το πρώτο αυγό, γεννιέται συνήθως 8 μέρες μετά το πρώτο ζευγάρωμα κατά τις 6 η ώρα το πρωί. Τα άλλα αυγά ακολουθούν κανονικά κατά την ίδια ώρα μέρα με την ημέρα.
Τα αυγά έχουν χρώμα πράσινο και κατά το μάλλον και ήττον είναι με κηλίδες με φαιό και μενεξεδί χρωματισμό. Συνολικά ο αριθμός των αυγών που γεννά μία κανάρα είναι κατώτερος από 6, αλλά ποτέ δεν ξεπερνά τον αριθμό 7.
Μερικοί μόλις γεννηθούν τα αυγά, παίρνουν ένα – ένα με κουταλάκι και παρά το φως ενός κηριού παρατηρούν, εάν τα αυγά είναι γόνιμα ή άγονα. Εάν το περιεχόμενό τους είναι σκούρο και κάπως περίπου κοκκινωπό, είναι γόνιμα. Εάν το εσωτερικό είναι άσπρο και διαυγές, διαφανές, δεν είναι γόνιμα. Αυτός ο πειραματισμός δεν έχει καμμία ωφέλεια, είναι, δε και βλαβερός, γιατί ενωχλείται η μητέρα και το πλάκωμα, χωρίς κανένα όφελος. Κάποτε μάλιστα και τα ίδια τα πουλιά, τα πετούν έξω από τη φωληά και αυτό είναι μία απόδειξη, ότι τα γνωρίζουν και εξακολουθούν το πλάκωμα των άλλων. Τα κανάρια επωάζουν εξακολουθητικώς 4-5 φορές τον χρόνο από τον Μάρτιο ως τον Σεπτέμβριο, οπότε συμπίπτει και η πτερρόροια, δηλαδή το πέσιμο των φτερών, αν και υπάρχουν θηλυκά που η ορμή τους δεν παύει ποτέ, αλλά εξακολουθούν να γεννούν όλο το χρόνο.
ΠΛΑΚΩΜΑ – ΚΛΩΣΣΗΜΑ
Μόλις γεννήσει και το τελευταίο αυτό η μητέρα, αρχίζει να τα πλακώνη με επιμέλεια επί 14-15 ημέρες, μετά το διάστημα δε αυτό, βγαίνη από το αυγό, ένα κανάρι κάθε μέρα κατά την τάξη που γεννηθήκανε τα αυγά. Μερικοί, μόλις αρχίσει η γέννα, τοποθετούν ξένα αυγά, όμοια, από γύψον και ξεγελούν την κανάρα να τα κλωσσήση. Πραγματικώς τα κλωσσά. Όταν τα γεννήσει όλα, τότε αφαιρούν τα τεχνητά και αφήνουν τα φυσικά. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνουν η επώασις, το κλώσσημα δηλαδή, να γίνεται ομοιόμορφο και τις ίδιες μέρες. Άλλοι πάλιν, αφαιρούν κάθε μέρα από ένα από τα φυσικά αυγά και αφήνουν τα ψεύτικα. Τα συντηρούν μέσα σε άμμο πολύ ξηρή και όταν τελειώση η γέννα όλων των αυγών, τότε αφαιρούν τα ψεύτικα και τοποθετούν τα φυσικά. Με αυτόν τον τρόπον κατορθώνουν να έχουν εκκόλαψη όλων την ίδια μέρα. Με τον πρώτον τρόπον ματαιοπονούν, διότι τα αυγά θα εκκολάπτονται κάθε μέρα και όταν το καθένα περνά το διάστημα των 15 ημερών.
Συμβαίνει κάποτε σε νεαρές κανάρες, στο πρώτο ή το δεύτερο αυγό, να αισθάνωνται σπασμούς και δυνατούς πόνους, γιατί τα όργανα της ωοθήκης, τα οποία δεν είναι ακόμη πολύ ελαστικά, φέρνουν δυστοκία. Δεν μπορεί να γεννήση το πουλί το αυγό. Τα πουλάκια αυτά, δεν μπορούν να συγκρατηθούν και στα πόδια τους και αναποδογυρίζονται πάνω στην άμμο, η οποία βρίσκεται σκορπισμένη επάνω στο πάτωμα του κλουβιού ή του δωματίου. Υπάρχει η περίπτωση και να ψοφήσουν. Είναι ανάγκη να τα βοηθήσουμε αμέσως και ως εξής.
Πιάνουμε το άρρωστο καναρίνι με το χέρι και με τη κεφαλή μικρής χονδρής καρφίτσας, βάζουμε μέσα στον αυγοσωλήνα λίγο γλυκό αμυγδαλόλαδο για να ευκολύνουμε το γλύστρημα του αυγού. Κατόπιν του δίνουμε να πιη μερικές σταγόνες από το ίδιο το λάδι, για να καταπραΰνουμε τους εσωτερικούς πόνους. Επίσης κάτω από τα φτερά, φυσούμε μία γουλιά άσπρου κρασιού. Έπειτα το τοποθετούμε μέσα σε κλουβί με μούσκλια στο πάτωμα, ώστε να μπορή να ξαπλώση στα μαλακά για να αναπαυθή και δεν επιτρέπουμε στο αρσενικό να την πλησιάση, παρά, όταν γεννηθή το αυγό και, όταν η κανάρα έχει συνεφέρει.
Εάν η μητέρα είναι κακή κλώσσα και εγκαταλείπει τα αυγά της, απροστάτευτα, μερικοί συνιστούν να τής τα αφαιρούμε και να τά δίνουμε σε άλλη που κλωσσά, η οποία όμως ετελείωσε το κλώσσημα κατά το ίδιο χρονικό διάστημα. Η πράξη αυτή, πρακτικώς είναι δύσκολη, γιατί η κλώσσα που κλωσσά 5 αυγά, πώς θα μπορέση να κλωσσήση 10; Στη περίπτωση αυτή, πρέπει να μεγαλώσουμε τη φωληά, αλλά πώς;
Το πιο ασφαλισμένο είναι, να καταστρέψουμε τα αυγά που εγκαταλειφθήκανε, για να μη ριψοκινδυνέψουμε να χάσωμε και το δεύτερο κλώσσημα, με τη παραβίαση της φύσης. Το ατύχημα αυτό εξ άλλου, είναι πολύ σπάνιο, γιατί οι κανάρες γενικώς είναι καλές ως κλώσσες. Δεν εγκαταπείπουν ποτέ τη φωληά τους και αν συμβή κάποτε ένα τέτοιο, παραχωρούν τη θέση τους στο αρσενικό και ξανάρχονται κατόπιν και αν το αρσενικό θελήσει να σηκωθή, αναγκάζεται με τσιμπήματα.
Ο κεραυνός, όπως και το βίαιο κλείσιμο της πόρτας ή κάθε άλλος κρότος, που μπορεί να γεννήση βίαιο κλονισμό στον αέρα, είναι δυνατόν να σκοτώση τα μικρά μέσα στα αυγά τους, αλλά και οι μητέρες φοβούνται τόσον πολύ, ώστε να εγκαταλείπουν τη φωληά τους.
Γι’ αυτό, πρέπει οι κλώσσες να βρίσκωνται σε μέρος πάρα πολύ ήσυχο και, όταν προβλέπεται καταιγίδα, τότε κλείνουμε ερμητικά τα παράθυρα για να ελαττώσουμε τον κλονισμό.
Κατά το κλώσσημα, πρέπει να φροντίζουμε πολύ να δίνουμε καλύτερη και περισσότερη τροφή στους γονείς, δηλαδή κανναβούρι, κεχρί, σπόρο ραπανιού κοπανισμένο, λίγο στραγάλι ανάλατο κοπανισμένο ή κουκουνάρι ψιλοκομμένο ως και αυγό σφιχτοβρασμένο και περασμένο από τρυπητό ή και μπισκοτάκι του αυγού. Απαραίτητα είναι και τα χορταρικά. Δεν πρέπει να λείπη το άφθονο και καθαρό νερό στις ποτίστρες. Η ζάχαρη, τα κουφέτα και τα ζαχαρωτά, είναι επικίνδυνα και ανθυγιεινά και δεν πρέπει να δίδωνται.
ΕΚΚΟΛΑΨΗ
Όταν το πλάκωμα εξελιχθεί ομαλά και, όταν δεν συμβή κανένα δυσάρεστο, τα μικρά εκκολάπτονται το πρωί της 13ης ή 14ης ημέρας.
Η εκκόλαψη πρέπει να παρακολουθήται προσεκτικά, γιατί κάποτε παρουσιάζονται δυστυχήματα, που καταντούν σε θάνατο, εάν δεν παρέμβουμε να βοηθήσουμε.
Κάποτε παρατηρούμε μεταξύ του πισινού μέρους του μικρού και του τσώφλιου του αυγού λίγο ασπράδι σαπισμένο και ξεραμένο, που σχηματίζει κόλλα και συγκρατεί εκεί το πουλάκι. Εάν συμβή, ώστε μετά το τρύπημα του τσώφλιου και μετά 5-6 ώρες δεν βγη το πουλάκι, τότε σπάζουμε απαλά το τσώφλιο με χτύπημα ελαφρό και χωρίζουμε το προσκολλημένο μέρος με μία λεπτή λιμίτσα, με τη φροντίδα όμως να μην αγγίσουμε το σώμα του μικρού καναρινιού, το οποίο και τοποθετούμε κατόπιν μέσα στη φωληά. Εάν το αρσενικό είναι καλό, φροντίζει και αυτό αμέσως για την ανατροφή των μικρών. Μάλιστα αναλαμβάνει κάποτε και το μεγαλύτερο φορτίο, αφήνοντας τον καιρό στο θηλυκό να αναπαυθή από την κούραση της γέννας και της εκκόλαψης. Για να διευκολύνουμε τη προσπάθειά του, εξακολουθούμε να ταγίζουμε, εκτός από τη συνηθισμένη τροφή και αυτήν που αναφέραμε παραπάνω.
[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…]
https://anastasiakalantzi50.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου