Το deadline του καφέ
της Κλαίρης Γλαβά
Ξυπνάει. Το φως μπαίνει από τις χαραμάδες. Αλλάζει πλευρό δεξιόστροφα αποφεύγοντας άτσαλα το επίμονο φως. Χρειάζεται λίγο χρόνο να αναλογιστεί πρόχειρα τι έχει να κάνει, παρόλο που το μυαλό της υπολειτουργεί λόγω της έλλειψης καφεΐνης. Καταφέρνει να σκεφτεί αποσπασματικά «διάβασμα, καθάρισμα, ψώνια» και ξεφεύγει απρόθυμα από το βαρύ πάπλωμα.
Μηχανικές κινήσεις ξανά, κουρτίνες, καφέ στην καφετέρια, νερό στο πρόσωπο. Περνάει τα ελάχιστα λεπτά που της αφήνει η καφετιέρα μέχρι να ακουστεί ο ήχος της ετοιμασίας μπροστά στο παράθυρο παρατηρώντας τη χαλαρή βροχή.
Αμφιλεγόμενη βροχή, για την ακρίβεια. Κάποιοι τη μισούν με τη δικαιολογία πως βρέχονται τα ξεχασμένα στο μπαλκόνι ρούχα τους. Κάποιοι άλλοι -ειλικρινέστεροι- ομολογούν πως τους δημιουργεί μια ανεξήγητη θλίψη. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που την αγαπούν από τον ήχο της ως τη μυρωδιά της, και αντίστροφα. Έτσι κι εκείνη.
Λίγες ώρες πριν αποχωρήσει ο Ιούνιος, κατεξοχήν καλοκαιρινός μήνας μέχρι πέρυσι, ακούγεται μια βροντή και η ιεροτελεστία επαναλαμβάνεται. Η γάτα τρέχει πανικόβλητη με κατεβασμένα αυτιά και γουρλωμένα μάτια κάτω από τον καναπέ και εκείνη ξεφυσά.
Είναι όμως όμορφη μέρα η σημερινή. «Άραγε είναι όμορφη και για κάποιον άλλον;», αναρωτιέται. Τεντώνει το χέρι στο γραφείο και βγάζει ένα τσιγάρο από το πακέτο χωρίς να απομακρυνθεί από το παράθυρο.
Ακούει το κινητό να δονείται. Μα ποιος τη σκέφτεται τόσο νωρίς;
Τέλος χρόνου. Ο καφές είναι έτοιμος.
Μηχανικές κινήσεις ξανά, κουρτίνες, καφέ στην καφετέρια, νερό στο πρόσωπο. Περνάει τα ελάχιστα λεπτά που της αφήνει η καφετιέρα μέχρι να ακουστεί ο ήχος της ετοιμασίας μπροστά στο παράθυρο παρατηρώντας τη χαλαρή βροχή.
Αμφιλεγόμενη βροχή, για την ακρίβεια. Κάποιοι τη μισούν με τη δικαιολογία πως βρέχονται τα ξεχασμένα στο μπαλκόνι ρούχα τους. Κάποιοι άλλοι -ειλικρινέστεροι- ομολογούν πως τους δημιουργεί μια ανεξήγητη θλίψη. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που την αγαπούν από τον ήχο της ως τη μυρωδιά της, και αντίστροφα. Έτσι κι εκείνη.
Λίγες ώρες πριν αποχωρήσει ο Ιούνιος, κατεξοχήν καλοκαιρινός μήνας μέχρι πέρυσι, ακούγεται μια βροντή και η ιεροτελεστία επαναλαμβάνεται. Η γάτα τρέχει πανικόβλητη με κατεβασμένα αυτιά και γουρλωμένα μάτια κάτω από τον καναπέ και εκείνη ξεφυσά.
Είναι όμως όμορφη μέρα η σημερινή. «Άραγε είναι όμορφη και για κάποιον άλλον;», αναρωτιέται. Τεντώνει το χέρι στο γραφείο και βγάζει ένα τσιγάρο από το πακέτο χωρίς να απομακρυνθεί από το παράθυρο.
Ακούει το κινητό να δονείται. Μα ποιος τη σκέφτεται τόσο νωρίς;
Τέλος χρόνου. Ο καφές είναι έτοιμος.
– Κλαίρη. Είμαι από την Αθήνα που αγαπώ και σπουδάζω νομική στη Θεσσαλονίκη που αγαπώ λίγο περισσότερο. Alter ego μου η γάτα μου, χοντρή και φουντωτή που κοιμάται πάντα και παντού. Αν θες να μου κάνεις δώρο, γιατί έτσι, μπορείς να μου φέρεις έναν καφέ, ένα cheesecake ή ένα βιβλίο. Στα γεράματα θα είμαι συγγραφέας, ακτiβίστρια, φωτογράφος με περίπου 64 γάτες.
https://stylerivegauche.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου