Την νύχτα που χάθηκαν τα ‘στέρια

Ψέματα μας λένε, να δείτε που αυτός ο Ιούλης κράτησε χρόνια ολόκληρα. Και δεν φοβάμαι τίποτα άλλο, μην πάρει παράταση στο ’90 και κρατήσει κι άλλο. Ποτέ δεν ξέρεις. Ο Ιούλης είναι άτιμος μήνας. Μην λέω μεγάλα λόγια όμως, το ίδιο μπαγάσας είναι και ο Αύγουστος.

Οι σελίδες γύριζαν με δυσκολία. Κάτι η κάψα του καλοκαιριού, κάτι οι πρώτες βουτιές και οι ποικιλίες στα ουζερί, τα βιβλία σκόνιασαν στο κομοδίνο. Κατάφερα μετά κόπων και σκληρής προσπάθειας να τελειώσω το Νάδα, το δεύτερο βιβλίο του Μανσέτ που διάβασα. Αν και δεν ήταν τόσο απογοητευτικό όσο το Τι Λούκι!, δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα. Η υπόθεση ήταν απλή και η γραφή γρήγορη, ο τελικός απολογισμός όμως δεν υπερβαίνει το μέτριο. Θα δώσω μια ακόμα ευκαιρία στον συγγραφέα με την Πρηνή θέση του σκοπευτή και μετά πολύ απλά θα τον προσπεράσω. Εδώ δεν έχουμε χρόνο για βιβλία που μας αρέσουν, στα άνοστα θα παραμείνουμε;

Στην περίπτωση που δεν γελάσατε σήμερα, να σας πω κάτι να σκάσει το χειλάκι σας. Μήνες τώρα σκεφτόμουν να διαβάσω τον Οδυσσέα του Τζέιμς Τζόυς και ένα ωραίο μεσημεράκι που δεν είχα τι να κάνω -δουλειά δεν είχε ο διάολος που λένε- αποφάσισα να τον ξεκινήσω. Είμαι ακόμα στον Τηλέμαχο και δεν σκέφτομαι να τα παρατήσω, κάνοντας όμως έναν πρόχειρο υπολογισμό του πόσο γρήγορα δεν διαβάζω τον τελευταίο καιρό και πόσο εύκολα παραιτούμαι από ότι με δυσκολεύει, με βλέπω να το τελειώνω του Αγίου Ποτέ ανήμερα. Αντίστοιχα με ρυθμούς χελώνας προχωρούν η Διαφάνεια του Χρόνου του Λεονάρδο Παδούρα και το Για τα μάτια σου του Ντανιέλ Τσαβαρία. Ειδικά η Διαφάνεια είναι εξαιρετικό βιβλίο και ειλικρινά λυπάμαι που δεν μπορώ να το διαβάσω πιο γρήγορα. Θα τα πούμε και πιο αναλυτικά κάποια στιγμή βέβαια, κρατείστε όμως την θετική εικόνα και μεγαλεπήβολη σύγκριση με τους Αιρετικούς. Ο κουβανός αυτή την φορά άνοιξε το καλύτερο ρούμι του.

Όπως κάθε Ιούλη, έτσι και αυτόν, οι προβολές ήταν αφιερωμένος σε παιδικές ταινίες. Όλες, μα όλες, όσες είδα ήταν σκέτη απογοήτευση. Ήθελα να ξερα, οι μεγάλες εταιρίες παραγωγής κινουμένων σχεδίων έχουν ξεμείνει εντελώς από σενάρια; Φωτεινές εξαιρέσεις σε αυτόν τον απαίσιο κανόνα ήταν το  My Life as a Zucchini και το Mary and Max. Λίγο μετά την πρώτη εβδομάδα χάλασε ο υπολογιστής μου, οπότε όποια ενήλικη ταινία είχα κατεβάσει με περιμένει ακόμα καρτερικά στα Downloads.

Για καλή μου τύχη είχα περάσει όλα τα επεισόδια του Casa del Papelστο tablet, οπότε η χωρίς υπολογιστή περίοδο πέρασε ανώδυνα παρακολουθώντας μια από τις καλύτερες σειρές της δεκαετίας. Αν δεν την έχετε δει, κάντε μου την χάρη να σταματήσετε ό,τι κάνετε και να πάτε να την δείτε. Χρόνια είχα να παρακολουθήσω τόσο καλογυρισμένη σειρά με τόσο ενδιαφέρον σενάριο και τόσο δυναμικές ερμηνείες. Όπως καταλαβαίνετε, δύσκολα θα βρω κάτι αντίστοιχο για αυτό πατάω στα τυφλά. Προς το παρόν έχω κατεβάσει τα πρώτα επεισόδια από Castle Rock και Sharp Objects.

Στα προηγούμενα αγαπημένα του μήνα είχα ζητήσει όποιος έχει χρόνο και διάθεση να μου στείλει κείμενα. Από τα τριάντα και πλέον άτομα που ανταποκρίθηκαν να μάθουν περισσότερα μόλις τέσσερα μου έστειλαν κάτι δικό τους. Δεν πειράζει, καταλαβαίνω, αυτή η περίοδος δεν είναι μόνο για μένα δύσκολη χρονικά. Χαίρομαι πάντως γιατί απέκτησα μερικούς αξιόλογους συνεργάτες από εκεί που δεν το περίμενα και διάβασα μερικά εξαιρετικά άρθρα που θα απολαύσετε και εσείς μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

Μην το βάζετε κάτω. Αν θέλετε την επόμενη φορά να βουτήξετε από ψηλότερο βράχο, να το κάνετε. Εξάλλου μονάχα βράχους έχει η ζωή και αν δεν τους πηδήξουμε δεν θα βγούμε ποτέ σε αμμώδεις παραλίες.

Καλό καλοκαίρι σε εκείνους που τώρα παίρνουν την άδειά τους και υπομονή σε εκείνους που γυρνούν από αυτή. Καλοκαίρι είναι, θα περάσει.

https://stylerivegauche.wordpress.com/