Μιλτιάδης Μαλακάσης
ΠΟΙΗΜΑ ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΜΑΛΑΚΑΣΗ
ΜΟΙΡΕΣ
Αργά, βαρύ και ακόμα σαν βγαλμένα,
μέσα από τις νύχτες των μακρινών και άγνωστων χρόνων,
από τα πατώματα που αναδύονται συρμένα,
κάποια χαμένα βήματα, λησμονευμένα,
τα μυστικα καταγγελίες των καταγγελιών.
μέσα από τις νύχτες των μακρινών και άγνωστων χρόνων,
από τα πατώματα που αναδύονται συρμένα,
κάποια χαμένα βήματα, λησμονευμένα,
τα μυστικα καταγγελίες των καταγγελιών.
Αδύνατες κορμάκια, απομονωμένες,
πρόσωπα που δεν φαίνονται με το σκοτάδι,
ματιά μεγάλα, μαύρα, αραχνοσύνη,
και στεναγμοί μέσα από τον Άδη,
φαντάσματα σκυφτά, μαυροντυμένα,
πρόσωπα που δεν φαίνονται με το σκοτάδι,
ματιά μεγάλα, μαύρα, αραχνοσύνη,
και στεναγμοί μέσα από τον Άδη,
φαντάσματα σκυφτά, μαυροντυμένα,
που αφήνετε τους τάφους σας βράδυ στο βράδυ
και δείχνετε, δεν λέτε, περπατε μόνο,
με τις βουβές καταγγελίες των καταγγελιών.
και δείχνετε, δεν λέτε, περπατε μόνο,
με τις βουβές καταγγελίες των καταγγελιών.
ΛΙΠΑΝΤΙΚΑ
Αργά, βαριά βήματα, σαν να είναι από
αρχαίες νύχτες άγνωστων χρόνων,
ηχώ από σκαλοπάτια σε λιθόστρωτα,
χαμένα σκαλοπάτια, μακρύ ξεχασμένο,
μυστικές θρήνες αφελείς ψυχές,
αρχαίες νύχτες άγνωστων χρόνων,
ηχώ από σκαλοπάτια σε λιθόστρωτα,
χαμένα σκαλοπάτια, μακρύ ξεχασμένο,
μυστικές θρήνες αφελείς ψυχές,
αδύναμα, μικρά σώματα, ατελή
πρόσωπα που κρύβονται στο σκοτάδι,
μεγάλα μάτια, μαύρα, σκιερά,
στεναγμοί που ανεβαίνουν από τα
φαντάσματα του Άδη που σκαρφαλώνουν, μαύρα μανδύα,
πρόσωπα που κρύβονται στο σκοτάδι,
μεγάλα μάτια, μαύρα, σκιερά,
στεναγμοί που ανεβαίνουν από τα
φαντάσματα του Άδη που σκαρφαλώνουν, μαύρα μανδύα,
αφήνετε τους τάφους σας
νύχτα μετά τη νύχτα, ορατοί αλλά σιωπηλοί,
περπατώντας μόνο με τις σιωπηλές
θρήνες απατεώνων ψυχών.
νύχτα μετά τη νύχτα, ορατοί αλλά σιωπηλοί,
περπατώντας μόνο με τις σιωπηλές
θρήνες απατεώνων ψυχών.
NEO-HELLENE POETS, Μια Ανθολογία της Νεοελληνικής Ποίησης: 1750-2018, Μεταφράστηκε από τον Μανώλη Αλιγεζάκη, Εκδόσεις Εκστάσης / Libros Libertad, 2018
https://vequinox.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου