Η "ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ"
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ κατέκτησε την ΑΝΑΤΟΛΗ ή…. Η Ανατολή άρχισε να τον κατακτά επικίνδυνα; Το ερώτημα ανακύπτει απ' την στάση του στους υπηκόους του. Η αναλγησία την οποία επέδειξε για την ζωή των Αξιωματικών του και η αδιαφορία της καταδίκης τους, είναι θέμα για το μικροσκόπιο της ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Επίσης η ευκολία με την οποία ασπάστηκε τις παραδοσιακές συνήθειες των κατακτημένων λαών, όπως η περιβολή του και η "θεοποίησή του", δηλώνουν καταφανώς, την μεγάλη μεταβολή στον χαρακτήρα του. Αρχισε να γίνεται δεσποτικός και επιδεκτικός στις κολακείες των Αυλικών και των Ευγενών Περσών κι αυτή η στάση διαμορφώθηκε με πολιτικά ΚΡΙΤΗΡΙΑ.
Οι βάρβαρες πράξεις του φόνου του ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΑ και του ΚΛΕΙΤΟΥ δηλώνουν κατά την φράση του Αρριανού, την «ες το βαρβαρικότερον μετακίνησιν του Αλεξάνδρου». Αλλά και η απαίτησή του να τον προσκυνούν οι υπήκοοί του ως διάδοχο του Δαρείου, αύξανε την δυσαρέσκεια στο Στράτευμα και τον έκανε ολοένα λιγότερο αγαπητό και συμπαθή, με συνέπεια το 327 να ξεσπάσει εναντίον του η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ.
Υποκινητής της αντιπειθαρχικής κίνησης ήταν ο ΕΡΜΟΛΑΟΣ του ΣΩΠΟΛΙ, μέλος στο "ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ", που ήταν υπεύθυνα για την φύλαξη του Βασιλιά, την ώρα του ύπνου. Μαζί του θεωρήθηκε ύποπτος και ο ΚΑΛΛΙΣΘΕΝΗΣ, λογω της εναντίωσής του στην προσκύνηση του "ΒΑΣΙΛΙΑ-ΘΕΟΥ"
Το "Σώμα των Παίδων" το είχε καθιερώσει ο Φίλιππος Β΄ και αποτελείτο από παιδιά επιφανών Μακεδόνων, τα οποία έμπαιναν στην υπηρεσία του Βασιλιά, μόλις εισέρχονταν στην εφηβεία. Καθήκοντά τους ήταν να τον φροντίζουν, να τον φρουρούν, να είναι ιπποκόμοι του βοηθώντας τον να ιππεύει και να συμμετέχουν στους Βασιλικούς κυνηγετικούς ΑΓΩΝΕΣ.
Απώτερος σκοπός του Σώματος ήταν τα παιδιά να αποκτήσουν γνώσεις και να αποκομίσουν εμπειρίες πολιτικές και στρατιωτικές στο Βασιλικό περιβάλλον. Σαν ένα φυτώριο δηλαδή για μελλοντικούς Αξιωματούχους του Μακεδονικού Κράτους κι ένα «Σώμα Ομήρων» του Βασιλιά. Δεν είναι τυχαίο ότι καθιερώθηκε απ' τον Φίλιππο, που υπήρξε και ο ίδιος όμηρος και γνώριζε άμεσα την χρησιμότητα των ΟΜΗΡΩΝ.
Όταν ο Φίλιππος το καθιέρωσε, το Κράτος δεν ήταν ισχυρό και οι Αριστοκράτες δεν ήταν φιλικοί προς την Δυναστεία του. Παραδίδοντας τους διαδόχους τους ως ομήρους στον Βασιλιά, υποχρεώνονταν να τον υποστηρίζουν. Ετσι εξασφαλιζόταν η υπακοή τους και η συνέχιση της Βασιλικής ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ.
Ένα άτυχο περιστατικό ανάμεσα στον Ερμόλαο και τον Αλέξανδρο έγινε η αιτία να γεννηθεί στο μυαλό του νεαρού η ιδέα για εκδίκηση. Σε ένα Βασιλικό κυνήγι αγριόχοιρου ο Ερμόλαος πρόλαβε και σκότωσε το θήραμα, πριν απ' τον Αλέξανδρο. Αυτό θεωρήθηκε ανυπακοή στον Βασιλιά κι εκείνος θυμωμένος τού πήρε το άλογο και ενώπιον των παιδιών διέταξε να τον μαστιγώσουν. Ο Ερμόλαος ένοιωσε ΤΑΠΕΙΝΩΜΕΝΟΣ.
Πικραμένος εξομολογήθηκε στον συνομήλικό του Σώστρατο του Αμύντα, ότι θέλει να πάρει εκδίκηση. Ο Σώστρατος που αγαπούσε τον Ερμόλαο δέχτηκε αμέσως να τον στηρίξει. Μαζί έπεισαν τον Αντίπατρο του Ασκληπιόδωρου, τον Επιμένη του Αρσαίου, τον Αντικλή του Θεόκριτου, τον Φιλώτα του Κάρσι, συμφωνώντας να σκοτώσουν τον Αλέξανδρο στον ύπνο του, μια νύχτα που θα είχε νυχτερινή βάρδια ο ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ.
Μα δεν υπολόγισαν την παρουσία μιάς Σύριας Μάντισσας, που είχε αποδείξει, ότι όσα αποκάλυπτε στην έκστασή της, έβγαιναν αληθινά κι αποτελούσε μέλος της προσωπικής ακολουθίας του Βασιλιά. Γι' αυτό το βράδυ που οι παίδες σχεδίαζαν να δολοφονήσουν τον Αλέξανδρο, τα σχέδιά τους ανατράπηκαν και πιάστηκαν οι ίδιοι στον… ύπνο!
Εκείνο το βράδυ η Μάντισσα είχε πέσει σε έκσταση κι όταν ο Αλέξανδρος γύρισε στην σκηνή του μετά από οινοποσία, τον συμβούλεψε να ξαναφύγει. Έτσι η απόπειρα των παίδων έπεσε στο κενό. Το πρωί ο Επιμένης ενημέρωσε τον Χαρικλή του Μενάνδρου για την αποτυχία του σχεδίου, αυτός τα είπε στον αδελφό του Επιμένη τον Ευρύλοχο, που αδιαφορώντας για τον αδελφό του, τα μαρτύρησε στον ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ του ΛΑΓΟΥ.
Ετσι έφτασαν και στ' αυτιά του Αλέξανδρου κι αμέσως διέταξε να συλληφθούν οι συνωμότες που κατέδωσε ο Ευρύλοχος και να βασανισθούν, για να ομολογήσουν την συνωμοσία. Όταν ο Ερμόλαος οδηγήθηκε στο δικαστήριο, ομολόγησε: "ότι κανείς ελεύθερος άνθρωπος δεν θα ανεχόταν αυτή την προσβολή του Βασιλιά και συνέχισε με ένα βαρύτατο ΚΑΤΗΓΟΡΩ:
"Αναφέρθηκε στην εκτέλεση του Φιλώτα, στην δολοφονία του Παρμενίωνα, στον φόνο του Κλείτου, στην προσκύνηση, στην βαρβαρική συμπεριφορά του απ' το ποτό ομολογώντας πως αυτά δεν τα υπέφερε κι αποφάσισε να απαλλάξει τον εαυτό του και τους Μακεδόνες απ' τον Αλέξανδρο". Συνεπώς όλοι οι συνωμότες καταδικάσθηκαν σε θάνατο κι εκτελέστηκαν δια λιθοβολισμού, όπως προβλεπόταν για το ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥΣ.
Οι κατηγορίες του Ερμόλαου κι από ασήμαντη αφορμή, οδηγούν στο συμπέρασμα, πως οι σχέσεις του Βασιλιά με την Αριστοκρατία των Μακεδόνων ήταν τεταμένες. Ο Αλέξανδρος σαφώς δεν πίεσε για να καταδικαστούν, για να φοβηθούν οι στρατιώτες. Ηταν αναμενόμενη δικαστική απόφαση, καθώς οι παρεκτροπές του Βασιλιά κρίνοναν μόνο απ' "την Εκκλησία των Μακεδόνων" κι όχι από μεμονωμένα ΑΤΟΜΑ.
Στην συνέχεια η συνωμοσία οδήγησε στον ΚΑΛΛΙΣΘΕΝΗ, επειδή ο Ερμόλαος ήταν μαθητής και θαυμαστής του, λόγω της κλίσης του στην Φιλοσοφία. Αυτή ήταν μια μοναδική ευκαιρία για τους κόλακες, να βγάλουν απ' την μέση τον πολέμιο της προσκύνησης. Ο Καλλισθένης συνελήφθη κατηγορούμενος ως ο ιθύνων νους της συνωμοσίας, αφού οι παίδες ομολόγησαν, πως ήταν ο πρωταίτιος για την ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ.
Κατά τον Αριστόβουλο και Πτολεμαίο που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες σε τέτοια περιστατικά, η άποψή τους έχει θεωρηθεί ως απολογία και απερρίφθη απ' τους Ιστορικούς. Κανείς άλλος δεν πίστεψε την ανάμιξη του Καλλισθένη κι όλοι αντιλέγουν ότι, όσο κι αν βασανίστηκαν ο Ερμόλαος και οι συνεργάτες του, αρνήθηκαν να τον αναμίξουν. Μάλιστα ο Πλούταρχος λέει ότι αυτό το παραδέχτηκε κι ο ίδιος ο Αλέξανδρος αργότερα, σε επιστολές του προς τους Αλκέτα, Κρατερό και Άτταλο.
Δεν έχει καταγραφεί απολογία του Καλλισθένη, αφού δεν ήταν Μακεδόνας, αλλά Χαλκιδέας απ' την Όλυνθο και συνεπώς δεν εδικαιούτο να συμμετάσχει στην "Εκκλησία των Μακεδόνων", που συνεδρίαζε ως Δικαστήριο. Για τον τρόπο θανάτωσής του υπάρχει διαφωνία στις αρχαίες πηγές. ΄Η τον βασάνισαν στον τροχό, ή τον κρέμασαν, ή πέθανε στην φυλακή από φθειρίαση, πάντως δεν επρόκειτο να Ζήσει. Οσον αφορά τον Αλέξανδρο ένα είναι βέβαιο: ανεξάρτητα απ' τις διαφωνίες των Ελλήνων, η Ανατολή είχε αρχίσει να υποτάσσει τον ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ ΤΗΣ.
http://koukfamily.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου