Το λυχνάρι που πήγε χαμένο

Posted on 18/06/2018 by Βεατρίκη Α

ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν,

ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με,

ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με,

γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακή καὶ οὐκἐπεσκέψασθέ με.

τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες·

κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον

ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;

Απάνω στην ερημική πλαγιά της ακροποταμιάς,

ανάμεσα στα χόρτα τα ψηλά,τη ρώτησα:

«Κόρη! Πού τραβάς,σκεπάζοντας με την ποδιά σου τη φλόγα του λύχνου σου; Το σπίτι μου είνε σκοτεινό και έρημο· δάνεισέ μου το φως σου».

Σήκωσε μια στιγμή σε μένα τα σκοτεινά της μάτια και με ατένισε στο σούρουπο της βραδειάς.

«Ήρθα κατά το ποτάμι», μούπε, για να εμπιστευθώ στο ρέμα το λυχνάρι μου, όταν σβύση η τελευταία του ήλιου αναλαμπή»

Στη σιγαλιά του πυκνωμένου σκοταδιού, τη ρώτησα.

«Κόρη! Όλα τα φώτα σας είνε αναμμένα. Πού πας, λοιπόν, με το λύχνο σου;

Το σπίτι μου είνε σκοτεινό και έρημο, δάνεισέ μου το φως σου».

«Ήρθα», μου ‘πε σε λίγο, «ν’ αφιερώσω το λύχνο μου στον ουρανό».

Και στάθηκα εκεί, κοιτάζοντας με μελαγχολία

το αδύνατο εκείνο φως, ανώφελα να χωνεύη στην έρημο.

Στα σκοτάδια της νύχτας της βαθειάς κι’ αφέγγαρης, τη ρώτησα.

«Κόρη! Τι ζητάς, λοιπόν, κρατώντας, έτσι το

λύχνο σου απάνω στην καρδιά σου; Το σπίτι μου

είνε σκοτεινό και έρημο· δάνεισέ μου το φως σου».

Μια στιγμή σταμάτησε και σκεπτική με κοίταξε

μέσα στο σκοτάδι.

«Έφερα το φως μου», είπε, «για να λάβω κι’

εγώ μέρος στη «Γιορτή των Φαναριών».

Και στάθηκα και κοίταζα με λύπη το μικρό

λυχνάρι να χάνεται ανώφελα μέσα στα πάμπολλα

φώτα της γιορτής.

του Rabîndranâth Tagore

(Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ)

από την ποιητική του συλλογή

গীতাঞ্জলি, Gitanjali «Γιταντζαλί» (Λυρικά Αφιερώματα),1910

Σημειώσεις

1.Το πρώτο κείμενο είναι απόσπασμα από το Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο , 25, 31-39

2.Ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ 1861-1941), υπήρξε ο Μεγάλος Ινδός ποιητής, συνθέτης, συγγραφέας και φιλόσοφος, στιχουργός, τραγουδιστής, ζωγράφος, από την φυλή των Bengali, γεννημένος στην Καλκούτα της τότε Βρετανικής Ινδίας όπου και πέθανε.. Μια πολυσήμαντη, μοναδική και εξαίσια προσωπικότητα διεθνούς ακτινοβολίας και κύρους, κοσμογυρισμένος και με σημαντικές σχέσεις με άλλους εξαιρετικούς Λογοτέχνες και ποιητές παγκόσμιας εμβέλειας και πρόσωπα διεθνούς κύρους: όπως ο Γκάντι, Albert Einstein, ο William Butler Yeats, ο Henri Bergson, Robert Frost, George Bernard Shaw, H.G. Wells, and Romain Rolland. Charles F. Andrews, Ezra Pound, Robert Bridges, Ernest Rhys, Thomas Sturge Moore, ο Paul Thomas Mann και πολλοί άλλοι.

Ήταν ο άνθρωπος που για το ποιητικό του έργο κέρδισε το βραβείο Νόμπελ στην λογοτεχνία το 1913, για την μεταφρασμένη από τον ίδιον στην αγγλική γλώσσα ποιητική του συλλογή με τ’ όνομα Gitanjali: Song Offerings που πρωτοδημοσιεύτηκε στο Λονδίνο τον Νοέμβρη του 1912. Ο λόγος που μεταξύ άλλων ανέφερε η Σουηδική Επιτροπή για την επιλογή της στο πρόσωπο του Ρ. Ταγκόρ ήταν: «because of his profoundly sensitive, fresh and beautiful verse, by which, with consummate skill, he has made his poetic thought, expressed in his own English words, a part of the literature of the West» Ήταν ο πρώτος μη Ευρωπαίος και Ασιάτης λογοτέχνης που έλαβε αυτό το βραβείο.

Σπουδαίοι ποιητές άλλων χωρών, τιμώντας τον Ρ. Ταγκόρ μετέφρασαν τα ποιήματα της συλλογής του στην γλώσσα τους, όπως για παράδειγμα η Anna Akhmatova και ο Boris Pasternak στα ρωσικά, ο Juan Ramón Jiménez στα Ισπανικά και πολλοί άλλοι.

Ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ ήταν επίσης αγγειοπλάστης και παράλληλα καθηγητής φιλοσοφίας, όπως και

: ζωγραφικός πίνακας του Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ

εκείνος που το 1921 ίδρυσε το Κολέγιο Visva-Bharati στην Δυτική Βεγγάλη της Ινδίας ως έκφραση του οικουμενισμού Βραχμανισμού (Brahmo) στο οποίο και δίδασκε και που μετά την ανεξαρτησία της Ινδίας το 1951, έγινε Πανεπιστήμιο..

‘Έγραψε οκτώ μυθιστορήματα και τέσσερις νουβέλες, τα τραγούδια που έγραψε υπερβαίνουν τα 2.500 και ήταν ένας παραγωγικός ζωγράφος. Οι μουσικές του συνθέσεις επιλέχτηκαν από δύο έθνη {της Ινδίας και του Μπαγκλαντές (σημερινό Πακιστάν)} και ενέπνευσε τον εθνικό ύμνο επίσης, της Σρι Λάνκα.

Ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ δεν υπήρξε μοναχός ή ιερέας, κι όμως τιμάται ως άγιος στην Ινδία. Ήταν μέλος της μονοθεϊστικής αίρεσης Brahmo Samaj της κάστας (Brahmin) Βραχμάνων του Ινδουϊσμού μα είχε αναπτύξει και την δικιά του φιλοσοφία, εστιασμένη στον άνθρωπο, την οποία και διέδωσε με τις περιοδείες και τις διδασκαλίες του σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Ήταν επίσης, ο άνθρωπος εκείνος που στην κηδεία του τον κατευόδωσαν Χριστιανοί, Μωαμεθανοί, Βουδιστές και Ινδουϊστές, πλήθος λαού..Ήταν ένα προσκύνημα σε εκείνον..

Το 1883 παντρεύτηκε την 10χρονη Mrinalini Devi, Bhabatarini, 1873-1902 (αυτή ήταν μια κοινή πρακτική εκείνη την εποχή). Τέσσερις μήνες μετά τον γάμο του, αυτοκτόνησε η γυναίκα του αδελφού του, η Kadambari Devi, με την οποία είχε αναπτύξει μια ισχυρή, μάλλον αμφιλεγόμενη σχέση που τον είχε επηρρεάσει. Ήταν εκείνη που τον ενέπνεε στην ποίησή του. Ο θάνατός της του επέφερε βαρύ κλονισμό και περιήλθε σε κατάθλιψη από την οποία έκανε έτη να συνέλθει. Με την σύζυγό του απέκτησαν μαζί πέντε παιδιά, τa δύο εκ των οποίων έχασαν τη ζωή τους στην παιδική ηλικία.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τον Ταγκόρ στην Αγγλική Βικιπαίδεια όπως επίσης και ένα ενδιαφέρον άρθρο γιαυτόν από την Σταυρούλα Γ. Τσούπρου στην Ελευθεροτυπία

3. Για την ποιητική του συλλογή Gitanjali «Γιταντζαλί» (Λυρικά Αφιερώματα) της αγγλικής έκδοσης για την οποία ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ έλαβε το Νόμπελ:

Ο Ιρλανδός ποιητής William Butler Yeats (Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς), ένθερμος υποστηρικτής και θαυμαστής της ποίησης του Ταγκόρ ήταν εκείνος που έγραψε την εισαγωγή στην δεύτερη αγγλική έκδοση της συλλογής του Gitanjali Song Offerings« Γιταντζαλί» (Λυρικά Αφιερώματα), 1913. Διαβάστε την, αν θέλετε, πατώντας εδώ

Η αυθεντική συλλογή των ποιημάτων της συλλογής είναι γραμμένη στην Βεγγαλική γλώσσα, αποτελείται από 103 με 157 ποιήματα και πρωτοδημοσιεύτηκε στην Ινδία το 2010 ενώ η μεταφρασμένη από τον ίδιον τον Ταγκόρ στα αγγλικά, στην Αγγλική έκδοση του 2012 αποτελείτο από 103 ποιήματα εκ των οποίων τα 53 ποιήματα προέρχονταν από την παραπάνω συλλογή και τα άλλα 50 ποιήματα ήσαν επιλογές του Ταγκόρ από το δραματικό του έργο Achalayatan και από άλλες οκτώ προηγούμενες ποιητικές του συλλογές {Gitimalya (17 ποιήματα), Naivedya (15 ποιήματα) και Kheya (11 ποιήματα)}.

Ας σημειωθεί εδώ οτι η Λέξη gitanjali είναι σύνθετη και αποτελείται από την λέξη «geet»=τραγούδι και την λέξη «anjali»= αφιέρωμα. Θα μπορούσε να μεταφραστεί στα αγγλικά «An offering of songs» αλλά η λέξη για το offering, anjali, είναι λέξη λατρευτικού χαρακτήρα, πχ. ένα αφιέρωμα στον Θεό (πως όταν εκπληρώνουμε το τάμα μας). οπότε ο τίτλος της συλλογής θα ήταν πιο σωστό να είναι «prayer offering of song».

Και, εν τέλει, ας πω οτι η ΟΥΝΕΣΚΟ είχε συμπεριλάβει στον κατάλογο των αντιπροσωπευτικών έργων (UNESCO Collection of Representative Works) το οποίο αφορούσε σε πρόγραμμα μετάφρασης λογοτεχνικών κειμένων της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας και ήταν ενεργό από το 1948 έως το 2005, τα ποιήματα και έργα του Rabindranath_Tagore.