Ελληνική Σημαία…! [Στίχοι] (Video)

Posted by Der Kamerad on 2018-05-16

Πάντα κι όπου σ’ αντικρίζω,
με λαχτάρα σταματώ,
υπερήφανα δακρύζω,
ταπεινά σε χαιρετώ.

Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της πατρίδος η ψυχή.

Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει
τ’ αγεράκι τ’ αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκον αφρό.

Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή,
είν’ ο φάρος που φωτίζει
μιαν ελπίδα μας κρυφή.

Σε θωρώ κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω,
σα μητέρα σ’ αγαπώ.

Κι απ’ τα στήθη μου ανεβαίνει
μια χαρούμενη φωνή:
«Να ‘σαι πάντα δοξασμένη,
ω Σημαία γαλανή!»

Ιωάννης Πολέμης (1862 – 1925)

Εσένα, που σε χάιδεψε της λευτεριάς η αύρα
περήφανη πρώτη φορά πάνω στην Άγια Λαύρα.
Εσέ, που χέρι σε ύψωσε τρισάγιο και βροντήσαν
όχι φωνές, μα τουφεκιές, όταν σε χαιρετίσαν.

Οι τουφεκιές παλικαριών, που εμπρός σου ανδρειωμένα
γονάτισαν κι ορκίστηκαν να πέσουνε για σένα.
Εσένα, που σε κοίταξαν μάνες, που στό ‘να χέρι
βαστούσαν βυζανιάρικα και στο άλλο το μαχαίρι.

Εσέ, που όταν σ’ αντίκρυσαν οι γέροι ξανανιώσαν
και μ’ άρματα τη μέση τους, την κουρασμένη, ζώσαν.
Εσέ, ποιά ανθρώπινη φωνή μπορεί να ιστορήσει,
την ξακουσμένη δόξα σου και να την τραγουδήσει;

Εσύ δεν είσαι από πανιού λωρίδα καμωμένη,
είσαι από αίμα και καπνούς και από φωτιά βγαλμένη.
Εσύ πετούσες σαν αητός πάνω από ηρώων κεφάλια,
σε λάγισες σε πέλαγα, σε κάμπους, σ’ ακρογιάλια.

Πάνω από νίκες άμετρες το φλάμπουρό σου εστήθη
και πάντα δρόμο σ’ άνοιγαν μέσ’ των εχθρών τα πλήθη,
τα χέρια που σ’ εβάσταγαν, τ’ ανδρειωμένα χέρια,
για να σε μπήξουν σε κορφές σ’ απάτητα λημέρια,
για να σε ιδούν πολύ ψηλά, ψηλά απ’ της γής το χώμα,
τόσο ψηλά, που τ’ ουρανού επήρες πια το χρώμα.

[Αγνώστου ποιητή. Απαγγέλθηκε πρώτη φορά από τις μαθήτριες του κεντρικού παρθεναγωγείου Σμύρνης κατά την απελευθέρωσή του από τον Ελληνικό Στρατό.]

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης (Serpico)