Ο ΜΑΙΤΡ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Ο ΜΑΙΤΡ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ από https://passepartoutreading.wordpress.com/ «Η Δευτέρα Παρουσία: ένας κενός ήχος από το παρελθόν. Ο Άδειος Θρόνος του Κυρίου. Ξυπνάει αυτή η λέξη κάποιο αίσθημα μέσα σας; Οι πρόγονοί σας σίγουρα θα γονάτιζαν αλλόφρονες από φόβο και θα ανέπεμπαν δεήσεις αν ηχούσαν από τον άμβωνα οι στίχοι του Dies Irae.» Ο Λέο Περούτς στο βιβλίο του «Ο Μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας» πλέκει μια ιστορία μυστηρίου, με φόντο την Βιέννη πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η δράση της ιστορίας ακολουθεί την ατμόσφαιρα και τους ρυθμούς, της Βιέννης, που αποπνέει πολιτισμό και όπου οι καλλιτέχνες, η μουσική και ο θάνατος έχουν σημαντικό ρόλο. Από τις πρώτες σελίδες αυτού του βιβλίου γνωρίζουμε ότι κάτι περίεργο και σίγουρα μυστηριώδες συμβαίνει. Ο πρόλογος του βιβλίου λειτουργεί ως επεξηγηματική σημείωση, με τον αφηγητή να κοιτάζει πίσω στην ιστορία που έχει να πει, αλλά που δεν έχουμε ακόμη διαβάσει. Ο βαρόνος Φον Γιός είναι ο - όχι και τόσο αξιόπιστος - αφηγητής και τα γεγονότα που αφηγείται γίνονται σε διάστημα 5 ημερών στο τέλος του Σεπτεμβρίου το 1909 στη Βιέννη. Σ’αυτό τον ασυνήθιστο πρόλογο του βιβλίου, ο αναγνώστης προετοιμάζεται για την περιπέτεια που θα διαβάσει με εκφράσεις όπως «Από τις 26 έως τις 30 Σεπτεμβρίου, άρα το πολύ πέντε ημέρες, κράτησε αυτό το τραγικό κυνήγι φαντασμάτων. Μόνο πέντε ημέρες διήρκεσε το περιπετειώδες κυνήγι, η καταδίωξη ενός αθέατου εχθρού, ενός τρομακτικού φαντάσματος, δίχως σάρκα και οστά». Ο διάσημος ηθοποιός Ευγένιος Μπίσοφ έχει καλέσει μερικούς φίλους στην έπαυλή του για να περάσουν ένα ήσυχο βράδυ με μουσική. Η παρέα αποτελείται από τη σύζυγό του Ντίνα, τον αδερφό της Φέλιξ, τον γιατρό Γκόρσκι και τον αφηγητή Βαρόνο Φον Γιός. Οι ιδιαιτερότητες της βραδιάς ξεκινούν με την άφιξη του μηχανικού Βάλντεμαρ Σόλγκρουπ, ο οποίος έχει την ικανότητα να ταράζει τους γύρω του, ειδικά τον Γιός, ο οποίος ζηλεύει επίσης την προσοχή που του δείχνει η σύζυγος του Μπίσοφ, η Ντίνα. Η βραδιά ξεκινάει με την παρέα να παίζει μουσική. Εντυπωσιακός είναι ο τρόπος που ο Περούτς περιγράφει τα συναισθήματα που προκαλεί το άκουσμα της μουσικής που παίζει η παρέα στον αφηγητή. «Αυτό το δεύτερο μέρος του Τρίο σε ντο ελάσσονα! Πόσο συχνά με έχουν φοβίσει, συνταράξει οι ρυθμοί του. Ποτέ δεν κατάφερα να το παίξω ως το τέλος χωρίς να μελαγχολήσω βαθιά, κι όμως το αγαπώ με πάθος. Ένα σκέρτσο, ναι, αλλά τι σκέρτο! Μιά μακάβρια ευθυμία αναδύεται, μιά ευφορία, που σου παγώνει το αίμα. Ένα απόκοσμο γέλιο σαρώνει το δωμάτιο, ένα άγριο και σκοτεινό παραλήρημα μεταμφιεσμένων καρνάβαλων με πόδια τράγου – έτσι αρχίζει το παράξενο αυτό σκέρτσο. Ξαφνικά, μια μοναχική ανθρώπινη φωνή ξεχωρίζει μέσα απ’ τη βακχική γιορτή της Κόλασης, η φωνή μιας παραστρατημένης ψυχής, μιάς καρδιάς βασανισμένης από τον φόβο, που περιπλανιέται θρηνώντας για τα πάθη της. Όμως το γέλιο του Σατανά επανέρχεται, βουίζοντας εισχωρεί στους καθαρούς ήχους και ξεσχίζει το τραγούδι σε κομμάτια. Κι ύστερα η φωνή ανεβαίνει και πάλι, άτολμα και σιγανά, και βρίσκει τη μελωδία της και την ανεβάζει προς τα πάνω, σαν να ήθελε να αποδράσει μαζί της σ’ έναν άλλο κόσμο. Όμως οι δαίμονεςτης Κόλασης είναι πιό δυνατοί. Η μεγάλη Ημέρα ανατέλλει, η έσχατη Ημέρα, η Δευτέρα Παρουσία. Ο Σατανάς θριαμβεύει πάνω στην αμαρτωλή ψυχή και η γεμάτη παράπονο ανθρώπινη φωνή καταποντίζεται από τα ύψη και βυθίζεται ξεσπώντας σ’ ένα γέλιο του Ιούδα, σ’ ένα γέλιο απελπισίας.» σελ 25-26 Ο Μπίσοφ προκαλείται από τους φίλους του να απαγγείλει ένα απόσπασμα από το έργο που πρόκειται να ανεβάσει και  πηγαίνει στο περίπτερο της έπαυλης για να προετοιμαστεί. Όλοι τον περιμένουν να επιστρέψει όταν ακούγονται πυροβολισμοί. Η κλειδωμένη πόρτα του περιπτέρου σπάει και ο Μπίσοφ βρίσκεται νεκρός. Παρόλο που είναι εμφανές ότι πρόκειται για αυτοκτονία, αυτό δεν σταματάει κάποιες πολύ άσχημες κατηγορίες που διατυπώνονται για τον  Γιος, ότι δηλ. με τις κουβέντες του ώθησε τον Μπίσοφ να δώσει τέλος στη ζωή του. Το επίκεντρο του μυθιστορήματος είναι η αναζήτηση της αιτίας μιας σειράς αυτοκτονιών και η κατηγορία ότι ο αφηγητής, είναι ηθικά υπεύθυνος για έναν από αυτούς. Όσο προχωράει κανείς στην ανάγνωση αυτού του βιβλίου είναι δύσκολο να πιστέψει ότι υπάρχει μια ορθολογική εξήγηση για όσα συμβαίνουν, αλλά ο Περούτς μας προσφέρει μία, στο τελευταίο κεφάλαιο. Ο «Μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας» είναι ένα μυθιστόρημα που έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας ιστορίας μυστηρίου και αγωνίας με πινελιές αστυνομικής λογοτεχνίας και γοτθικής φαντασίας. Ο Περούτς παίζει με τον αναγνώστη, ο οποίος ενώ παρακολουθεί την επίλυση του μυστηρίου, τελικά, κάποιες αμφιβολίες τον κάνουν να ξανασκεφτεί για την αλήθεια αυτού που έχει διαβάσει. Το μεγαλύτερο μυστήριο όμως του βιβλίου είναι κρυμμένο στις ψυχές των χαρακτήρων του και στα τραύματά τους από τη φρίκη που αντιμετώπισαν και από τα συναισθήματα ενοχής που βίωσαν. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΙΧΛΗσε μετάφραση Ρόζας Ιωαννίδου και επίμετρο από τον Hans – Harald Muller. Εκδόσεις : ΚΙΧΛΗ