Ζητείται Ελπίς του Αντώνη Σαμαράκη

Κάθε φορά που πέφτει στα χέρια μου ένα βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη μια σκέψη έρχεται αυτομάτως στο νου μου, η σπουδαιότητα ενός λογοτέχνη δεν μετριέται ούτε στις πολυάριθμες σελίδες των έργων του ούτε στον συνολικό αριθμό των εκδοτικών του κατορθωμάτων. Ο Σαμαράκης ανήκει σε αυτό τον σπάνιο συνδυασμό ολιγογράφου και πολύ αγαπητού στο κοινό συγγραφέα. Μετά το αριστουργηματικό Λάθος και το συγκινητικό Διαβατήριοήρθε η σειρά του Ζητείται Ελπίς, μια συλλογή διηγημάτων που εκδόθηκε την δεκαετία του ’50 και σήμερα είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ.

Το λογοτεχνικό ντεμπούτο του Σαμαράκη στα ελληνικά γράμματα γίνεται με το Ζητείται Ελπίς το 1954. Η συλλογή περιλαμβάνει δώδεκα διηγήματα κύριο θέμα των οποίων είναι ο άνθρωπος και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθολικά, η μοναξιά, η απόγνωση και η υπαρξιακή εξόντωση. Σε αντίθεση με το Διαβατήριο, οι αναφορές στο Ζητείται Ελπίς είναι περισσότερο κοινωνικές και όχι πολιτικές. Οι εικόνες που περιγράφει ο συγγραφέας, αν και ανήκουν σε μιαν άλλη εποχή, δεν είναι διόλου άγνωστες, έχουν πανανθρώπινο χαρακτήρα.

Ποτέ άλλοτε, σκέφτηκε, οι στέγες των σπιτιών μας δεν ήτανε τόσο κοντά η μία στην άλλη όσο σήμερα, κι όμως ποτέ άλλοτε οι καρδιές μας δεν ήτανε τόσο μακριά η μια από την άλλη όσο σήμερα. Η μοναξιά που ένιωθε δεν ήτανε ατομική περίπτωση. Ένιωθε πως είναι η μοίρα του σημερινού ανθρώπου. Ποτέ άλλοτε όσο σήμερα δεν ήτανε τόσο βαθιά η μοναξιά του ανθρώπου μπροστά στον άνθρωπο!

Πιστεύω πως ότι κι αν γραφτεί σε επίπεδο παρουσίασης για λογοτεχνήματα όπως το συγκεκριμένο δεν θα είναι αρκετό. Η επαφή με την πένα του Σαμαράκη είναι μοναδική εμπειρία για έναν αναγνώστη και τελικά δεν είναι τυχαίο που το έργο του έχει παγκόσμια αποδοχή.

Το Ζητείται Ελπίς κυκλοφορεί σε πολλές διαφορετικές εκδόσεις, εγώ το διάβασα σε μια εξαντλημένη του Ελευθερουδάκη, αλλά μπορείτε να το βρείτε και από τον Ψυχογιό.

 https://stylerivegauche.wordpress.com/

sweet jane eyre